زیباترین هتل های کبک

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت هتل داخلی را مشاهده کرده و هتل خود را در قسمت رزرو هتل تهیه فرمایید.

یکی از جذابیت‌های شهر کبک استفاده‌ی بهینه از ساختمان‌های قدیمی به‌عنوان هتل‌های لوکس است.

از این‌رو گردشگران می‌توانند ضمن اقامتی آسوده و استفاده از امکانات مدرن، با فرهنگ و تاریخ این شهر بیشتر آشنا شوند. کبک کانادا مقصد اول گردشگری برای بازدیدکنندگان جورواجور است. این شهر با داشتن یکی از مشهورترین مناطق قدیمی در آمریکای شمالی، شهری جذاب و زیبا به شمار می‌رود. برای خوش‌خوراک‌ها، رستوران‌های متنوعی در این شهر یافت می‌شود؛ از رستوران‌هایی با طبخ غذاهای فرانسوی گرفته تا غذاهای کلاسیک ایتالیایی. گرچه این امکان وجود دارد که بازدید از شهر کبک را تنها در یک روز تجربه کنید، اما شبی را در این شهر گذراندن، به شما فرصت کافی می‌دهد تا چشم‌اندازهای زیبای آن را به‌خوبی تماشا کنید. برای داشتن تجربه‌ای به‌یادماندنی می‌توانید به یکی از بهترین هتل‌هایی که در ادامه معرفی خواهیم کرد، سری بزنید و از اقامت خود لذت ببرید.هتل شاتو فرونتناک
هتل شاتو فرونتناک (Château Frontenac) نه‌تنها یکی از مکان‌های تاریخی و ملی کانادا است، بلکه به‌عنوان هتلی که بیش از هتل‌های دیگر دنیا از آن عکس‌ گرفته می‌شود، شناخته شده است. این هتل در نزدیکی رودخانه‌ی سن لورنس قرار گرفته است و از طریق پیاده‌روی امکان دستیابی از این هتل به منطقه‌ی قدیمی کبک وجود دارد. هتل دارای سه رستوران است که شامل بار نوشیدنی، بار پنیر و همچنین رستوران شامپلین (Champlain) می‌شود. دکوراسیون اتاق‌های استاندارد هتل به سبک سنتی عمارت‌های مجلل چیده شده‌ است و چشم‌انداز بی‌نظیری دارند. اتاق‌های لوکس به‌تازگی مرمت شده‌اند. کارکنان شاتو فرونتناک متعهد هستند تا در این هتل افسانه‌ای به بهترین نحو ممکن تجربه‌ای به‌یادماندنی برای شما رقم بزنند.اوبرژ او دو لیون
هتل شهری و کوچک اوبرژ او دو لیون (Auberge aux Deux Lions) در منطقه‌ی مونت‌کالم (Montcalm) قرار گرفته است و بی‌آنکه خود در مرکز هیاهو و شلوغی باشد، در نزدیکی مناطق محبوب و دلپذیر شهر واقع شده است که با منطقه‌ی قدیمی کبک فاصله‌ی چندانی ندارد. برخی از اتاق‌های هتل با دیوارهای سنگی خودنمایی می‌کنند که در قدیمی‌ترین قسمت‌ این ساختمان قرار گرفته‌‌‌اند و به سال ۱۹۰۹ بازمی‌گردند. از آنجایی‌که این هتل نسبتاً کوچک است، رزرو اتاق امری ضروری به شمار می‌رود. کارکنان هتل علاقه‌مند هستند به شما در هر کاری و هر چیزی کمک کنند که‌ شامل همراهی شما در تور رایگان پیاده‌روی شهر کبک به‌منظور آشنایی بهتر با این شهر می‌شود.لوکلو سن لویی
هتل لوکلو سن لویی (le Clos Saint-Louis) تجربه‌ای رمانتیک در منطقه‌ی قدیمی کبک فراهم می‌آورد. فضای هتل دنج و راحت و دکوراسیون آن یادآور تاریخچه‌ی ساختمان است. این هتل سابقاً دو خانه‌ی مجزای ویکتوریایی بوده که بازسازی و به بوتیک -هتلی کوچک تبدیل‌ شده است. از آنجایی‌که این بنا تاریخی است و آسانسوری در آن وجود ندارد، اگر مشکلات حرکتی دارید، اتاقی در طبقه‌ی همکف درخواست کنید. اتاق‌ها همگی دارای سرویس چای‌خوری هستند و اثاثیه و مبل‌های اتاق‌ها با الهام از سبک دوران ویکتوریایی تزیین ‌شده‌اند. هتل لوکلو سن لویی همچنین در ارائه‌ی پکیج‌های رمانتیک به زوج‌ها تخصص دارد که تجربه‌ا‌ی ناب از فرهنگ شهر کبک به دست می‌دهند.‍اوبرژ سنت آنتوان
هتل اوبرژ سنت آنتوان (Auberge Saint-Antoine) درست در بندر قدیمی شهر کبک در کنار رودخانه‌‌‌‌‌‌ی سن لورنس قرار گرفته و جوایز متعددی را برای خدمات بی‌نظیر خود به دست آورده است. این هتل دکوراسیون مدرن را با اشیا هنری متعلق به دوران استعمار انگلیس و فرانسه تلفیق کرده است؛ بسیاری از این اشیا هنری در زمین این هتل کشف‌ شده‌اند. مسافرانی که وارد هتل می‌شوند به شنیدن موسیقی و دریافت کارت خوش‌آمدگویی اختصاصی در اتاقشان مهمان می‌شوند. هر شب در بار و لابی هتل، نوازندگان جاز به اجرای موسیقی می‌پردازند.لو جرمن
هتل لوجرمن (Le Germain) در ساختمانی به قدمت یک قرن و در بندر قدیمی کبک جای گرفته است. صاحبان هتل تمام تلاش خود را به کار بسته‌اند تا ضمن مرمت و بازسازی، معماری اصیل ساختمان را حفظ کرده و تلفیقی دلپذیر از دکوراسیون کلاسیک و امروزی پدید آورند. هتل لو جرمن در مکانی مناسب واقع شده که برای رفتن به بهترین رستوران‌های شهر و سفرهای روزانه به منطقه‌ی پتی شامپلین (Petit Champlain) ایده‌آل است.دو ویو کبک
هتل دو ویو کبک (du Vieux-Québec) از سوی وب‌سایت تریپ ادوایزر (TripAdvisor) به‌عنوان برترین هتل معرفی شده است و باوجود کندوهای زنبورعسل، یکی از سازگارترین هتل‌ها با محیط‌زیست در شهر کبک محسوب می‌شود. این رویه در رستوران جدید هتل هم لحاظ شده است؛ رستوران لوتورنِبروش (Le Tournebroche) در طبخ غذاهای ارگانیک و طبیعی تخصص دارد. هتل دو ویو کبک در فصل تابستان تورهای پیاده‌روی رایگان به کبک قدیم را ترتیب می‌دهد. در ماه‌های گرم سال می‌توانید به باغ بام سبز هتل سری بزنید و در مواقعی که هوا سرد است، برای دیدن مجموعه‌های فیلم یا بازی‌ به زیرزمین بروید. سبدهای صبحانه خانگی به احساس راحتی و دنج بودن هتل افزوده است.لوپریوری
هتل لوپریوری (le Priori) به جاذبه‌های اصلی منطقه‌‌‌‌ی کبک قدیم نزدیک است و اگرچه ساختمان این هتل، قدیمی است؛ اما دکوراسیون داخلی آن ‌فقط به بازتاب تاریخچه‌ی اطراف این منطقه‌ بسنده نمی‌کند. در عوض با وان‌های آنتیک درون حمام که کامل‌کننده‌ی اثاثیه‌ی آرت دکو و رنگ‌های روشن و امروزی  است، بامهارت تمام دو سبک کهنه و نو را در هم می‌آمیزد. هر اتاق به‌طور مجزا چیده شده است. همچنین سوییت‌های چندنفره با سبک دکوراسیون لافت (و صنعتی) در آن وجود دارد که برای اقامت طولانی‌مدت مناسب است. همانند همه‌ی هتل‌های این شهر قدیمی، بازسازی ساختمان‌ هتل امری ضروری می‌نماید. ضمناً رستوران هتل به نام لوتوس (le Toast) در نوع خود مثال‌زدنی است.مزون دو فورت
هتل مزون دو فورت (Maison du Fort) در سال ۱۸۵۱ ساخته شده است و با محوطه‌ی تاریخی سیتادل در بخش قدیمی کبک، تنها یک محله فاصله دارد. مالک هتل علاقه‌مند است، مراکز مهم شهر را روی نقشه‌ها‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی شهر برای مهمانان نشانه‌گذاری کند. با اینکه این هتل در دل شهر قرار گرفته، اما اطراف آن آرام و ساکت است و از آنجایی‌که این ساختمان، به یک اقامتگاه تغییریافته است، اتاق‌های معدوی دارد. این هتل برای کسانی که عاشق گربه هستند، ایده‌آل است چون گربه‌ای دوست‌داشتنی به نام اسکار در این هتل سکونت دارد.سوا سانتی اونز
هتل ۷۱ یا سوا سانتی اونز (Hôtel 71) در یک ساختمان قدیمی با تاریخچه‌ا‌ی غنی قرار گرفته است. این ساختمان سابقاً اولین اداره‌ی مرکزی بانک ملی کانادا در شهر کبک بوده است. فضای بیرونی هتل نمونه‌ای عالی از معماری نئوکلاسیک قرن نوزدهم محسوب می‌شود، در حالی‌که دکوراسیون داخلی آن به سبک شیک و مدرن شهری چیده شده است. اسپرسو بار هتل در تمام مدت روز قهوه سرو می‌کند. این هتل برای گشت‌وگذار در مکانی مناسب واقع شده است؛ زیرا فاصله‌ی چندانی با ترمینا‌ل نداشته و به قطار کابلی نزدیک است. برای صرف یک غذای ایتالیایی لذت‌بخش، در رستوران هتل بنام ایل ماتو (Il Matto) غذا را نوش جان کنید.مانوار ویکتوریا
هتل مانوار ویکتوریا (Manoir Victoria) تاریخچه‌ای طولانی دارد و به دهه‌ی ۱۸۳۰ بازمی‌گردد. با وجود این قدمت طولانی، اخیراً بازسازی شده و حالا نمای بیرونی و قدیمی هتل، دکوراسیون داخلی شیک و مدرن آن را پنهان کرده است. اتاق‌ها جادار هستند. از آنجایی‌که پله‌ها به لابی هتل در طبقه‌ی بالا منتهی می‌شوند، کارکنان هتل مایل هستند، در حمل چمدان‌هایتان به شما کمک کنند. پیشنهاد می‌شود، غذا را در شه بوله (Chez Boulay)، رستوران تازه بازگشایی‌شده‌ی هتل صرف کنید که غذاهای خود را با الهام از کشورهای اسکاندیناوی طبخ می‌کند. این هتل نه‌تنها به یک سالن اسپا و ارائه خدمات تخصصی ماساژ درمانی مجهز است، بلکه سونا هم دارد.

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط اتوبوس را مشاهده کرده و بلیط اتوبوس خود را در قسمت خرید بلیط اتوبوس تهیه فرمایید.

هاستل های ارزان کیپ تاون

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط اتوبوس را مشاهده کرده و بلیط اتوبوس خود را در قسمت خرید بلیط اتوبوس تهیه فرمایید.

اگر می‌خواهید اقامتی ارزان را در کیپ تاون تجربه کنید، بهترین راه، مطالعه این راهنما و پیدا کردن یک اقامتگاه ارزان و با کیفیت است.

بهترین بخش تعطیلات، شیرجه زدن داخل فرهنگ و حال و هوای پویا و سرزندهی یک شهر است تا بتوان دوست‌های جدیدی پیدا کرد. کوله‌گردها اغلب به سراغ هاستل‌ها می‌روند که بهترین جا برای این تجربه به حساب می‌آید. هاستل‌ها تمام ویژگی‌های ضروری و لازم یک هتل را دارند اما شما را گرفتار قیمت‌های نجومی نمی‌کنند. در این راهنما به معرفی بهترین اقامتگاه‌های اقتصادی شهر کیپ تاون پرداخته‌ایم.وانس این کیپ تاون
برای یک تجربه لوکس ولی در عین حال اقتصادی، به جایی جز وانس این کیپ تاون (Once in Cape Town) فکر نکنید. این هاستل شیک در خیابان مد روز کلوف (Kloof) واقع شده و به بهترین رستوران‌ها و بوتیک‌های شهر نزدیک است. در اینجا اتاق‌های مخصوص بانوان و مختلط، اتاق دو نفره خصوصی، اتاق با دو تخت مجزا و اتاق‌های خانوادگی وجود دارد. اتاق‌های خانوادگی بین دو تا شش نفر را پوشش می‌دهند. هر اتاق یک توالت مجزا، تخت‌های بزرگ، کمد قفل‌دار و چراغ مطالعه دارد. اتاق‌های خصوصی هم همین امکانات را به علاوه یک تلویزیون به مهمانان ارائه می‌دهند. بعد از یک روز طولانی گردش در شهر، می‌توانید دور آتش بیرون هاستل نشسته و قصه‌هایتان را برای یکدیگر تعریف کنید یا در باغ مدیتیشن ریلکس کرده و در آشپزخانه سلف سرویس یک غذای فوری بخورید. از دیگر امکانات این هاستل می‌توان به اینترنت وای‌فای رایگان، ملحفه و صبحانه در کافه اشاره کرد.آشانتی لاج بک پکرز
آشانتی لاج بک پکرز (Ashanti Lodge Backpackers) در پایین کوه زیبای تیبل واقع شده و دروازه شما به سمت شهر است. این اقامتگاه در یک عمارت باشکوه و بازسازی شده‌ی ویکتوریایی واقع شده و اتاق‌هایی مخصوص بانوان و مختلط دارد. همچنین اتاق‌های تک نفره، دو نفره یا با دو تخت مجزا هم در گزینه‌هایتان هستند و تمام اتا‌ق‌ها روشویی دارند اما توالت‌ها اشتراکی است. در هر اتاق، مهمانان چراغ مطالعه و کمد قفل‌دار هم در اختیار دارند. صبح‌ها می‌توانید خود را با یک استخر روباز و درخشان سرگرم کنید. بعد از گردش هم می‌توانید در باغ ریلکس کرده، در اتاق همگانی تلویزیون تماشا کنید یا از یک نوشیدنی خوشمزه و غذا لذت ببرید و به تماشای مناظر زیبای کوهستان بنیشینید. اگر به کمپ زدن علاقه دارید، زمین‌هایی هستند که می‌توانید در آن‌ها چادر بزنید و شب را زیر ستاره‌ها سپری کنید.نور ات هوم بک پکرز
نِوِر ات هوم بک پکرز (Never@Home Backpackers) در گرین پوینت (Green Point) سرزنده واقع شده و می‌توانید کافه و رستوران‌های مد روز را در نزدیکی‌اش پیدا کنید. این اقامتگاه مدرن و جوان پسند تا وی‌ اند ای واتر فرانت (V&A Waterfront) فاصله کمی دارد و می‌توانید پیاده به آنجا برسید. دسترسی آسان به سیستم حمل و نقل عمومی این امکان را برایتان فراهم می‌کند که بتوانید روزها در ساحل آفتاب بگیرید، در کوهستان تیبل کوهپیمایی کنید یا در بوتیک‌های مد روز شهر یک خرید حسابی داشته باشید. «نِوِر ات هوم» گزینه‌های اقامتی متنوعی دارد که از اتاق خصوصی و دو نفره با حمام و توالت اختصاصی تا اتاق‌های گروهی که از ۴ نفره تا ۱۰ نفره هستند، متغیر است. اتاق‌های اختصاصی برای بانوان هم در اینجا وجود دارد که شامل یک پاسیوی روباز، سشوار و حتی لوازم بهداشتی رایگان می‌شود! این اقامتگاه ارزش قیمتی بالایی داشته و اینترنت وای‌فای رایگان، ملحفه، فضاهای عمومی سرزنده، استخر روباز، سرویس شاتل و آشپزخانه عمومی هم دارد. اگر با تمام این چیزها وسوسه نشدید، باید به رستوران و کافه این مکان بروید که غذاها و نوشیدنی‌های اصیل آفریقای جنوبی را ارائه می‌دهند.مرکز بک پک اند تراول آفریقا
بک پک اند تراول (Backpack & Travel) یکی از بهترین هاستل‌های آفریقا و برنده جایزه است. این هاستل دوست‌دار محیط زیست است و قیمت‌های مناسبی هم دارد. اگر دنبال گزینه‌های سبز‌تر هستید، حتماً در اینجا تخت رزرو کنید زیرا محصولات بهداشتی و شوینده‌های این مکان هم برای طبیعت مضر نیستند و ماهانه بازیافت می‌شوند. بقایای سبزیجات نیز برای غذای مزرعه پرورش کرم مورد استفاده قرار می‌گیرد. «بک پک اند تراول» بیش از ۱۰۰ مسافر را در ۳۵ اتاقش میزبانی می‌کند و هر کدام از این اتاق‌ها دارای تهویه مطبوع و حمام و توالت اختصاصی یا مشترک هستند. یک صبحانه عالی و دسترسی نامحدود به اینترنت وای‌فای هم حتماً شما را خوشحال خواهد کرد. البته این دو مورد با استخر روباز و میز بیلیارد کامل شده و همچنین مرکزی وجود دارد که برای ماجراجویی در کیپ تاون به شما کمک خواهد کرد. یک کافه هم در اینجا از مهمانان پذیرایی می‌کند، اما آشپزخانه‌ی کاملاً مجهزی هم در نظر گرفته شده است. امکانات شستشوی لباس، عابر بانک و اتاق انبار چمدان هم از امکانات تکمیلی هاستل هستند که اقامتتان را کامل و بی‌دغدغه می‌کنند.کارناوال کورت بک پکرز
کارناوال کورت (Carnival Court) جزو ۲۰ هاستل مهمانی جهان است که برای زندگی شبانه پر شورش شهرت یافته است و در خیابان لانگ استریت (Long Street) قرار دارد. اگر از زندگی شهری لذت می‌برید باید حتماً به این هاستل بروید. این اقامتگاه بزرگ و قدیمی ویکتوریایی، سه طبقه از اتاق‌های گرم و نرم و بازسازی شده را به مهمانان پیشنهاد می‌کند. از دو بالکن بزرگی که در طبقه اول و دوم وجود دارند، می‌توانید زندگی شهری را تماشا کنید و حتی مناظری از تپه سیگنال را ببینید. از اواخر بعد از ظهر می‌توانید به همراه سایر مسافران یک نوشیدنی عالی گرفته و مشغول بازی بیلیارد یا فوتبال دستی شوید. از اینجا تا میدان گرین مارکت (.Greenmarket Sq) تنها پنج دقیقه پیاده‌روی دارید و اگر بخواهید به کوهستان تیبل یا ساحل بروید، با یک تاکسی به سرعت به آنجا خواهید رسید.لوپ
لوپ (Loop) دارای موقعیتی عالی بین خیابان جوان‌پسندِ بری استریت (Bree Street) -مرکز مهمانی‌های شهری- و خیابان «لانگ استریت» است. این بوتیک هاستل جدید در خیابانی به همین نام واقع شده و اقامتی عالی را برایتان رقم می‌زند. ایستگاه اتوبوس مای سیتی (MyCiti) مستقیماً روبه‌روی درب این هاستل قرار داشته و به مهمانان این موقعیت را می‌دهد که با کمترین هزینه به بهترین سواحل و جاذبه‌های کیپ تاون دسترسی راحت داشته باشند. می‌توانید از میان طیف راحت و دلپذیر اتاق‌ها، سوئیت‌ها و پاد روم (Pod room) این مجموعه برای خود گزینه‌ای مناسب را انتخاب کرده و از صبحانه رایگان، کمد‌های کارتی، اینترنت وای‌فای رایگان و دورهمی‌های هفتگی لذت ببرید. کافه‌ی هاستل هم آماده پذیرایی از شما با بهترین قهوه‌ها و نوشیدنی‌ها است.

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط قطار را مشاهده کرده و بلیط قطار خود را در قسمت خرید بلیط قطار تهیه فرمایید.

جاذبه های گردشگری سن پترزبورگ

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط قطار را مشاهده کرده و بلیط قطار خود را در قسمت خرید بلیط قطار تهیه فرمایید.

شهر «سن پترزبورگ» شهری بندری رو به دریای بالتیک است.

سن پترزبورگ، مرکز فرهنگی روسیه بوده و با جاذبه‌های تاریخی، فرهنگی و هنری بی‌نظیری مانند موزه آرمیتاژ، کاخ‌‌ها و کلیساهای با شکوه شما را شگفت زده خواهد کرد. این شهر به مدت دو قرن پایتخت امپراطوری روسیه بوده و در سال ۱۷۰۳ توسط پتر کبیر بنا شد. اینجا با مکان‌هایی مانند «تئاتر مارینسکی»، موزه «آرمیتاژ» و سایر بناهای تاریخی، مرکز فرهنگی روسیه به حساب می‌آید. در سال ۱۹۱۴ نام این شهر به «پتروگراد» و در سال ۱۹۲۴ به «لنین‌گراد» تغییر نام داد؛ ولی در نهایت در سال ۱۹۹۱ دوباره به نام سن پترزبورگ برگشت. در ادامه به مهم‌ترین جاذبه‌‌های برتر این شهر می‌پردازیم تا طی سفر بیشترین استفاده را از بازدیدتان بکنید.1. موزه آرمیتاژ
این موزه به دستور کاترین کبیر در سال ۱۷۶۴ ساخته شد و محل نگهداری حدود ۳ میلیون اثر هنری در چند ساختمان در سن پترزبورگ است. مجموعه اصلی موزه در میدان کاخ، ۳۶۵ اتاق در کاخ زمستانی به علاوه آرمیتاژ کوچک، آرمیتاژ قدیمی و آرمیتاژ جدید را شامل می‌شود. همگی این بناها در قرن ۱۸ و ۱۹ ساخته شدند. شما می‌توانید برای ساعت‌ها مشغول تماشای شاهکارهای ایتالیایی، اسپانیایی و آلمانی شوید اما مجموعه‌ پرتره‌های رهبران ارتش روسیه که ناپلئون را در جنگ سال ۱۸۱۲ شکست دادند، در گالری جنگ ۱۸۱۲ نیز مجموعه‌ای دیدنی و بسیار ارزشمند است. اگر می‌توانید به یکی از گالری‌های بخش خزانه بروید؛ اتاق‌های طلا و الماس، مجموعه شگفت‌انگیزی از طلا و نقره‌های متعلق به قرن دوم قبل از میلاد را به نمایش می‌گذارند که تنها با شرکت در تورهای هدایت شده قابل بازدید هستند.

2. پیترهوف
املاک امپراطوری پیترهوف در ۲۹ کیلومتری غرب سن پترزبورگ قرار دارند و یکی از معروف‌ترین سفرهای یک روزه شهر هستند. خود بنای کاخ بزرگ، به تنهایی پر از شکوه و جاذبه است، اما شگفتی برجسته آن آبشار بزرگ، با بیش از ۱۴۰ فواره و کانال می‌باشد که از فضای شیب‌داری در پشت کاخ فرو می‌ریزند. در پشت آبشار بزرگ، باغ‌های بی‌نظیر، آب‌نماها، کاخ‌های تابستانی و بسیاری عمارت‌های کوچک‌تر وجود دارند. این مجموعه به تنهایی می‌تواند یک روز کامل شما را صرف خود کند.

3. دژ پیتر و پل
قدیمی‌ترین سازه در سن پترزبورگ، دژ پیتر و پل است که توسط پتر کبیر در سال ۱۷۰۳ و در جزیره‌ای در رودخانه «نیوا» (Neva) ساخته شد. در داخل قلعه می‌توانید از زندان استحکامات «تروبتسْکوی» (Troubetzkoy)، جایی آزاردهنده برای زندانیان سیاسی مانند «ماکسیم گورْکی»، «فئودور داستایفسکی» و «لئون تولستوی» در سال ۱۹۱۷ دیدن کنید. کلیسای جامع پیتر و پل محل دفن بسیاری از تزارهای روسیه بعد از پتر کبیر بوده و برج ناقوسش یکی از نقاط معروف و برجسته شهر به شمار می‌رود. از بالای این برج می‌توانید نمایی فراخ از شهر را تماشا کنید. اگر علاقه‌ای به بالا رفتن از برج ندارید، گردش در بالای دیوارهای دژ و لذت بردن از زیبایی رودخانه نیوا هم گزینه خوبی خواهد بود.

4. کلیسای جامع اسحاق مقدس
این کلیسا با گنبدی طلایی که ۹۱ متر از سطح زمین فاصله دارد، یکی از بلندترین کلیساهای ارتدکسی جهان به شمار می‌آید. عظمت این بنا و غنای تزئینات داخلی‌اش شما را شگفت زده و مسحور خواهد کرد. بعد از عبور از درهای ورودی بزرگ برنزی، نقاشی‌های رنگارنگ دیواری و زیبایی سبز-آبی‌های سنگ‌های مالاکیت و لازولیت به کار رفته در ستون‌ها چشمتان را خیره می‌کند. طلایی‌های به کار رفته در تزئینات، حسی از شکوه و جلال را به بیننده انتقال خواهند داد.

5. کاخ یوسوپف
اینجا زمانی محل اقامت شاهزاده «فلیکس یوسوپف» (Felix Yusupov)، ثروتمندترین مرد روسیه بود. این عمارت تماشایی و زیبا، کاربردی‌تر از بسیاری کاخ‌های سلطنتی طراحی شده اما هنوز هم به خیره کردن چشم بازدیدکنندگانش می‌پردازد. شاید بتوان گفت بیشتر شهرت این بنا به خاطر قتل مرموز «گریگوری راسپوتین» در سال ۱۹۱۶ است. به خاطر تأثیر قوی او بر زن امپراطور یعنی «الکساندارا فیدْرِونا»، یوسوپف و برخی دیگر از اعضای خاندان امپراطوری، راسپوتین را در سرداب ساختمان به قتل رساندند. اگر به تاریخ روسیه یا خاندان رومانف علاقه دارید شاید شما هم از تور «قتل راسپوتین» که بارها در طی روز اجرا می‌شود لذت ببرید.

6. گورستان تیخوین
گورستان «تیخوین» (Tikhvin) در نزدیکی صومعه «الکساندر نِوسکی» (Alexander Nevsky)، در سال ۱۸۲۳ ساخته شد و برخی از چهره‌های شناخته شده تاریخ روسیه،‌ مانند آهنگساز شهیر، پیوتر چایکوفسکی، فئودور داستایفسکی و دانشمند سرشناس «میخائیل لومونوسوف» (Mikhail Lomonsov) در آن دفن شده‌اند. این گورستان راه فراری از شلوغی شهر بوده و شما را با اصالت روسیه آشنا می‌کند. مقبره‌ها و نشان‌های گورها بسیار نزدیک به هم بوده و اغلب با مجسمه فرشته‌، صلیب یا نشان خانوادگی تزئین شده‌اند.

7. خیابان نِوسکی
خیابان «نوسکی»، معروف‌ترین بلوار روسیه و قلب سن پترزبورگ به شمار می‌رود. این خیابان از صومعه الکساندر نوسکی تا اداره نیروی دریایی در نزدیکی رودخانه نیوا به طول چهار کیلومتر کشیده شده است. انرژی و سرزندگی خاصی در روز و شب اینجا قابل لمس خواهد بود. پرسه زدن در نوسکی که زمانی بزرگ‌ترین بلوار اروپا بود، به شما برخی از بهترین‌ چیزهایی که سن پترزبورگ برای ارائه دارد را نشان می‌دهد. در این پیاده‌روی بازدید از کلیسای جامع «کازان» که با الهام از طرح سنت پیتر رم ساخته شده و «گوستینی دْوُر» (Gostiny Dvor)، یکی از بزرگ‌ترین مراکز خرید شهر، یا «دوم کنیگی» (Dom Knigi) بزرگ‌ترین و بهترین کتاب‌فروشی شهر را از دست ندهید.

8. کلیسای منجی در خون ریخته
این کلیسا با الهام از کلیسای جامع بی‌همتای سن باسیل مسکو ساخته شده است. گنبدهای رنگارنگ و پیازی بنا، شناخته ‌شده‌ترین مورد شهر سن پترزبورگ به حساب می‌آیند. این کلیسا در محل کشته شدن تزار الکساندر دوم ساخته شد و مساحتی بیش از ۷۰۰۰ متر دارد. زیبایی نمای داخلی کلیسا محسور کننده و تحسین برانگیز است.

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط اتوبوس را مشاهده کرده و بلیط اتوبوس خود را در قسمت خرید بلیط اتوبوس تهیه فرمایید.

نقطه صفر مسکو

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط قطار را مشاهده کرده و بلیط قطار خود را در قسمت خرید بلیط قطار تهیه فرمایید.

نقطه صفر شهر مسکو جایی است که تمام مسافت‌ها از آن محاسبه می‌شوند.

این نقطه در زمان امپراطوری روسیه در شهر سن پترزبورگ که پایتخت سابق این کشور بود قرار داشت. مسکوی شگفت انگیز، پایتخت کشور روسیه، شهری بزرگ است که قلمرو ای به مساحت ۲۵۱۱ کیلومتر مربع را در بر داشته و بیش از ۱۲ میلیون نفر جمعیت دارد. این شهر مرکز میراث فرهنگی، گردشگری، اقتصادی و سیاسی کشور به شمار می‌رود. مسکو مرکز زندگی شهری بوده و نه تنها اهالی خود روسیه را به خود جذب می‌کند که گردشگرانی از سرتاسر جهان نیز به دیدن آن می‌آیند. با توجه به اینکه مسکو بزرگ‌ترین نقطه حمل و نقل کل کشور به شمار می‌رود، به آسانی می‌توانید به آن دسترسی داشته باشید. در ادامه به توصیف نقطه صفر مسکو که تمام مسافت‌های جاده‌ای از آن محاسبه می‌شود می‌پردازیم.

این نقطه امروزه تبدیل به یکی از دیدنی‌های شهر طی بازدید گردشگران شده است. البته تنها بیست سال از زمان رسمی شدن آن گذشته و یک جاذبه نو پا به حساب می‌آید. این نقطه مرجع، در بسیاری از شهرهای جهان وجود دارد. در برخی از آن‌ها این نقطه تنها یک نشان است، اما در برخی شهرهای دیگر به صورت یادمان در آمده که از این میان می‌توان به «بارنائول» (Barnaul) و یا «مینسْک» (Minsk) اشاره کرد. نشان نقطه صفر مسکو از یک صفحه برنزی تشکیل شده است. بر اساس شواهد، این نشان متعلق به سال ۱۹۸۵ بوده و به خاطر بحث بر سر اینکه در کدام نقطه کشور قرار بگیرد، در طی رویدادهای تاریخی آن زمان مفقود گشت. خوشبختانه این نشان در سال ۱۹۹۵ در یک انبار پیدا شده و به عنوان مکانی پر افتخار در شهر مسکو نصب گردیده و امروزه گردشگران می‌توانند از آن بازدید کنند.

این نشان در بین میدان سرخ و مانژ قرار دارد. قبل از نصب نشان نقطه صفر، مسافت‌ها از ساختمان اصلی اداره پست مسکو حساب می‌شدند. این ساختمان اندکی دورتر در قسمت شمالی نشان فعلی معروف در خیابان «تِوِرسْکایا» (Tverskaya) قرار دارد. در زمان امپراطوری روسیه، کیلومتر صفر در پایتخت آن زمان یعنی سن پترزبورگ قرار داشت. گردشگران زیادی برای دیدن این نشان به اینجا آمده و نشان برنزی کار شده در بین سنگ‌های پیاده رو را تماشا می‌کنند. یادمان‌های تاریخی و دیدنی زیادی مانند موزه جنگ ۱۸۱۲ در نزدیکی نشان نقطه صفر مسکو وجود دارند.مردم محلی اعتقاد دارند اگر کسی روی نشان ایستاده و سکه‌ای بالای شانه‌اش پرتاب کند و آن سکه داخل دایره برنزی بیفتد، آرزوی وی برآورده شده و متبرک می‌شود. همیشه می‌توانید مردمی را ببینید که وقتی کسی نگاه نمی‌کند مشغول جمع‌آوری سکه‌ها هستند. البته بنا به خرافات روسی، این سکه‌ها را اگر آدم بدی پرت کرده باشد حامل انرژی منفی می‌شوند و اگر آن‌ها را بردارید بیماری و بدیمنی می‌آورند. در تور روسیه، بازدید از این جاذبه را از دست ندهید.

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط اتوبوس را مشاهده کرده و بلیط اتوبوس خود را در قسمت خرید بلیط اتوبوس تهیه فرمایید.

طبیعت بی نظیر روسیه

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط قطار را مشاهده کرده و بلیط قطار خود را در قسمت خرید بلیط قطار تهیه فرمایید.

معرفی هفت منطقه بکر و دیدنی خارج از مسکو و سنت پترزبورگ

شاید فکر کنید تمام جاذبه‌های دیدنی روسیه به دیدنی‌های معروف مسکو و سنت پترزبورگ ختم می‌شود، اما اگر کمی از مسیرهای گردشگری فاصله بگیرید و شجاعت به خرج دهید، با جاذبه‌های طبیعی نفس‌گیری رو‌به‌رو خواهید شد که طعمی از روسیه واقعی را به شما می‌چشانند. از میدان سرخ مشهور مسکو گرفته تا موزه‌ها و کانال‌های رمانتیک سنت پترزبورگ، شاید حس کنید که تمام دیدنی‌های معروف کشور روسیه را دیده‌اید؛ اما این کشور بسیار بیش از آن چه گردشگران معمولی می‌بینند در خود دیدنی‌های شگفت‌انگیز جای داده است که اگر جرأت اکتشافات ماجراجویانه را داشته باشید و از مسیر معمول توریست‌ها فاصله بگیرید، با مناظری حیرت‌انگیز از طبیعت روسیه رو‌به‌رو خواهد کرد.

۱. دریاچه بایکال
دریاچه «بایکال» (Baikal) بزرگ‌ترین و عمیق‌ترین منبع آب شیرین در جهان به شمار رفته و در قلب جنگل‌های سیبری پنهان شده است. سالانه گردشگران زیادی به سمت آن سرازیر می‌شوند تا از زیبایی‌اش دیدن کنند. مردم محلی به این دریاچه «دریا» می‌گویند و گردشگران زیادی از زمستان‌های آن با دمای منفی ۲۰ درجه سانتی‌گراد هراسان هستند؛ اما بد نیست بدانید که یکی از زیباترین زمان‌هایی که می‌توان از بایکال دیدن کرد، همین ماه‌های یخبندان است. با توجه به میزان بالای اکسیژن آب دریاچه، الگوی یخی که روی آن می‌بندد بسیار دیدنی بوده و مناظر خیره کننده‌ای را می‌سازد. قدم زدن در هوای تازه، اسکی و پاتیناژ، تنها کارهایی نیستند که می‌توانید در بایکال انجام دهید؛ باید حتماً از فرصت استفاده کرده و از جزیره «اولخون» (Olkhon) هم دیدن کرده و بومیان واقعی منطقه را از نزدیک ببینید و یک بعد از ظهر آرام را در آبگرم‌های طبیعی آن که با برف و یخ احاطه شده‌اند، سپری کنید.

۲. سیبری
ادعای اینکه سیبری یک جای مشخص است کار راحتی نیست؛ زیرا تقریباً نیمی از قلمرو روسیه را در بر می‌گیرد. بهترین راه دیدن سیبری، با راه آهن مخصوص آن است. سفرتان از مسکو شروع شده و تا ۹۰۰۰ کیلومتر بعد و از میان کل کشور ادامه می‌یابد. برای آن که سفر را راحت‌تر کنید، می‌توانید از قطار «گلدن ایگل» (Golden Eagle) استفاده کرده که مخصوص همین نوع سفرهای اکتشافی در قلب روسیه طراحی شده‌ است. این قطار در جذاب‌ترین نواحی ایستگاه داشته و یک سیر و سیاحت حسابی را به مسافران پیشنهاد می‌کند. یک سفر کامل حدود ۱۴ روز به طول خواهد انجامید؛ پس به صندلی خود تکیه داده و در آرامش آماده اکتشافات و ماجراجویی شوید. کسانی که می‌خواهند بیشتر شبیه به مردم محلی سفر کنند، باید قطارهای سریع‌تر را استفاده کرده که طبق برنامه منظمی از مسکو به راه می‌افتند. این قطارها در کمتر از یک هفته به نقاط مختلف روسیه می‌رسند. البته باید بدانید که آن‌ها ایستگاه‌های کمتری داشته و گشت و گذار خاصی را برای مسافران در نظر نمی‌گیرند. حتماً از قبل برای سفرتان برنامه‌ریزی کنید.

۳. دریای سیاه
تقریباً هر روسی یک داستان بامزه در کودکی دارد که حوالی دریای سیاه اتفاق افتاده است. به خاطر آن که سفرهای بین‌المللی در گذشته آسان و ارزان نبودند، تقریباً تمام مردم کشور تابستان‌های خود را در سواحل دریای سیاه سپری می‌کردند تا خاطره زمستان‌های سخت از یادشان برود. معروف‌ترین جا در بین این سواحل «سوچی» (Sochi) بود و سایر سواحل هم به طرزی باورنکردنی‌ شلوغ می‌شدند. امروزه زمانه عوض شده و صنعت توریسم با خود هتل‌های متعدد لوکس و سواحل خصوصی در طول دریای سیاه را آورده، اما سوچی هنوز هم یکی از محبوب‌ترین گزینه‌ها است. چرا؟ به خاطر این که اینجا تنها شهری به شمار می‌رود که می‌توانید نیمی از روز را در ساحل آفتاب بگیرید و نیم دیگر را در کوهستان اسکی کنید. پس هیچ جایی برای تعجب وجود ندارد!

۴. کامچاتکا
«کامچاتْکا» (Kamchatka) یک سرزمین جادویی است. منظره طبیعت آن از آتشفشان‌ها، کوهستان‌ها، دره‌های سبز، آبگرم‌ها و آبفشان‌ها تشکیل شده و بعد از رسیدن به آن، اولین چیزی که خواهید دید، یک آتشفشان خیره‌کننده به نام «آواچینسکی» (Avachinsky) خواهد بود که از هر جای شهر دیده می‌شود. ارزشمندترین گوهر کامچاتکا دره آبفشان‌ها است. این مکان یکی از بزرگ‌ترین‌های نوع خود در دنیا بوده و در دل کوهستان قرار دارد. برای دسترسی به آن باید خود را برای یک گردش هوایی با هلیکوپتر آماده کنید. کامچاتکا یک سرزمین آتشفشانی محسوب شده و باید مراقب برخی از دریاچه‌های اسیدی پنهان در دهانه آن باشید. یکی از زیباترین دریاچه‌های اسیدی اینجا «مالی سِمیاچیک» (Maly Semyachik) است.

۵. دریاچه التون
برای آن دسته افرادی که تجربه تأثیر گِل‌های درمانی دریای سیاه را داشته‌اند، دریاچه دیگری وجود دارد که شاید دوست داشته باشند آن را هم ببینند: دریاچه «التون» (Elton). این دریاچه آب و هوایی تمیز و تازه، آب شور و گل‌های شفابخشی دارد که در بین مردم محلی برای درمان انواع بیماری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. در اوایل قرن بیستم، اینجا به عنوان آسایشگاه اشراف و خاندان سلطنتی روسیه شهرت داشت. شایعه‌هایی وجود داشت که می‌‌گفت کسانی که با عصای زیر بغل به التون می‌آمدند، بعد از ماه‌ها درمان می‌توانستند بدون آن اینجا را ترک کنند. امروزه این آسایشگاه تبدیل به جاذبه‌ای شده که هر کسی که درباره این درمان‌ها کنجکاو باشد، می‌تواند بعضی از آن‌ها را امتحان کند.

۶. شن‌ زارهای چارسکی
اگر شما هم جزو آن دسته افرادی هستید که از ماجراجویی در کویر و کوهستان لذت می‌برید، شن‌زارهای «چارسکی» (Charsky) می‌تواند گزینه بعدی لیست آرزوهایتان باشد. این کویر به طور غیر رسمی عنوان «عجیب‌ترین کویر کره زمین» را از آن خود کرده و بد نیست بدانید که دور آن با جنگل‌ها، رودخانه‌ها و کوهستان‌ها احاطه شده است. عکس‌هایی که از ناسا به دست آمده، چارسکی را مانند نقطه‌ای شنی در میان جنگل‌های بی‌پایان سیبری نمایش می‌دهد. این کویر در واقع خیلی بزرگ‌ نیست و تنها ۵۰ کیلومتر مربع مساحت دارد، اما این دوگانگی محیط، تأثیری فراموش نشدنی بر ذهن بازدیدکنندگان می‌گذارد. بهترین فصل دیدن چارسکی، بهار و پاییز است که رودخانه‌ها زیر لایه‌های یخ جاری شده و رفت و آمد راحت‌تر می‌شود.

۷. آلتای
اگر به تماشای کوهستان علاقه دارید، نباید دیدن «آلتای» (Altai) را از دست بدهید. این منطقه بزرگ یک سرزمین رؤیایی واقعی بوده و هر کاوشگری را عاشق خود می‌کند. طبیعت گوناگون، دریاچه‌های سبز زمردین، گیاهان دارویی شفابخش و آب و هوای تمیز این کوهستان واقعاً ارزش بازدید را دارند. بلندترین و مهم‌ترین کوه اینجا «بِلوخا» (Belukha) نام داشته و در فاصله‌‌ای برابر نسبت به سه اقیانوس قرار دارد. برخی از مردم بومی به همین علت آن را مرکز دنیا می‌نامند. دره هفت دریاچه «آک اوک» (Ak Ouk) در آلتای نیز، گردشگران زیادی را به سمت استخرهای هفت‌گانه کوهستان می‌کشاند که رنگ‌هایی متنوع شامل سیاه را منعکس می‌کنند! راز این طیف رنگی در ترکیب بین آب‌های زلال و رنگ صخره‌های زیر دریاچه نهفته است. زمانی که از آلتای بازدید می‌کنید، حتماً مقداری از گیاهان دارویی بومی آن را تهیه نمایید. بسیاری از این گیاهان برای مصارف زیبایی هم مورد استفاده قرار می‌گیرند.

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط اتوبوس را مشاهده کرده و بلیط اتوبوس خود را در قسمت خرید بلیط اتوبوس تهیه فرمایید.

مقبره لنین در مسکو

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط قطار را مشاهده کرده و بلیط قطار خود را در قسمت خرید بلیط قطار تهیه فرمایید.

مقبره لنین از جاذبه‌های ترسناکی است سالانه گردشگران بی‌شماری را به مسکو می‌کشاند.

در این آرامگاه جسد مومیایی شده لنین انتظار شما را می‌کشد. مقبره لنین در میدان سرخ، یکی از ترسناک‌ترین جاذبه‌های مسکو و شاید مشهورترین مومیایی مدرن در جهان باشد. ولادیمیر ایلیچ لنین در مقبره‌ای هرمی شکل از جنس گرانیت قرمز و سنگ لابرادوریت سیاه، مومیایی و در زمان فریز شده است. گردشگران با ورود به این سازه با مقبره‌ای سیاه و سرد مواجه خواهند شد. زمانی که لنین رهبر انقلاب بلشویکی روسیه در ۲۱ ژانویه ۱۹۲۴ از دنیا رفت مطمئناً خودش باور نداشت که قرار است زندگی بعد از مرگ را هم تجربه کند. او باور داشت که مرگ پایان نهایی برای اوست اما در اشتباه بود.

وصیتنامه لنین
لنین در وصیت‌نامه‌اش خواسته بود که او را خاک کنند اما به جای این کار او را مومیایی کردند و درون یک تابوت چوبی موقت که توسط «الکسی شویوسیف» (Alexei Shchusev) طراحی شده بود، قرار دادند. بدن او قبل از تدفینش برای نمایش عموم در معرض دید قرار گرفت اما مردم روسیه موافق دفن جسد نبودند. دولت روسیه ادعا می‌کند که بیش از ۱۰,۰۰۰ تلگراف مبنی بر اینکه بدن این رهبر بزرگ را برای نسل‌های آینده حفظ کنند، دریافت کرده است.

در پاسخ به درخواست‌های مردم، مقبره‌ای دائمی در سال ۱۹۲۹ برای نگهداری از جسد لنین به مدت طولانی تأسیس شد. مقبره کنونی در سال ۱۹۳۰ مورد بهره‌برداری قرار گرفت و دوباره به دست الکسی شویوسیف طراحی شد. جسد لنین در این مقبره ماند تا زمانی که به شهر تیومن در سیبری منتقل شد (البته همراه با تیم نگهداری از جسد) چرا که مسکو در خطر هجوم نازی‌ها قرار داشت. در مارس ۱۹۴۵ در طی عملیاتی به نام «شی شماره ۱» جسد لنین از سیبری به مسکو بازگردانده شد.

مومیایی کردن جسد لنین
برای ادامه نگهداری از جسد لنین گروهی از متخصصان (ایلیا بارسکی و پسرش بوریس بارسکی) مسئول نگهداری از حفظ جسد شدند. متاسفانه بدن ۸۵ ساله‌ی لنین هنوز با وجود اینکه کمی گرم نگه داشته می‌شد تا ظاهر زنده‌تری داشته باشد اما هنوز ظاهر خاص مومی و میوه‌ای دارد. تابوت در دمای ثابت ۱۶ درجه سلسیوس و رطوبت ۸۰ - ۹۰ درصدنگهداری می‌شود. هر هفته مقدار کمی سفید‌کننده استفاده می‌شود تا با قارچ‌های ضدرنگ و کپک‌های روی پوست لنین مبارزه کنند. هر ۱۸ ماه مقبره را برای انجام حمام گلیسیرین و پتاسیم جسد به مدت یک ماه تعطیل می‌کنند. در طول این مدت لباس‌های لنین شسته و به دقت اتو می‌شوند. هر ۳ سال کت لنین را عوض می‌کنند.

بحران مالی در نگهداری مومیایی
به خاطر بحران‌های مالی اخیر، خیریه‌ای که از جسد لنین محافظت می‌کرد ورشکسته شده و دیگر نمی‌تواند کت‌های ابریشمی را برای لنین تهیه کند. لنین را می‌توانید در این آرامگاه به مدت ۵ دقیقه، همراه با یک گروه کوچک و زیر نظر نگهبانان ملاقات کنید. مقبره لنین در میدان سرخ مسکو در کنار دیوارهای کاخ کرلمین قرار دارد. یادتان باشد که درون مقبره نمی‌توانید صحبت کنید، سیگار بکشید و عکس بگیرید.

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط اتوبوس را مشاهده کرده و بلیط اتوبوس خود را در قسمت خرید بلیط اتوبوس تهیه فرمایید.

مقبره سربازان گمنام روسیه

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط قطار را مشاهده کرده و بلیط قطار خود را در قسمت خرید بلیط قطار تهیه فرمایید.

مقبره سربازان گمنام مسکو، یادمانی از جنگ، برای سربازان شوروی کشته شده طی جنگ جهانی دوم است.

در بازدید از کرملین و باغ الکساندر، این یادمان را از دست ندهید. مقبره سرباز گمنام در باغ الکساندر و نزدیک به دیوار کرملین قرار گرفته است. روبه‌روی این یادمان، یک ستاره پنج پر در محوطه میدان وجود دارد که شعله جاویدان از وسط آن بیرون می‌آید. این محوطه خیلی بزرگ نیست و توسط دو سرباز محافظت می‌شود. در زمان جنگ مسکو در سال ۱۹۴۱، سربازان کشته شده در گوری جمعی نزدیک به «زلنوگراد» (Zelenograd) دفن شدند. این مکان علامتی از محل توقف آلمانی‌ها می‌باشد که قصد رسیدن به مسکو را داشتند. در دسامبر سال ۱۹۶۶، بقایای سربازان گمنام به دیوار کرملین منتقل گردید و در سال ۱۹۶۷ مقبره آن‌ها به روی عموم مردم بازگشایی شد. یادمان با شاخه‌ای از برگ بو تزئین شده و یک کلاه سربازی در بالای نشان آن به چشم می‌خورد.

اهمیت نمادین مقبره سرباز گمنام
شاید هر کسی که از مسکو بازدید می‌کند، بخواهد جلوی مقبره سرباز گمنام توقفی کرده و شعله جاویدان را تماشا کند. بسیاری برای دیدن تعویض گارد به اینجا می‌آیند که رأس هر ساعت انجام می‌شود. در این زمان جمعیت زیادی روبه‌روی مقبره می‌ایستند و به محض تمام شدن مراسم متفرق می‌شوند. برای مردم روسیه این مکان جایی مقدس است. آن‌ها با فرزندان و نوه‌های خود به اینجا آمده تا روح کسانی که جان خود را در جنگ جهانی دوم برای آزادی کشور از دست دادند گرامی بدارند. اینجا بخشی از گذشته آن‌ها بوده و همواره می‌خواهند تاریخ و نیاکان ارزشمند خود را به خاطر داشته باشند. 

جنگ جهانی دوم تقریباً همه خانواده‌های کشور را درگیر کرد. آن‌ها حتی اگر خود مستقیماً درگیر جنگ هم نبودند، در کارخانه‌ها مشغول کار و بازسازی شهر بعد از جنگ می‌شدند. مقبره سربازان گمنام هم نمادی از سوگ و هم نشانی از امید در خود دارد. شعله جاویدان خاطره همیشگی آن‌هایی است که در این راه از میان رفتند اما یادشان همواره در دل مردم روسیه زنده ماند.

نکاتی برای بازدید از مقبره سرباز گمنام مسکو
در زمان تعویض گارد جمعیت زیادی جلوی مقبره ازدحام ‌می‌کنند پس اگر می‌خواهید خود مقبره را ببینید بهترین زمان موقعی است که اکثر مردم آنجا را ترک کرده‌اند. در زمان‌های خلوت این مکان اندکی گرفته و محزون به نظر می‌رسد. احتمالاً جنگ جهانی دوم بر زندگی شما اثر مستقیمی نگذاشته باشد اما در زمان بازدید اینجا احترامی که سربازان لایق آن هستند را ادا کنید.

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط اتوبوس را مشاهده کرده و بلیط اتوبوسخود را در قسمت خرید بلیط اتوبوس تهیه فرمایید.

کلیسای پیتر و پل سن پترزبورگ

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط قطار را مشاهده کرده و بلیط قطار خود را در قسمت خرید بلیط قطار تهیه فرمایید.

کلیسای جامع پیتر و پل سن پترزبورگ، بنایی متعلق به اوایل قرن ۱۸ بوده و فضای داخلی آن شکوه باروکی را منعکس می‌کند.

ساخت کلیسا پیتر (پتر) و پل که داخل دژی به همین نام در کرانه رود نِوا در سنت پترزبورگ قرار دارد در سال ۱۷۱۲ آغاز شد. این بنای جدید را برای جایگزینی با کلیسای چوبی و کوچکی به همین نام ساختند که اندکی بعد از تأسیس شهر سنت پترزبورگ توسط پتر کبیر در دژ پیتر و پل در سال ۱۷۰۳ ساخته شده بود. معمار ایتالیایی «دومنیکو ترتزینی» (Domenico Trezzini) چنان شاهکاری را به سبک باروکی طراحی کرد که امروزه در میان زیباترین کلیساهای روسیه رتبه بندی می‌شود. ساخت کلیسای جامع در سال ۱۷۳۳ به پایان رسید و منار چوبی سابق آن در سال ۱۸۵۸ با مناری فلزی عوض شد. در نوک این منار یک بادنما به شکل فرشته نصب کردند که یکی از نمادهای مهم شهر به شمار می‌رود.

کلیسای جامع ۱۲۲ متر ارتفاع داشته و چند قرن بلندترین نقطه سنت پترزبورگ محسوب می‌شد. برج ناقوس این بنا در شب ۲۹ آوریل سال ۱۷۵۶ بر اثر اصابت صاعقه گرفتار آتش سوزی جدی گردید و در سال ۱۷۶۶ به دستور کاترین کبیر دوباره به همان شکل اول مورد بازسازی قرار گرفت. روند ساخت این برج حدود ۱۰ سال به طول انجامید.

جالب‌ توجه‌ترین قسمت این کلیسای جامع باروکی، مخروط نوک تیز روی برج ناقوس بوده که تضاد چشمگیری با منارهای پیازی شکل سنتی کلیساهای روسی دارد. انتخاب یک سبک معماری متفاوت اصلاً اتفاقی نبوده و در واقع هدف پتر کبیر برای اصلاح و تغییر شکل روسیه و نزدیک کردن آن به ملت‌های اروپای غربی را منعکس می‌کند. حتی نقشه زمین این بنا نیز به کلیساهای ارتدوکسی روسیه شباهت ندارد. کلیسای جامع پیتر و پل به جای شکل صلیب یونانی، یک راهروی بلند با دو جناح دارد.

طراحی داخلی کلیسا
یک رواق بازدیدکنندگان را به فضای داخلی باشکوه و مجلل کلیسا هدایت می‌کند که ترک معماری کلاسیک کلیساهای ارتدوکسی روسیه نیز به حساب می‌آید. این سبک سنتی شامل طاق‌های بزرگ، نقاشی سقفی، لوستر و ستون‌های مرمری با طلا کاری می‌شد. یکی از مهم‌ترین آثار هنری داخل کلیسا، شمایل ۳۰ متری خلق شده توسط صنعت گران مسکو در سال ۱۷۲۲ تا ۱۷۲۹ است. به طور کل ۴۳ تمثال برای تزئین این شاهکار باروکی پیچیده به کار رفته و یک طاق پیروزی مرکزی به نمادی از پیروزی ارتش روسیه در جنگ شمال نیز در آن به چشم می‌خورد.

مقبره تزارها
جدای از شکوه و زیبایی کلیسای جامع پیتر و پل، آن را بیشتر به خاطر مقبره تزارها می‌شناسند. زمانی که پتر کبیر در سال ۱۷۲۵ درگذشت، او را در این مکان دفن کردند. البته در آن زمان هنوز کار کلیسا به پایان نرسیده بود. به جز ۳ تن، تمام جانشینان بعدی او نیز در همین جا دفن شدند. آخرین فرد «نیکولاس دوم» بود که بلشویک‌ها او و خانواده‌اش را در سال ۱۹۱۸ بدون محاکمه اعدام کردند. پیکر آن‌ها را در سال ۱۹۹۸ به کلیسا انتقال دادند. کلیسای جامع پیتر و پل قدیمی‌ترین بنای شهر سنت پترزبورگ به شمار رفته و بعد از برج تلویزیون بلندترین سازه نیز محسوب می‌شود.

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط اتوبوس را مشاهده کرده و بلیط اتوبوسخود را در قسمت خرید بلیط اتوبوس تهیه فرمایید.

آب و هوای اسپانیا

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط قطار را مشاهده کرده و بلیط قطار خود را در قسمت خرید بلیط قطار تهیه فرمایید.

برای بسیاری از مردم دلیل اصلی سفر به اسپانیا آب و هوای آن است.

مردم اروپای شمالی برای استراحت در سواحل معروف اسپانیا به سمت آن سرازیر می‌شوند که در تمام روز آفتاب دارند؛ اما آب و هوای اسپانیا همیشه هم انقدر ساده نیست. یکی از بزرگ‌ترین افسانه‌های غیر واقعی راجع به اسپانیا آب و هوای همیشه خوب آن است.

شاید به طور رسمی فصل‌ها در اسپانیا هم به سه ماه مساوی تقسیم شوند اما در واقعیت همیشه هم این تقسیمات مساوی نیستند. در زمستان‌ها شرایط بسیار متغیر خواهد بود. معمولاً هوا خشک است اما در شمال غرب معمولاً آفتاب و سرما را در کنار هم تجربه خواهید کرد. به همین علت می‌توان اسپانیا را یکی از بهترین کشورهای اروپایی برای سپری کردن زمستان دانست اما با این وجود باز هم نباید انتظار آب و هوای آفتاب گرفتن را داشته باشید. بهار اسپانیا فصل افت گردشگری به حساب آمده و زمان مناسبی برای بازدید است. در جنوب کشور می‌توانید خود را برای آفتاب گرفتن و شنا آماده کنید. این وضعیت با نزدیک شدن به تابستان تشدید هم می‌شود. در تابستان تمام کشور گرما را تجربه می‌کند و پاییز در اینجا نسبتاً طولانی‌تر از کشورهای دیگر است که همین امر سبب ایجاد موقعیتی برای سفرهای ساحلی تا دیرترین حالت ممکن یعنی اکتبر می‌شود. اسپانیا در تابستان معمولاً آفتابی است و به ویژه در جنوب کشور این آب و هوا بیشتر به چشم می‌خورد. هر چند باز هم نمی‌توان این وضعیت را تضمین کرد. البته بد نیست بدانید که در ماه‌های جولای و آگوست در برخی شهرها هوا می‌تواند بسیار گرم و آزار دهنده شود. در این راهنما اطلاعاتی مفید و کاربردی بر اساس ماه، درباره آب و هوای اسپانیا در اختیارتان خواهیم گذاشت.

ژانویه
در ژانویه اکثر نواحی اسپانیا سرد است و می‌توانید به سراغ تفریحات زمستانی مانند اسکی بروید. قطعاً این ماه برای سفر به اسپانیا برای آفتاب گرفتن مناسب نیست و باید انتظار بارش باران را داشته باشید. البته هوا خیلی هم قابل پیش بینی نیست و ممکن است یک سال ژانویه‌ای سرد و گزنده و سال بعد آب و هوایی متعادل‌تر داشته باشید. معمولاً متوسط دمای هوا در این ماه بین صفر تا یازده درجه است.

فوریه
فوریه ماه افت گردشگری در اسپانیا محسوب می‌شود، اما اگر دوست داشته باشید کمی پول پس‌انداز کنید، یکی از بهترین زمان‌های سفر به شمار می‌رود زیرا پروازها و هتل‌ها ارزان‌تر از فصل‌های دیگر هستند. فوریه اسپانیا هم می‌تواند سرد باشد اما روزهای نسبتاً متعادل‌تری دارد. آب و هوا در جنوب کشور بهتر بوده و حتی پیشنهاد می‌کنیم در ماه‌های سرد روی نواحی اندلس حساب کنید.

مارس
بهار از راه رسیده است! در ماه مارس دمای هوا رو به گرمی می‌رود ولی چون هنوز به اوج خود نرسیده یکی از بهترین زمان‌ها برای سفر به اسپانیا به حساب می‌آید. در دو ماه آینده برخی شهرها مانند مادرید شاهد رگبارهای بهاری خواهند بود اما فعلاً آب و هوا خنک و دلپذیر است. به هر حال این راهنما درباره متوسط‌های دما و شرایط صحبت می‌کند و پیشنهاد می‌کنیم قبل از سفر از وضعیت آب و هوا مطمئن شوید.

آوریل
چه مقصدتان بارسلون در شمال غرب اسپانیا باشد یا به سواحل جنوبی سفر می‌کنید، آوریل یکی از بهترین زمان‌ها برای برنامه‌ریزی تعطیلات در اسپانیا است. اگر چه این وضعیت آب و هوایی بر اساس منطقه اندکی تفاوت می‌کند. در نواحی اندلس ممکن است هوای گرم‌تری انتظارتان را بکشد. فصل بارش‌ها در این ماه آغاز شده و باید حتماً بارانی و چتر با خود به همراه داشته باشید. پیشنهاد می‌کنیم در این ماه لباس‌های چند لایه به همراه ببرید تا در برابر تغییرات آب و هوایی به مشکل نخورید.

می
در ماه می دمای هوا کمی بالا می‌رود اما با وجود بارش‌ها هنوز هم نمی‌توانید خیلی به فکر آب و هوای تابستانی باشید! در اوایل ماه آب و هوا متغیر و بارانی است اما هر چه بیشتر به انتهای آن نزدیک می‌شوید حال و هوای تابستانی بیشتر نمایان می‌شود. در بارسلون بارش کمتری انتظارتان را می‌کشد.

ژوئن
با شروع تابستان مردم شهرهای مرکزی به سمت سواحل هجوم می‌برند. این به خاطر بالا رفتن غیر قابل تحمل دمای هوا در این شهرها بوده و به ویژه در مادرید و سویل دما به ۴۵ درجه هم می‌رسد. با وجود این جمعیت از مردم بومی که شهرها را رها کرده‌اند، توریست‌ها می‌توانند از خلوتی جاذبه‌ها و نواحی گردشگری استفاده کنند اما به هر حال بسیاری از مغازه‌ها و کافه‌ها بسته هستند. البته در بارسلون هنوز دمای هوا تا این حد آزار دهنده نشده است و می‌توانید با یک نوشیدنی در ساحل ریلکس کنید.

ژوئیه
کم‌ کم به گرم‌ترین نقطه سال در اسپانیا نزدیک می‌شوید. به طور کل باید در سواحل جنوبی و شرقی انتظار گرمایی غیر قابل تحمل را داشته باشید و حتی در نواحی مرکزی وضعیت بدتری انتظارتان را می‌کشد. در نواحی شمالی و شمال غربی می‌توانید چند روز خنک را هم تجربه کنید. سواحل بارسلون پر از مردم اروپای شمالی می‌شود که تمام تلاش خود را به کار می‌گیرند رنگ پوستشان را چند درجه‌ای تیره‌تر کنند.

آگوست
در این ماه، گرمای اسپانیا در مادرید و سویل به اوج آزاردهندگی خود می‌رسد پس بسیاری از مردم به سمت سواحل سرازیر می‌شوند. با توجه به تمام مواردی که قبلاً هم ذکر کردیم این ماه برای بازدید از مادرید اصلاً مناسب نیست و بارسلون گزینه بهتری به حساب می‌آید؛ اما در این شهر هم خیلی خبری از مردم بومی نیست.

سپتامبر
در ماه سپتامبر مردم اسپانیا به سر کارشان بازگشته‌اند و جوانان اروپایی هم با رنگ پوست‌های دلخواهشان روانه کشور خود شده‌اند. اسپانیا دوباره دمایی دلپذیرتر از ماه قبل را تجربه می‌کند اما نباید فکر کنید که این ماه به معنی پاییز است، چون در اسپانیا سپتامبر هنوز هم بوی تابستان را می‌دهد. با این حساب کماکان می‌توانید به سراغ سواحل بروید.

اکتبر
اگر روزهای آفتابی و دلپذیر را دوست دارید، بهترین زمان سفر به اسپانیا برای شما اکتبر است. این ماه زمان تغییر آب و هوا و میزان بارش‌ها است. همینطور که به سمت اواخر اکتبر پیش می‌روید، دمای هوا افت کرده و روزهای بارانی و ابری افزایش می‌یابند. پس اگر می‌خواهید اندکی از حال و هوای تابستان را تجربه کنید، باید اوایل اکتبر برسید.

نوامبر
نوامبر ماهی است که پاییز کم‌کم به سمت زمستان تغییر شکل می‌دهد. البته این تغییرات را در شمال کشور بیشتر لمس خواهید کرد. پیشنهاد می‌کنیم لباس گرم و مناسب فصل با خودتان به همراه داشته باشید زیرا دمای هوا بین چهار تا ۱۵ درجه متغیر خواهد بود.

دسامبر
اگر در ماه دسامبر به اسپانیا سر می‌زنید قطعاً برای سواحل آفتابی‌اش به اینجا نیامده‌اید؛ اما به‌هرحال می‌توانید به سراغ تفریحات زمستانی بروید. برای فرار از زمستان روی اسپانیا هم نمی‌توانید حساب کنید؛ هر چند زمستان‌های متعادل‌تری دارد.

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط قطار را مشاهده کرده و بلیط قطار خود را در قسمت خرید بلیط قطار تهیه فرمایید.

جاذبه های دیدنی ویکتوریا کانادا

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط قطار را مشاهده کرده و بلیط قطار خود را در قسمت خرید بلیط قطار تهیه فرمایید.

ویکتوریا، از خوش منظره‌ترین شهرهای آمریکای شمالی است.

باغ‌ها و جاذبه‌های دیدنی بی‌شمارش، مقصد مناسبی را برای گردشگران فراهم می‌کند. شهر «ویکتوریا» (Victoria)، پایتخت استان «بریتیش کلمبیا» (British Columbia) است و در بخش جنوبی «جزایر ونکوور» (Vancouver Island) قرار دارد. دور تا دور این شهر را کوه‌های زیبا فرا گرفته‌اند و آب و هوایش نیز تحت تأثیر جریان‌های «آرام شمالی» است؛ به همین دلیل، معتدل‌ترین هوا را در مقایسه با شهرهای دیگر کانادا دارد. ویکتوریا، شهری آرام و خالی از آسمان خراش است و در طول سال، می‌توانید از چشم‌انداز سرسبز و گل‌های پرشکوفه‌ی پارک‌ها و باغ‌هایش لذت ببرید. در ادامه، شما را با جاذبه‌های برتر این شهر آشنا می‌کنیم.

1. باغ های بوچارت
باغ های بوچارت (Butchart Gardens)، باغی سحرآمیز است که یکی از پرطرفدارترین مقاصد گردشگری ویکتوریا محسوب می‌شود. در سال 1904 میلادی، «جِنی بوچارت» که همسر یک معدنچی ثروتمند بود، چندین گل در باغچه‌ی این منطقه کاشت. با توجه به آب و هوای مناسب ویکتوریا، این گل‌ها روز به روز رشد کردند و امروزه به باغی 20 هکتاری تبدیل شده‌اند که در کل کانادا، همتا ندارد. می‌توانید از باغ گل‌های رز، باغ ایتالیایی، باغ ژاپنی و مناطق زیبای دیگر این ناحیه دیدن کنید. اجراهای موسیقی و هنری را در کنار استخرها و فواره‌ها و لا‌به‌لای درختان شگفت‌انگیزش برگزار می‌کنند.

2. پارک بیکن هیل
«پارک بیکن هیل» (Beacon Hill Park)، در مرکز شهر قرار دارد و از جمله مناطق تفریحی مورد علاقه‌ی مردم به شمار می‌‌رود. به بالاترین قسمت این پارک که برسید، می‌توانید چشم‌انداز زیبای دریا و قله‌های برفی کوه‌ها را تماشا کنید. همچنین در بین راه، می‌توانید از زمین بازی کریکت ویکتوریایی و مجسمه‌ی «تِری فاکس» (Terry Fox) دیدن کنید که یکی از ورزشکاران معروف کانادا به حساب می‌آید.

3. هتل فرمونت ایمپرس
«هتل فرمونت ایمپرس» (Fairmont Empress Hotel)، یکی از مکان‌های دوست‌داشتنی ویکتوریا است که در «اینِر هاربر» (Inner Harbour) قرار دارد. این ساختمان، در سال 1908 ساخته شد و معمارش، «فرانسیس راتنبری» (Francis M. Rattenbury) بوده است. وقتی به لابی بزرگ و لوکس این هتل قدم می‌گذارید، گویی در زمان سفر می‌کنید و به دوره‌ی قبل از جنگ جهانی اول برمی‌گردید. در بخش شمالی این هتل، جهان مینیاتوری قرار دارد که در ادامه، بیشتر در مورد آن توضیح می‌دهیم.

4. جهان مینیاتوری
«جهان مینیاتوری» (Miniature World)، در شمال هتل ایمپرس قرار گرفته و توجه همه‌ی مردم با سلیقه‌های مختلف را به خود جلب کرده است. در این ناحیه همانطور که از نامش می‌توان حدس زد، ماکت وقایع تاریخی، قلعه‌ها و خانه‌های عروسکی را در ابعاد کوچک ساخته‌اند که دقت و ظرافت آن‌ها، باعث تعجب بازدیدکنندگان می‌شود. بعضی از قطارهای کوچک و ماکت‌های دیگر، دکمه هم دارند که با فشردن آن، به حرکت درمی‌آیند.
5. ساختمان های پارلمان بریتیش کلمبیا
«ساختمان‌های پارلمان بریتیش کلمبیا» (British Columbia Parliament Buildings)، در قسمت جنوبی «اینر هاربر» قرار دارد. معماری این بنا را نیز فرانسیس راتنبری بر عهده داشته که در نهایت، در سال 1897 ساخته شد. این ساختما‌ن‌ها، باغی زیبا و ظاهری مجلل دارند و هوا که رو به تاریکی می‌رود، چراغ‌های روشنشان چشم‌اندازی خیره‌کننده به وجود می‎آورند. علاوه بر آن، برای تزئینات نمای ساختمان نیز، از چهره‌های افراد مشهور این ایالت استفاده کرده‌اند. می‌توانید در این ساختمان از مجسمه‌ی «کاپیتان جورج ونکوور» دیدن کنید. همچنین مجسمه‌ی بزرگ ملکه ویکتوریا از تراس قابل مشاهده است. برای استفاده از تور گشت مرکز شهر می‌توانید از کالسکه‌های نزدیک این ساختمان‌ها استفاده کنید.

6. موزه رویال بریتیش کلمبیا
«موزه‌ی رویال بریتیش کلمبیا» (Royal British Columbia Museum)، در مسیر بین ساختمان‌های پارلمان و هتل ایمپرس قرار گرفته است. این موزه تا به امروز، بهترین موزه‌ی طبیعی و تاریخ فرهنگی کانادا محسوب می‌شود که نمایشگاه‌های سه‌بعدی بی‌نظیری را دربر می‌گیرد. در این موزه می‌توانید داخل جنگل‌ها قدم بزنید و حیوانات را در «سواحل غربی» تماشا کنید. سپس وارد خانه‌ای بزرگ شوید و در مورد مشکلات بومیان این منطقه، بعد از ورود اروپایی‌ها اطلاعات به دست بیاورید. در همان نزدیکی، قدیمی‌ترین خانه‌ی بریتیش کلمبیا، یعنی«خانه‌ی هلمکن» (Helmcken House) قرار دارد که متعلق به قرن 19 میلادی است که می‌توانید از آن دیدن کنید.

7. کاخ کریگ دارک
«کاخ کرِیگ دارُک» (Craigdarroch Castle)، عمارتی افسانه‌ای و گوهر ارزشمند معماری ویکتوریایی محسوب می‌شود. «رابرت دانزمیور» (Robert Dunsmuir)، کارآفرین مهاجر اسکاتلندی، در سال 1880 دستور داده بود تا این کاخ را برای همسرش بسازند. کاخ کریگ دارک، قاب‌های چوبی مجلل و پنجره‌هایی رنگی دارد که زندگی مرفهان آن دوره را به خوبی به نمایش می‌گذارد. می‌توانید از عتیقه‌های داخل 39 اتاق این کاخ دیدن کنید و از برج آن بالا بروید که 87 پله دارد و به دورنمای «کوه‌های المپیک» دسترسی داشته باشید.

8. منطقه تاریخی ملی پارک هاتلی
«منطقه‌ی تاریخی ملی پارک هاتلی» (Hatley Park National Historic Site)، شامل باغ‌های ایتالیایی، ژاپنی، گل‌های رز و یک کاخ بزرگ می‌شود که تاریخ ساختش به سال 1908 برمی‌گردد. بازدیدکنندگان می‌توانند خودشان مسیر باغ‌ها را انتخاب کنند یا از تور راهنما کمک بگیرند تا به ترتیب، همه جا را به آن‌ها نشان بدهند.

9. باغ های پروانه ویکتوریا
«باغ‌های پروانه‌ی ویکتوریا» (Victoria Butterfly Gardens)، در نزدیکی باغ‌های بوچارت قرار گرفته است. این باغ سرپوشیده‌ی جالب و زیبا، از 75 نوع مختلف از پروانه‌ها نگهداری می‌کند. همچنین چند گونه از ماهی‌ها، پرندگان و خزندگان نیز در این باغ زندگی می‎کنند.

10. تئاتر بلفری
معماری زیبای «تئاتر بلفری» (Belfry Theatre)، ناخودآگاه توجه رهگذران را به خودش جلب می‌کند. در این منطقه که فقط 25 دقیقه با مرکز شهر فاصله دارد، قبلاً یک کلیسا ساخته بودند، اما بعداً با تئاتر بلفری جایگزینش کردند. می‌توانید برای دیدن نمایش به این تئاتر بروید و از فضای داخلش نیز دیدن کنید.

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط قطار را مشاهده کرده و بلیط قطار خود را در قسمت خرید بلیط قطار تهیه فرمایید.

محله چینی ها در ونکوور

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط قطار را مشاهده کرده و بلیط قطار خود را در قسمت خرید بلیط قطار تهیه فرمایید.

محله‌ی چینی‌ها در ونکوور از لحاظ وسعت و بزرگی، سومین محله‌ی چینی‌ها در آمریکای شمالی است.

این محله‌ که در دهه‌ی ۱۸۹۰ میلادی ایجاد شده است بیش از یک قرن با رنگ‌های شاد و سرزنده، غذاهای عجیب و غریب و فرهنگی پر جنب و جوش، همهمه ای در منطقه به راه انداخته است. جمعیت چینی‌های ونکوور در اصل برای کار در معادن منطقه و ساخت راه‌‌ آهن «Trancs-Canada» به کانادا سفر کرده‌اند. محله‌ی چینی‌های ونکوور که در بخش شرقی مرکز شهر قرار گرفته، از معماری و تاریخی غنی برخوردار است و از لحاظ وسعت بعد از محله‌ی چینی‌ها در «سان فرانسیسکو» و «نیویورک» قرار می‌گیرد. بخش تجاری این محله حدود ۶ بلوک است.

در این محله تا دلتان بخواهد فروشگاه‌های کالاهای خاص و کلاسیک آسیایی وجود دارد که کالاهای خود را برای بازدید مردم در پیاده‌رو قرار داده‌اند. همچنین رستوران‌های «دیم سوم» (dim sum) یا دلمه چینی، عطاری و استراحتگاه‌های آرامی که وقفه‌ای برای دوری از همهمه‌ها و شلوغی‌ها به ارمغان می‌آورند به چشم می خورد. گرچه در این محله آثار سنتی فراوانی را خواهید دید اما به لطف کارآفرینان جوانی که فروشگاه‌های خود را در این محله برپا کرده‌اند با فروشگاه‌های مدرنی در خیابان «Pender» رو‌به‌رو خواهید شد.

جاذبه‌های محله چینی‌ های ونکوور
امکان ندارد کسی به محله چینی‌های ونکوور قدم بگذارد و از باغ چینی کلاسیک دکتر «سان یات سِن» دیدن نکند. این باغ اولین نمونه از نوع خودش در کانادا محسوب می‌شود. در این باغ علاوه بر لذت بردن از منظره‌های زیبا، اصول مجذوب‌کننده‌ی فرهنگ و نمادشناسی چینی هم به شما ارائه خواهد شد. باریک‌ترین ساختمان تجاری دنیا یعنی «سام کی» (Sam Kee) در گوشه‌ی خیابان‌ها «Pender» و «Carrell» قرار گرفته که ارزش بازدید را دارد؛ اما بهترین قسمت وقت گذراندن در محله‌ی چینی‌ها، پرسه‌زدن در منطقه‌ی تجاری آن و تجربه‌ی این محله است. در ضمن هر سال در ماه اوت، یک فستیوال در این محله برگزار می شود. مطمئن باشید که بازدید از این محله نیمی از روزتان را خواهد گرفت.

غذا و نوشیدنی
اگر نزدیک ظهر یا وقت ناهار قصد بازدید از محله‌ی چینی‌ها را دارید حتماً خوراک «دیم سام» را در یکی از رستوران‌های منطقه امتحان کنید. می‌توانید کمی پودینگ بخارپز میوه، نان کماج و دیگر خوراک‌های خوشمزه و شیرینی را همراه با چای خود میل کنید. اگر ترجیح می‌دهید غذای بیرون‌بر خریداری کنید، به یکی از ده‌ها نانوایی چینی بروید و اسنک‌های خوشمزه و ارزان‌قیمت سفارش دهید. علاوه بر غذاهای سنتی چینی می‌توانید در بعضی رستوران‌ها غذاهای مدرن با افزودنی‌های امروزی هم بیابید و کوکتل‌های خوشمزه را امتحان کنید.

خرید و سوغاتی
در خیابان‌های محله‌ی چینی‌ها هیچ مشکلی برای یافتن مرکز خرید ندارید. از سر زدن به مغازه‌‌های عطاری برای یافتن طب سنتی چینی تا خرید جواهرات ساخته شده از یشم سبز خوش یمن، همگی تجربیات سرگرم‌کننده و به یاد ماندنی برایتان رقم خواهد زد. در محله‌ی چینی‌های ونکوور علاوه بر فروشگاه‌هایی که جانوران دریایی زنده و کالاهای عمده و آخرین و بهترین لوازم الکترونیکی می‌فروشند، تعداد زیادی فروشگاه‌ خواهید دید که توسط نسل جدید سرمایه‌گذاران چینی اداره می‌شوند و روح زندگی جدیدی را به محله بخشیده‌اند. در محله‌ی چینی‌ها می‌توانید به وضوح تفاوت تمدن به سبک غرب و چین را ببینید. برای رفتن به بخش‌های مختلف محله می‌توانید علاوه بر قدم زدن، از اتوبوس‌های تندرو استفاده کنید.

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط قطار را مشاهده کرده و بلیط قطار خود را در قسمت خرید بلیط قطار تهیه فرمایید.

سوغات پکن

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط قطار را مشاهده کرده و بلیط قطار خود را در قسمت خرید بلیط قطار تهیه فرمایید.

چین صنایع دستی منحصر به فرد بی‌شماری دارد.

با سوغاتی‌ های چین مانند خوش‌نویسی، گره‌زنی، اشیای چینی، مُهرهای حکاکی شده، برش کاغذ و بسیاری آثار مدرن دیگر آشنایی دارید. خریدن یک سوغاتی خوب می‌تواند بیشتر احساس سفر به شهری را برای شما زنده نگه دارد. در این مطلب مکان‌هایی را به شما معرفی می‌کنیم تا خاطراتی ماندگار از سفر به پکن با خود بازگردانید و از دیدن آن‌ها لذت ببرید.۱. منطقه گولو
«دریاچه هوهایی» (Houhai Lake) یکی از زیباترین تفرجگاه‌ها در مرکز پکن است. در بسیاری از خیابان‌های سنتی «هاتونگ» (hutong) که به دریاچه ختم می‌شوند، فروشگاه‌های کوچک فروش سوغات‌های مقرون به صرفه به چشم می‌خورند. اما در بین آن‌ها برخی دست‌سازه‌هایی گرانبها به فروش می‌رسانند. کمی که از دریاچه فاصله بگیرید، در «خیابان شرقی گولو» (Gulou East Street) چنین فروشگاه‌هایی را خواهید دید. سوغات سنتی مانند پوشاک یا اکسسوری‌هایی از طراحان بومی مانند «اسپون هاوس» (Spoon House) هم کاربردی بوده و هم خاطره‌ای ماندگار برای شما رقم می‌زنند.

۲. منطقه هنرهای ۷۹۸
«منطقه هنرهای ۷۹۸» (798 Arts District) منزلگاه هنرمندان مدرن و پیشرو محسوب می‌شود. مکان کارخانه‌ی قدیمی به یکی از مد روزترین نواحی پکن تبدیل شده و هنرمندان و طراحان در کنار هم آثارشان را به نمایش می‌گذارند. این مکان تنها نمایشگاه نیست و بسیاری از آثار در آن به فروش می‌رسند و می‌توان آن‌ها را یک سوغاتی و یادگاری ایده‌آل دانست. «فروشگاه طراحی ۸۶ » (86 Design Store) فروشنده‌ی اقلام خانگی است که شاید به صورت کامل نمادی از چین نباشند، اما هدایایی منحصر به فرد به سبک نوین از این شهر به شمار می‌آیند.

۳. کیانمن
خیابان پیاده‌روی «کیانمن» (Qianmen) در طول تاریخ مکان فعالیت کسب و کار‌های محلی بوده است. این خیابان هنوز هم یکی از برترین مناطق پکن برای عاشقان خرید شناخته می‌شود و فروشگاه‌ها با هدف حفظ ماهیت امپراطوری چین هنوز در آن فعالیت می‌کنند. بنابراین اگر به دنبال اصالت و در عین حال تنوع باشید، خرید سوغاتی در این‌جا می‌تواند تجربه‌ای لذت‌بخش باشد. یکی از برجسته‌ترین فروشگاه‌های کیانمن، «نیلانشنگ» (Neilansheng) است که کفش‌ها را به همان روشی که دو قرن قبل در «سلسله چینگ» (Qing Dynasty) دوخته می‌شدند، می‌سازد. همچنین خیابان مملوء از فروشگاه‌های زیورآلات است که انواع دستبند، مجسمه‌های کوچک «نتسوکه» (netsuke)، تسبیح‌های یشم، کهربا و دیگر سنگ‌ها که نیروی خوش‌یمنی حفظ می‌کنند، را می‌فروشند.

۴. نانلواوگشیانگ
«نانلواوگشیانگ» (Nanlguoguxian) منطقه‌ای توریستی به شمار می‌رود و شلوغ بودن آن گاهی خرید سوغاتی‌های عالی از آن را دشوار می‌سازد. درنتیجه این خیابان بازسازی شده تا بهتر بتواند پذیرای جمعیت زیاد گردشگران باشد. نانلواوگشیانگ خیابانی متراکم از فروشگاه‌ها و غرفه‌هایی است که می‌توانید هدایای خود برای عزیزانتان را از آن‌ها خریداری کنید و به خانه ببرید.

۵. ووداوینگ
خیابان سنتی هاتونگ «ووداوینگ» (Wudaoying) یکی از پرطرفدارترین کوچه‌های متصل به «معبد لاما» (Lama Temple) است. تعدادی غذاخوری به علاوه‌ی محوطه‌هایی که برای ایجاد فروشگاه‌ها بازسازی شده‌اند ووداوینگ را اشغال کرده‌اند که صنایع دستی در آن‌ها به فروش می‌رسد. از وسایل خرده‌ریز تا اشیای تزئینی کوچک در کنار لوازم مدرن مانند محصولات برند مد روز «پلسترد ۸» (Plastered 8) در این فروشگاه‌ها به چشم می‌خورند. برخی فروشگاه‌ها اشیای تزئینی بودایی می‌فروشند که به رنگ و بوی بومی این محل می‌افزایند. در طول روز عابران هنرمندانی را می‌بینند که سخت مشغول کار هستند و گاهی برای معاشرت با آن‌ها توقف می‌کنند. این آثار هنری که در زبان تبتی به آن «تانگکا» (tangka) می‌گویند شامل نقاشی روی ابریشم و کتان می‌شود که خدایان مختلف را نشان می‌دهند و مردم اعتقاد دارند از خانه محافظت کرده و طالع خوب به همراه می‌آورند.

۶. مالیاندائو
«مالیاندائو» (Maliandao) بخش جنوب غربی پکن است. این خیابان به هر چیزی که مرتبط با چای باشد اختصاص دارد؛ مانند فنجان چای، قوری، میز و البته انواع مختلف چای. دو بازار سرپوشیده محبوب در بخش جنوبی خیابان به نام «شهر چای مالیاندائو» (Maliandao Tea City) یا بازاری دیگر به نام «بازار لذت چای» (Tea Joy Market) هستند. شهر چای ساختمانی چهار طبقه است که سه طبقه‌ی آن به چای اختصاص دارد و در طبقه‌ی چهارم انواع دوربین و کالاهای مرتبط با تصویربرداری به فروش می‌رسند.

۷. تانگرنتانگ
«تانگرنتانگ» (Tongrentang) در سال ۱۶۶۹ تأسیس شد و مشهورترین داروخانه‌ی سنتی در چین است. از سال ۱۷۲۳ تانگرنتاگ داروخانه‌ی رسمی حکومت بود و داروهای آن شهرت زیادی دارند. در سال ۲۰۰۶ «فرهنگ دارویی چینی تانگرنتانگ» (Tongrentang Chinese Medicine Culture) در لیست میراث فرهنگی ناملموس چین قرار گرفت. پس اگر می‌خواهید از داروهای سنتی چین سوغاتی از سلامتی ببرید، به تانگرنتانگ بروید.

۸. خیابان نقره
«خیابان نقره» (Silver Street) خیابانی طولانی است و فروشگاه‌های بی‌شماری دارد که از پوشاک، زیورآلات، لوازم خانگی، شیرینی‌پزی، رستوران‌، سینما و سالن‌های زیبایی در آن‌ها خواهید دید. قدم زدن در این خیابان و تماشای ویترین‌ها امری لذت‌بخش برای عاشقان خرید محسوب می‌شود. صنایع دستی سنتی مانند نقاشی‌ها، اشیای برنز، حکاکی و میناکاری را در این خیابان خواهید یافت. صنایع دستی معروف دیگر «بطری انفیه‌دان» (snuff bottle) رنگارنگ است که نوع عتیقه‌ی آن از دوره‌ی «چینگ»، هدیه‌ای فوق‌العاده برای کلکسیونرها به شمار می‌رود.

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط قطار را مشاهده کرده و بلیط قطار خود را در قسمت خرید بلیط قطار تهیه فرمایید.

باغ یو گاردن شانگهای

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط قطار را مشاهده کرده و بلیط قطار خود را در قسمت خرید بلیط قطار تهیه فرمایید.

باغ یو (یویوان)، یکی از زیباترین جاذبه‌های گردشگری شانگهای چین است.

با فضای سبز و مطبوعش، تجربه دلپذیر و آرامی را برای گردشگران رقم خواهد زد. باغ یو، یک باغ کلاسیک مشهور واقع در شانگهای است که به دستور یک نیروی دولتی سلسله مینگ به نام «پان یوندوان» (Pan Yunduan) پی ریزی و در سال ۱۵۷۷ کامل شد. «یو» در زبان چینی به معنی «راضی کردن» بوده و این باغ به طور ویژه برای والدین این افسر دولت ساخته شد تا در آن از آرامش و شادی دوران کهولت خود لذت ببرند.

در طی ۴۰۰ سال عمر، این مجموعه در اواخر دوران مینگ بارها شاهد تغییرات مختلف بوده و بعد از فوت والدین یوندوان رو به انحطاط گذاشت. در سال ۱۷۶۰ چند تاجر ثروتمند باغ را خریداری کرده و حدود ۲۰ سال برای بازسازی ساختمان‌های آن وقت صرف کردند. در طی جنگ تریاک قرن ۱۹، باغ یو به شدت آسیب دید. باغی که امروزه شاهد آن هستید، نتیجه پروژه ۵ ساله بازسازی است که در سال ۱۹۵۶ آغاز شد. این مجموعه از سپتامبر سال ۱۹۶۱ برای اهداف گردشگری در دسترس عموم مردم قرار گرفت.

باغ یو مساحتی حدود ۲۰,۰۰۰ متر مربع را در بر می‌گیرد؛ هر چند در همین اندازه کوچک نیز زیبایی‌های بسیاری را در خود جای داده است. آلاچیق‌ها، تالارها، فضا‌های سبز سنگی، حوضچه‌ها و ایوان‌های زیبا هر کدام ویژگی‌های خاص خود را به نمایش می‌گذارند. شش محوطه زیبای اصلی به این ترتیب هستند: تالار «سانسویی» (Sansui)، اتاق «وانهوا» (Wanhua) یا شکوفه، تالار «دینچون» (Dianchun)، تالار «هوئیجینگ» (Huijing)، تالار «یوهوا» (Yuhua) و باغ درونی. هر کدام از این محوطه‌ها چندین نقطه زیبا و دیدنی دارند.

بعد از ورود به باغ، با فضای سبزی صخره‌ای روبه‌رو می‌شوید که به «باغ صخره‌ای بزرگ» شهرت دارد. این باغ صخره‌ای با ارتفاع ۱۴ متر، بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین نمونه در منطقه جنوبی رودخانه یانگ تسه است. در بالای این فضای سبز سنگی، می‌توانید نمایی از بالای باغ را تماشا کنید. تالار «کوئیژو» (CuiXiu) با درختانی کهنسال و گل‌هایی تماشایی درست پایین همین قسمت قرار دارد.

تالار سانسویی در سال ۱۷۶۰ و به منظور مکانی برای سرگرمی مهمانان ساخته شد. بعدها برای برگزاری جشن‌هایی خاص از آن بهره می‌گرفتند. می‌توان این بنا را با ۹ متر ارتفاع و ۵ تالار فرعی‌اش بزرگ‌ترین و جادارترین سازه باغ دانست. نام سانسویی از کتابی به نام «تاریخ سلسله هان» گرفته شده و به معنی «سعادتمند و خوشبخت» است.

با گردشی در اطراف اتاق وانهوا یا شکوفه، آلاچیق‌ها، راهرو‌ها، نهرها، حیاط‌ها و عناصر طبیعی زیادی را خواهید دید. این اتاق به طرز خوشایندی با ایوان‌های سبز اطرافش محصور شده است. بامبوهای بهاره نیز در اطراف آن می‌رویند. در روبه‌روی این قسمت دو درخت کهنسال قرار دارند که گفته می‌شود یکی از آن‌ها توسط صاحب اولیه باغ در چهارصد سال قبل کاشته شده است.

گنجینه واقعی باغ یو را شاید بتوان «سنگ نفیس یشم» به شمار آورد. این صخره که در روبه‌روی تالار یوهوا قرار دارد، یکی از سه سنگ معروف منطقه جنوبی رود یانگ تسه است. این صخره ۳.۳ متر ارتفاع و ۷۲ سوراخ دارد. چیزی که درباره این صخره جالب توجه خواهد بود، این است که اگر عودی در زیر آن روشن کنید به طرز شگفت انگیزی دود آن از تمام سوراخ‌ها بیرون می‌آید. همچنین اگر از بالای آن آب بریزید به شکل زیبایی از تمام حفره‌ها آب به پایین می‌ریزد. موسس اولیه باغ بسیار به این سنگ علاقه داشت و تالاری درست در مقابل آن ساخت تا بتواند به تماشای صخره بنشیند.

برای دسترسی به باغ یو می‌توانید از اتوبوس و مترو استفاده کنید. ساعات بازدید از ۸:۳۰ صبح تا ۱۶:۴۵ بعد از ظهر خواهد بود.

با مراجعه به وب سایت بوکینگ پرشیا می توانید قیمت بلیط قطار را مشاهده کرده و بلیط قطار خود را در قسمت خرید بلیط قطار تهیه فرمایید.

دریاچه تیتیکاکا آمریکای جنوبی

بلیط قطار

دریاچه تیتیکاکا (Lake Titicaca) دریاچه‌‌ای عمیق و وسیع در میان کوه‌های آندس، در مرز کشورهای پرو و بولیوی است.

با قرار گرفتن در ارتفاع ۳۸۱۲ متری، اغلب از این دریاچه به‌عنوان مرتفع‌ترین دریاچه قابل کشتیرانی در جهان یاد می‌شود و با مساحت ۸۳۷۲ کیلومتر مربع، بزرگ‌ترین دریاچه در آمریکای جنوبی است. باستان‌شناسان در سال ۲۰۰۰، موفق به کشف ویرانه‌هایی از یک معبد زیرآبی شدند که قدمت آن به ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ سال قبل بازمی‌گردد. دریاچه تیتیکاکا به‌خاطر وجود مردمانی که اوروس یا یوروس نامیده می‌شوند و قدمت آن‌ها به پیش از اینکاها می‌رسد، شهرت دارد. این مردم بر جزیره‌هایی مصنوعی که از نی‌های شناور به نام توتورا ساخته شده‌اند، زندگی می‌کنند و امروزه به مهم‌ترین مقصد گردشگری پرو تبدیل شده‌اند.

یکی از شگفت انگیزترین محوطه های باستانی مکشوفه در سانتیاگو دو اویلایا (Santiago de Ojjelaya) قرار دارد و دولت بولیوی به تازگی اعلام کرده که قصد دارد برای نگهداری سازه های زیر آب و همین طور بناها و سازه های روی خشکی، موزه ای در این منطقه احداث کند. پروژه کشف شهر باستانی زیر دریاچه تیتیکاکا طبق برآوردها تا سال ۲۰۲۰ تمام می شود و هزینه ای بالغ بر ۱۰ میلیون دلار در پی خواهد داشت. دولت بولیوی به کمک یونسکو در حال جمع آوری کمک های مالی مورد نیاز برای احداث این موزه است و آژانس همکاری های توسعه بلژیک هم در این راه از آن ها حمایت می کند.
ساختمان این موزه قرار است در دو بخش ساخته شود و در مجموع مساحتی بالغ بر ۹۳۶۰ متر مربع را در بر بگیرد. یک بخش این موزه در نزدیکی ساحل دریاچه قرار خواهد گرفته و اشیاء و آثار تاریخی که از کشف شهر باستانی به دست آمده اند را در معرض نمایش عموم قرار خواهد داد. بخش دوم هم تا حدودی زیر آب ساخته خواهد شد و امکان تماشای سایت های باستانی و ویرانه های شهر زیر آب را به بازدیدکنندگان می دهد. دیوارهای شیشه ای بزرگ و مستحکم محوطه ای در زیر آب های دریاچه تیتیکاتا ایجاد خواهند کرد و امکان بازدید از ویرانه ها و سایت های باستان شناسی کف دریاچه را به بازدیدکنندگان می دهند. کشف شهر باستانی یکی از باارزش ترین کشفیات در این منطقه است و ساخت این موزه می تواند این کشف ارزشمند را با عموم مردم هم در میان بگذارد و اطلاعاتش را با بقیه به اشتراک بگذارد.
تیمی متشکل از غواصان باستان شناس و کارشناسان بولیوی و بلژیکی هزاران شی تاریخی و باستانی را در مکان های مختلف زیر آب شناسایی کرده اند. بسیاری از این اشیاء تاریخی از اعماق دریاچه به سطح آورده شده اند، اما بخش عمده آن ها به همان حال زیر آب باقی مانده اند. به گفته مسئولین پروژه کشف شهر باستانی ، بیش از ۱۰۰۰۰ شی از جمله قطعات و اشیاء طلا و سرامیک و ظروف مختلف از جمله کاسه و گلدان در این مناطق کشف شده اند. این اشیاء طبق برآوردها متعلق به تمدن های پیشااینکایی تیواناکو هستند. برخی از اشیا مکشوفه متعلق به ۲۰۰۰ سال پیش هستند و برخی دیگر متعلق به امپراتری تیواناکو هستند که یکی از تمدن های اولیه در منطقه آند به شمار می رود.

تیواناکو نام تمدنی عظیم و باشکوه در بولیوی است و شهر اصلی اش در ارتفاع حدودا ۴۰۰۰ متری از سطح دریا و در نزدیکی دریاچه تیتیکاکا ساخته شد و به این ترتیب، یکی از مرتفع ترین شهرها و مراکز تمدن در دنیای باستان به وجود آمد. این شهر بین سال های ۵۰۰ و ۱۰۰۰ بعد از میلاد به اوج خود رسید و در آن زمان بیش از ۱۰۰۰۰ نفر در این منطقه زندگی می کردند. زمان شکل گیری این تمدن کاملا مشخص نیست، اما طبق اشیاء و اطلاعات به دست آمده مشخص شده که در حدود ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد در حوالی دریاچه تیتیکاکا سکونتگاه هایی وجود داشته است.

دریاچه پیناتوبو فیلیپین

بلیط قطار

دریاچه کوه پیناتوبو، که پس از فوران آتشفشان در سال 1991 شکل گرفت.

این دریاچه در Botolan ، Zambales ، در نزدیکی استان های Pampanga و Tarlac در فیلیپین واقع شده است و عمیق ترین دریاچه در فیلیپین به شمار می آید.این دریاچه در کشورفیلیپین با 600 متر (2000 فوت) عمق، در حدود 90 کیلومتری (56 مایل) شمال غربی پایتخت مانیل واقع شده است.

زمين شناسي
فعالیتهای آتشفشانی کوه پیناتوبو چرخه ای را دنبال کرده است قرن هادر حالت خاموشی بود ، به علت فوران تشکیل دهنده جلبکها با جریانهای بزرگ پیروکلستیک خاتمه یافته اند. پیامد بعد از فوران ،  لارهای ناشی از باران در زهکشی های اطراف و ساختمان گنبدی که دهانه رود را پر می کند. و سپس یک دوره طولانی ساکن یا خاموشی  دیگر و بعد از فوران ، لاهارها که در امتداد کانالهای آتشفشان فرو می روند ممکن است شاخه های رودخانه ها را در ورای پیناتوبو سد کنند و دریاچه های طبیعی ایجاد کنند. شواهد ژئوفیزیکی نشان می دهد که حداقل دو دریاچه باستانی در دره رود مپانوپه در قسمت جنوب غربی آتشفشان وجود داشته است.

تاریخچه
فوران اوج کوه در سال 1991 ،  پیناتوبو قله اصلی آتشفشان را نابود کرد. این از فروپاشی قله آتشفشان در 15 ژوئن ، در دوره زلزله های بزرگ ، در پاسخ به خروج حجم زیادی از ماگما از مخزن زیر آتشفشان ایجاد شده است.  در اوایل سپتامبر 1991 ، یک دریاچه کم عمق شکل گرفت. نرخ بارندگی زیاد این منطقه منجر به انتقال سریع از یک دریاچه اسیدی کوچک و گرم به یک دریاچه بزرگ با درجه حرارت و pH (پی‌اچ یا پ هاش ، یک کمیت مهم لگاریتمی است که میزان اسیدی یا بازی بودن مواد را مشخص می‌کند.) نزدیک به محیط می شود.

زهکشی دریاچه

دره های لاهار در منطقه Pinatubo ، 2006
به دلیل خطر ریزش آب رودخانه به دلیل فشار آب و افزایش طولانی مدت به این زهکشی در سطح آب وجود دارد. کارشناسان از این نگران بودند که وزن آب می تواند دیوارهای دهانه را زیر پا بگذارد و خانه های 40000 نفر را در داخل و اطراف شهر ساحلی کوچک بوتولان ، واقع در 25 مایلی آتشفشان سیل بزند.

در سپتامبر 2001 ، ساکنان بوتولان و مناطق اطراف به عنوان پیشگیری از وقوع سیل،  گل و لای آب به مراکز تخلیه اعزام شدند. دولت فیلیپین دستور تخلیه  و همچنین كنترل دریاچه را صادر كرد و مقامات را مجبور كردند كانالی به عرض 5 متر را از لبه دهانه آتشفشان حفر كنند ، حدود یك چهارم از حجم دریاچه را تخلیه كنند و آب شیرین اضافی را به رودخانه های محلی منحرف كنند. دره های موجود لاهار به عنوان مسیرهای زهکشی آب به رودخانه ها و نهرهای اطراف خدمت می کند که بزرگترین آن رودخانه بوکوو است. در سال 2002 ، آب باران انباشته شده در دریاچه در طی فصل باران موسمی به سطح خطرناکی افزایش یافت ، کانال تخلیه مصنوعی را نقض کرد و باعث ایجاد جریان های خفیف لار در این منطقه شد.

قصر هیمه جی ژاپن

بلیط قطار

قصر هیمه جی در شهر هیمه جی در جنوب غربی جزیره هونشو قرار دارد.

این قصر اولین اثر ثبت شده در فهرست میراث جهانی یونسکو از کشور ژاپن است. قصر هیمه جی که به علت نمای سفید رنگ آن قصر درنای سفید هم نامیده می شود یکی از جذاب ترین بناها در ژاپن است و مجموعه ای شامل 83 ساختمان چوبی است.

قصر هیمه جی در قرن چهاردهم میلادی ساخته شده و در ایالت کانسای ژاپن قرار دارد. یکی از فوق العاده ترین عناصر دفاعی و امنیتی که در قصر هیمه جی وجود دارد نحوه ی رسیدن به قصر اصلی است، راهرو ها و دروازه ها طوری طراحی شده اند که کسانی که از خارج قصر وارد شده اند(معمولاً دزدان) ابتدا وارد یک راهروی پیچ در پیچ با تعداد زیادی بن بست می شوند، با وجود این راهرو و این همه بن بست دزدان از تصمیم خود منصرف می شوند.

قصر هیمه جی در شهر هیمه جی در جنوب غربی جزیره هونشو قرار دارد. این قصر اولین اثر ثبت شده در فهرست میراث جهانی یونسکو از کشور ژاپن است. قصر هیمه‌جی به همراه قصرهای ماتسوموتو و کوماموتو از سه قصر بسیار مشهور کشور ژاپن و یکی از مراکز اصلی جلب گردشگر محسوب می‌شود.

قله ویکتوریا هنگ کنگ

بلیط قطار

این قله، بهترین نقطه برای تماشای نمایی 360 درجه از بندرگاه زیبای ویکتویا و جزایر اطراف آن است.

اگر قرار باشد از میان تمام جاذبه‌های هنگ کنگ فقط یک مورد را انتخاب کنیم، آن یک گزینه قطعا «ویکتوریا پیک» (Victoria Peak) یا همان «قله‌ی ویکتوریا» خواهد بود. قله ویکتوریا (Victoria Peak) که در نیمه غربی جزیره هنگ کنگ قرار دارد، با نام Mount Austin نیز شناخته می‌شود.

این محل به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص و چشم‌انداز بی‌نظیر، سالانه حدود 7 میلون گردشگر را به سوی خود جذب می‌نماید. قله ویکتوریا با ارتفاع 554 متری از سطح دریا، دارای هوایی بسیار عالی است که همین ویژگی به همراه چشم انداز فوق‌العاده، این محل را به یکی از نقاط مورد علاقه مهندسان و انبوه سازان برای ساخت ویلاهای لوکس و مجلل مسکونی تبدیل کرده است.

نمای روز و شب قله ویکتوریا بسیار متفاوت است و البته هر یک زیبایی خاص خود را دارند. اگر در طول روز از بالای قله ویکتوریا به اطراف نگاه کنید، آسمان خراش‌های متعدد و شلوغی و رفت‌وآمد خیابان‌ها را در نمایی 360 درجه خواهید دید اما شب هنگام، در زیر نور چراغ‌های ریز و درشت و رنگارنگ، شهر هنگ کنگ و Kowloon Peninsula را خواهید دید که مانند دو مروارید درخشان، در دل بندرگاه ویکتوریا جای گرفته‌اند. بهترین زمان برای بازدید از قله ویکتوریا، هنگام غروب و یا شب است، زمانی که شهر در دلفریب‌ترین و جذاب‌ترین حالت خود قرار دارد.

سوار تراموای قله ویکتوریا بشوید تا نمایی عالی از شهر هنگ کنگ، بندرگاه ویکتوریا، Kowloon و ... داشته باشید. سفر با تراموا تنها 7 دقیقه به طول می‌کشد اما صف سوارشدن آن به خصوص در روزهای یکشنبه بسیار طولانی است و خیلی بیشتر از این‌ها زمان می‌برد.

به کمک واگن برقی مخصوص این مکان می‌توانید خودتان را به بالای این منطقه‌ تماشایی برسانید تا شهر شلوغ و آسمان‌خراش‌ها و جزیره‌های اطراف آن را تماشا کنید. زیبایی این منظره هنگام بعد از ظهر و درخشش ساختمان‌ها، بیشتر هم می‌شود و علاوه بر آن می‌توانید در پارک سرسبز آن نیز یکی دو ساعت را بگذرانید. از این ناحیه حس می‌کنید تمام هنگ کنگ زیر پایتان است و احتمالاً خاطره‌ای فراموش‌نشدنی برایتان به یادگار خواهد ماند.

غذاهای لذیذ تانزانیا

شاید در نگاه اول چندان جذب ظاهر غذاهای تانزانیا نشوید اما طعم آن آب از دهان شما سرازیر می‌کند.

بیشتر غذاهای سنتی تانزانیا در سراسر آفریقای شرقی معمول هستند. پایه‌ی رژیم غذایی این کشورمواد نشاسته‌ای مانند ذرت خوشه‌ای، ارزن، پیلاف، حبوبات و آرد ذرت است. غذاهای تانزانیایی در طول سال‌ها به تدریج تنوع بیشتری پیدا کرده‌اند و از سبزیجات و میوه‌ها تا محصولات لبنی و گوشت را شامل می‌شوند. کاشفان پرتغالی گیاه نشاسته‌ای کاساوا و بادام زمینی را به اینجا آوردند که بخش حیاتی رژیم غذایی مردم را تشکیل می‌دهند.۱. اوگالی
«اوگالی» (Ugali) غذایی است که می‌تواند غذای ملی تانزانیا محسوب شود. این خمیر سفت با آرد ذرت، پودر کاساوا، ذرت خوشه‌ای یا ارزن تهیه می‌شود و معمولاً سسی شامل ماهی، گوشت، سبزیجات پخته یا حبوبات را به همراه دارد. به طور معمولی اوگالی در یک کاسه‌ی بزرگ به صورت اشتراکی با همه‌ی افراد روی میز صرف می‌شود. یک اوگالی خوب نباید زیاد چسبناک یا خشک باشد.
۲. نیاما چوما
اگر یک غذا وجود داشته باشد که بتوان آن را ذاتاً تانزانیایی و به راستی مربوط به آفریقای شرقی دانست، آن غذا حتماً «نیاما چوما» (Nyama Choma) خواهد بود. نیاما چوما به معنی گوشت گریل شده است و از کباب کردن گوشت بز، ماهی یا مرغ به همراه موز کبابی یا اوگالی در کنار آن سرو می‌شود. در تهیه‌ی این غذا از گوشت تازه استفاده می‌کنند که آن را روی توری فلزی و زغال قرار می‌دهند تا به آرامی کباب شود.

۳. پیلو
«پیلو» (Pilau) غذایی است که تنها در جشن‌ها یا تعطیلات آخر هفته تدارک دیده می‌شود. برای طبخ این غذا برنج با ادویه‌جات در آب گوشت طعم‌دار شده و گاهی مرغ، گوشت، ماهی یا تخم‌مرغ آب‌پز را به آن اضافه می‌کنند. پیلو در اصل متعلق به غرب هند شناخته می‌شود، اما امروزه در نواحی ساحلی تانزانیا به غذایی محبوب تبدیل شده است. همراه پیلو عموماً «کاچومبری» (Kachumbari) سرو می‌شود که سالادی از مواد خام شامل گوجه‌فرنگی خرد‌ شده، فلفل چیلی و پیاز است.

۴. نان چاپاتی
«نان چاپاتی» (Chapatti Bread) سنتی تانزانیا مشابه نان مسطح یا «روتی» (Roti) هندی‌ها است. این نان بدون ورآمدن تهیه می‌شود و در مواد اولیه‌ی آن از بکینگ پودر یا خمیر استفاده نمی‌کنند. چاپاتی بین مناطق «سواحیلی» (Swahili) زبان تانزانیا بسیار پرطرفدار است و البته بدون شک می‌توان آن را مورد علاقه‌ی هر تانزانیایی دانست. حتی کودکان وقتی روش طبخ آن را یاد می‌گیرند ذوق زده می‌شوند و هیچ مناسبت ویژه‌ای بدون چاپاتی هرگز خاص نخواهد بود.

۵. مکمشو
«مکمشو» (Mchemsho) که به نام «تروپر» (trouper) هم شناخته می‌شود یکی از غذاهای خاص تانزانیا است و در قسمت شمالی کشور مصرف می‌شود. اگرچه غذایی بسیار خوشمزه است، اما به دلیل این که در تهیه‌ی آن مواد زیادی به کار می‌رود، جزو غذاهای روزمره‌ی مردم نیست. همچنین این مسئله باعث می‌شود در مقایسه با دیگر غذاهای محلی گران‌تر باشد. مواد لازم برای تهیه‌ی این غذا شامل هویج، سیب‌زمینی، لوبیا سبز، بادمجان، کلم، پیاز، موز، گوجه‌فرنگی، بامیه، فلفل شیرین و ادویه‌جات می‌شود. همچنین برخی افراد در تهیه‌ی آن سبزیجات را با گوشت یا ماهی مخلوط می‌کنند.

۶. ندیزی نیاما
«ندیزی نیاما» (Ndizi Nyama) یا موز سبز با گوشت یا ماهی یکی دیگر از غذاهای خوش‌طعم است که بر میز غذای تانزانیایی‌ها می‌توانید نوش جان کنید. این غذا به شکل تاس کباب با هویج، گوجه تلخ (میوه‌ای آفریقایی)، فلفل شیرین، موز، بامیه، ماهی یا گوشت تهیه می‌شود. مردم تانزانیا ندیزی نیاما را به تنهایی یا به همراه برنج یا اوگالی می‌خورند.

۷. سوپو یا ندیزی
سوپ «موز سبز» (Plantain) که به نام بومی «سوپو یا ندیزی» (Supu ya Ndizi) شناخته می‌شود، یک غذای سنتی دیگر تانزانیا است که با کوبیدن موز سبز و خمیری کردن آن و سپس پختن در آب مرغ تهیه می‌شود. این خوراک را در کاسه‌ی سوپ‌خوری سرو می‌کنند و نمک و فلفل به عنوان چاشنی به آن افزوده می‌شود.

۸. ولی نا ماهاراجه
«ولی نا ماهاراجه» (Wali na maharage) که به نام «برنج و لوبیا» می‌توان آن را ترجمه کرد، یک غذای تانزانیایی است که با ماهی، سبزیجات یا گوشت میل می‌شود. برنج اغلب با شیر یا روغن نارگیل طبخ می‌‌شود. این غذا بر اساس طعم‌های معمول شرق آفریقا تهیه می‌شود؛ اما به آسانی می‌توان دستور آن را بر مبنای موادی که در هرمحیطی یافت می‌شود تغییر داد. همچنین ادویه‌هایی مانند دارچین، هل، زیره سبز، فلفل یا چوب میخک را می‌توان چاشنی آن کرد.

۹. ندیزی کانگا
«ندیزی کانگا» (Ndizi Kaanga) موز سبز سرخ شده است که در تانزانیا بسیار طرفدار دارد. معمولاً آن را بدون شکر میل می‌کنند اما می‌توان برای اینکه طعم شیرین آن بیشتر شود کمی شکر بر روی آن پاشید. برخی نمک و فلفل به آن اضافه می‌کنند و همراه با کاچومبری آن را می‌خورند. ندیزی کانگا از خوراکی‌هایی است که در اغذیه‌فروشی‌های خیابانی خواهید دید.

۱۰. ولی وا نازی
«ولی وا نازی» (Wali wa nazi) برنجی است که با شیر نارگیل طبخ می‌شود و عمدتاً مردم سواحیلی که در سواحل اقیانوس هند زندگی می‌کنند، آن را می‌خورند. این غذای مقوی و خامه‌ای همراه با مرغ، گوشت، کاری یا ماهی صرف می‌شود. این ده غذای خوشمزه‌ی تانزانیایی نشان می‌دهند که مردم درون مرزی حبوبات، آرد ذرت، ارزن و ذرت خوشه‌ای را ترجیح می‌دهند. در حالی‌ که مردم نواحی ساحلی به ماهی و برنج طبخ شده با شیر و روغن نارگیل بیشتر علاقمند هستند.

بلیط اتوبوس

خرید بلیط اتوبوس

قیمت بلیط اتوبوس

رزرو بلیط اتوبوس

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط هواپیما

خرید بلیط هواپیما

پرواز داخلی

پرواز خارجی 

پرواز چارتر

خرید اینترنتی بلیط هواپیما

قلعه نوی شوان اشتاین آلمان

قلعه نوی شوان اشتاین (ناشوانشتاین) توسط لودویگ دوم پادشاه باواریا در اواخر قرن 19 میلادی ساخته‌ شد.

یکی از دیدنی‌ترین مناطق باواریا بوده و گردشگران می‌توانند چشم‌اندازهای حیرت‌انگیزی را در این هدیه بگیرند.
بدون تردید قلعه «نوی شوان اشتاین» (Neuschwanstein) را می‌توان پربازدیدترین قلعه در کشور آلمان دانست به طوری که بر اساس آمارهای رسمی، سالانه بیش از 1 میلیون نفر از این قلعه باستانی در جنوب باواریا دیدن می‌کنند. «لودویگ دوم» (Ludwig II) پادشاه باواریا که گاهی با القاب «دیوانه»، «غیرعادی»، «قو» و «افسانه‌ای» نیز از وی یاد می‌شود، کاخ رؤیاهای خود را بر اساس سبک احیای گوتیک و در مسافتی نه‌چندان دور از صخره‌های «هوهن شوانگو» (Hohenschwangau) احداث کرد.
نوع محل قرارگیری قلعه نوی شواین اشتاین کاملاً منطبق با چشم‌انداز خط‌ الراس تنگه «پولات جورج» (Pöllat Gorge) در غرب قرار داشته و همین موضوع سبب شده است تا تصویری افسون آمیز از آن ارائه شود. از هر سمتی که به قلعه نگاه کنید، قطعاً از نوع معماری ویژه و موقعیت مکانی آن هیجان‌زده خواهید شد و شاید به همین دلیل است که نباید از انتخاب این طراحی برای قلعه سیندرلا در دیزنی‌لند چندان متعجب شد.
از منظر لغوی قلعه نوی شوان اشتاین؛ به معنی قلعه جدید ساخته‌شده از سنگ قو (new swan stone) است. در اساطیر باستانی این سرزمین، قو نماد منادی کنت‌های «شوانگائو» (Schwangau) بوده و همچنین در آئین مسیحیت نیز از این جانور به‌عنوان سمبل اصالت و پاک‌دامنی یاد می‌شود. این قلعه که در ابتدا بانام «نوی برگ هوهن شوانگو» شهرت داشت، پس از مرگ شاه لودویگ با عنوان قلعه نوی شوان اشتاین نامیده شد. گفتنی است شاه لودویگ دوم به‌عنوان یک شخصیت مرموز؛ به‌شدت تحت تأثیر اپراهای مشهور ریچارد واگنر بوده و در تزئینات این قصر از داستان‌ها و مفاهیم اپراهای «تریستان و ایزولده» (Tristan and Isolde)، «زیگورد» (Sigurd)، «لوهنگرین، شوالیه قو» (the swan knight Lohengrin)، «پارسیفال» (Parsifal) و «مینه‌زینگر تانهاوسر» (minnesinger Tannhäuser) استفاده‌ شده است. البته این موضوع را نیز باید در نظر داشت که تزئینات و نقوش به‌ کار رفته در دیواره‌های این قلعه، عمدتاً مرتبط با اساطیر و شخصیت‌های حماسی بوده و ریچارد واگنر در اپراهای خود از این نقوش و مفاهیم نیز الهام گرفته است.

تاریخ قلعه نوی شوان اشتاین 
در طول دوره قرون‌وسطی، دو قلعه کوچک در محلی که امروزه قلعه نوی شوان اشتاین بر فراز صخره‌های ناهموار و خشن واقع‌شده است، قرار داشت. لودویگ دوم در دوران کودکی خود از محل خرابه‌های این دو قلعه باخبر بوده و آن‌ها را دوست داشت، علاوه بر این، قلعه هوهن شوانگو به‌عنوان اقامتگاه تابستانی خانواده سلطنتی بوده و گفته می‌شود قلعه «وارتبورگ» (Wartburg) نیز به‌عنوان مدل اولیه برای ساخت قلعه نوی شوان اشتاین مدنظر قرار داشته است. هرچند طراحی و تزئینات نمای بیرونی این قلعه پس از تکمیل نهائی، بیشتر شبیه به قلعه «چاتئو دی پیرفوندز» (Chateau de Pierrefonds) در فرانسه است.

حقایقی درباره قلعه نوی شوان اشتاین
طی دوره موسوم به عصر رمانتیک در اوایل قرن 19 میلادی، بسیاری از قلعه‌های مربوط به قرون‌وسطی در کشور آلمان بازسازی شدند. همان‌طور که پیش‌ از این گفتیم، لودویگ دوم علاقه شدیدی به ریچارد واگنر و آثار او داشته و از دوران کودکی، اوقات خود را با دنیای خیالی و اسرارآمیز اسطوره‌ها و شخصیت‌های رؤیایی آثار واگنر پر می‌کرد. پادشاه جوان در نامه‌ای خطاب به واگنر می‌نویسد: قصد دارم قلعه ویرانه موجود در منطقه هوهن شوانگو در نزدیکی پولات جرج را بر اساس سبک اصیل قلعه‌های متعلق به شوالیه‌های آلمانی بازسازی کنم. باید اعتراف کنم که هدف من این است که در آینده، روزی در این قلعه ساکن شده و در آن زندگی کنم.  

بخشی از ویرانه‌های قلعه هوهن شوانگو در سال 1868 تخریب شد زیرا این بخش‌ها در طرح رؤیایی قلعه لودویگ قرار نداشتند.
در تاریخ 5 سپتامبر سال 1869 میلادی پی‌سنگی قلعه جدید هوهن شوانگو ساخته شد. نام این قلعه و قصر پس از مرگ لودویگ در سال 1886 به نوی شوان اشتاین تغییر پیدا کرد.
در پایان سال 1873 میلادی عملیات احداث بخشی از این قلعه که با آجرهای قرمز ساخته‌شده بود، پایان پذیرفت و به‌این‌ترتیب پادشاه قادر بود طی بازدیدهای خود از منطقه، در این بخش که به دستور وی مبله شده بود سکونت کرده و بر روند پیشرفت ساخت بنا نظارت داشته باشد.
در سال 1884، علی‌رغم اینکه هنوز عملیات ساختمانی در قلعه فوق به پایان نرسیده بود، پادشاه به این محل نقل‌مکان کرده و پس‌ از آن عملیات ساخت و تکمیل تزئینات مجموعه به‌ویژه در بخش خارجی، تقریباً دو سال زمان برد؛ هرچند که بخش تزئینات داخلی هیچ‌گاه تکمیل نشد.
در زمان مرگ لودویگ دوم در تاریخ 13 ژوئن سال 1886 میلادی، عملیات ساختمانی در قلعه نوی شوان اشتاین هنوز تا تکمیل شدن بسیار فاصله داشت.
طنز تلخ مستتر در تاریخ ساخت قلعه نوی شوان اشتاین این است که لودویگ آن را برای سپری کردن زمان خود در آسودگی و به‌ دور از اغیار طراحی کرده بود و قرار بود این قلعه مآمن تنهائی وی باشد درحالی‌که تنها دو هفته پس از مرگ وی، درهای قلعه به روی عموم مردم گشوده شد.

یک کلیسای کوچک 90 متری و تالاری به سبک معماری شمال آفریقا را می‌توان ازجمله بخش‌هایی دانست که ساخت آن‌ها پس از مرگ لودویگ نیمه‌تمام مانده و متوقف شد. هرچند که سایر بخش‌های قلعه نیز پس از مرگ پادشاه، با سبک و سیاقی کاملاً ساده تکمیل شدند.
در سال 1918 میلادی ایالت باواریا تبدیل به یک جمهوری شده و از قلعه نوی شوان اشتاین به‌عنوان یک کاخ اداری استفاده شد.
خوشبختانه در طول جنگ جهانی دوم به دلیل دورافتاده بودن محل این قلعه، آسیبی به آن وارد نشد.
طراحی این قلعه توسط «کریستیان یانک» (Christian Jank) که یک طراح صحنه‌های تئاتر بود، انجام‌شده است. معمار این پروژه نیز «ادوارد ریدل» (Eduard Riedel) نام داشت. البته در زمان لودویگ، وی این طرح را رد کرده و طرحی جدید ارائه می‌کند. به‌ این‌ ترتیب شخص پادشاه کنترل بیشتری در زمینهٔ ساخت قلعه بر عهده‌ گرفته و بر نتیجه نهائی مبتنی بر طرح خود نظارت می‌کند.
مجموعه این قلعه مشتمل بر سازه‌های تزئین شده متعددی هستند که هر یک دارای تزئینات ویژه خود هستند. برج‌ها، مناره‌ها و مجسمه‌های تزئینی فراوانی در این قلعه مورداستفاده قرارگرفته است. قله نوی شوان اشتاین 150 متر در امتداد خط الراس کوهستانی گسترده شده است.
بر اساس نقشه اولیه قلعه، قرار بود در منتهی‌الیه غربی قلعه بیش از 200 اتاق ساخته شود که البته تنها 15 اتاق از این تعداد ساخته و تکمیل شد.
اتاق آوازخوانی را می‌توان بزرگ‌ترین اتاق قلعه محسوب کرد که 27 متر طول و 10 متر عرض دارد. این اتاق، یکی به‌عنوان اتاق محبوب شاه لودویگ شناخته‌شده و در ساخت آن از «سانگرسال» (Sängersaal) در قلعه «وارتبورگ» (Wartburg) الهام گرفته‌ شده است.

اتاق پادشاهی که تخت سلطنت در آن قرار دارد دارای ابعاد 20 متر در 12 متر بوده و دومین اتاق بزرگ قصر محسوب می‌شود.
علی‌رغم این موضوع که در ظاهر قلعه تلاش شده است تا ویژگی‌های قرون‌وسطی مورد استفاده قرار گیرد، لودویگ برای ساخت قلعه مورد علاقه خود از آخرین فناوری‌های زمان خود بهره برد که از آن میان می‌توان به سیستم زنگ الکتریکی، سرویس‌های بهداشتی دارای آب‌شویه، سیستم گرمایش هوای داغ مرکزی و تلفن اشاره کرد.
درصورتی‌که دوست دارید به‌طور مجازی از اتاق‌ها و بخش‌های مختلف این قصر بازدید کنید، می‌توانید به وب‌سایت آن مراجعه کرده و با گوشه و کنار این قلعه اسرارآمیز آشنا شوید.

موقعیت قلعه نو شواین اشتاین
این دژ زیبا بر فراز روستای هوهن شوانگو و در نزدیکی مرز اتریش و آلمان قرار داشته و فاصله کمی با شهر «فوزن» (Füssen) دارد. «ماکسیمیلیان دوم» (Maximilian II) پدر لوودویک، به چشم‌انداز زیبای مناطق اطراف روستای هوهن شوانگو علاقه‌مند بود. وی راه‌ها و چشم‌اندازهای زیبایی در این محل احداث کرد که از آن جمله می‌توان به چشم‌انداز «مارین بروک» (Marienbrücke) بر فراز منطقه «پولات جورج» (Pöllat Gorge) اشاره کرد که وی آن را برای همسرش ماری ساخته بود.نقشه شهر مونیخ
در این منطقه همچنین خرابه‌های دو قلعه متعلق به قرون‌وسطی در خط الراس کوهستان «یونگند» (Jugend) قرار داشت که لودویگ در دوران ولیعهدی خود بارها از آن‌ها دیدن کرده و هنگامی‌که اوقات خود را در مدت‌زمان اقامت در روستای هوهن شوانگو سپری می‌کرد، به این قلعه‌ها سرکشی کرده و علاقه بسیاری به چشم‌انداز این منطقه از کوهستان آلپ به سمت دریاچه داشت. این چشم‌انداز؛ دقیقاً محلی محسوب می‌شود که وی بعدها قلعه رؤیایی خود را در آن بنا کرد.

مراکز اقامتی در هوهن شوانگو
کشف این مسئله که چرا لودویگ دوم تا بدین اندازه مجذوب چشم‌انداز زیبای منطقه مورد نظر در جنوب باواریا شده بود، می‌تواند انگیزه خوبی برای سفر به این منطقه و دیدن زیبایی‌های آن و اقامت در روستای زیبای هوهن شوانگو و دیدن قلعه نوی شوان اشتاین محسوب شود. مراکز اقامتی این منطقه بسیار زیبا و راحت بوده و شما در این منطقه با میهمان‌نوازی خاص مردم بومی روبه‌رو خواهید شد. برای اطلاع از مراکز اقامتی که می‌توانید در طول سفر خود و بازدید از این منطقه در آن‌ها اقامت کنید، کافی است تا فهرست مراکز اقامتی موجود در هوهن شوانگو و فوزن را در اینترنت جستجو کرده و گزینه موردنظر خود را انتخاب کنید.

بلیط اتوبوس

خرید بلیط اتوبوس

قیمت بلیط اتوبوس

رزرو بلیط اتوبوس

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط هواپیما

خرید بلیط هواپیما

پرواز داخلی

پرواز خارجی

پرواز چارتر

خرید اینترنتی بلیط هواپیما

قلعه ماهیگیر مجارستان

سنگر و استحکامات ماهیگیر بوداپست که بیشتر به خاطر نماهای شگفت انگیزش از شهر شهرت دارد، شبیه به یک قلعه فانتزی می باشد.

در سال ۱۹۰۵ بیشتر برای اهداف زینتی ساخته شد. باستیون ماهیگیر (نوعی از استحکامات نظامی جلوی دژها) که به سنگر ماهیگیر معروف است، به سبک نئو رمانسک و در انتهای قرن ۱۹، یعنی دوران اوج طراحی شهری مجدد بوداپست ساخته شد. بسیاری از نقاط معروف شهر مانند میدان قهرمانان و قلعه «وایداهونیاد» (Vajdahunyad) در همین دوران و به مناسبت تولد هزارمین سالگرد دولت مجارستان پی ریزی شدند. باستیون ماهیگیر درست در پشت کلیسای «ماتیاس» (Matthias) در منطقه قلعه قرار دارد. این مکان یکی از اصلی‌ترین جاذبه‌های گردشگری شهر به شمار رفته و بیشتر شبیه به یک تراس مخصوص تماشای شهر عمل می‌کند. این باستیون در محوطه سابق یک باروی قدیمی در قرون وسطی ساخته شد و صنف ماهیگیران که در منطقه‌ای در همان نزدیکی زندگی می‌کردند از آن حفاظت می‌کرد. سنگر ماهیگیر توسط معماری به نام «فریگس شولک» (Frigyes Schulek) طراحی و در بین سال‌های ۱۸۹۹ تا ۱۹۰۵ ساخته شد. این سازه سنگی سفید، ترکیبی از سبک‌های معماری نئو گوتیک و نئو رمانسک بوده و منارهای کوچکی به همراه نرده‌ها و پلکان‌های متعدد دارد.در این باستیون ۷ برج دیده می‌شود که هر کدام نمادی از هفت طایفه مجار هستند که در سال ۸۹۶ در این محوطه که امروزه به نام مجارستان می‌شناسیم ساکن شدند. این بنای تاریخی شبیه به ساختمانی از داستان‌های افسانه‌ای سیندرلا و زیبای خفته بوده و به نظر می‌رسد در طراحی آن هماهنگی خاصی با معماری کلیسای «بانوی ما» وجود دارد که به خوبی آن را کامل می‌کند. یک پلکان دوتایی زیبا با طرح‌هایی از نقش برجسته نشان سلطنتی و الگوهای متنوع، باستیون را به خیابان‌های پایینی پیوند می‌دهد. اکثر بازدیدکنندگان اعتقاد دارند که نماهایی که می‌توان از بالای باستیون ماهیگیر تماشا کرد بهترین مناظر شهر هستند که می‌توان آن‌ها را با نماهای تپه «گلرت» و قلعه «بودا» برابر دانست. از بالای این سازه بزرگ و باشکوه می‌توانید نماهای بی‌بدیلی از رودخانه دانوب و «پِست» را تماشا کنید. همچنین جزیره «مارگارت» و ساختمان‌های بلندی چون کلیسای «سنت استفان»، پارلمان، آکادمی علوم، کاخ «گرشام» (Gresham)، پل مارگارت و پل زنجیری معروف را نیز خواهید دید. کاوش در بسیاری از راهروهای مسقف و بالکونی‌های این باستیون رایگان بوده و می‌توانید بهترین عکس‌ها از شهر بوداپست را در آنجا بگیرید. شب‌ها ساختمان با سیلی از نورهای ویژه، بسیار زیباتر و دیدنی‌تر هم می‌شود. این محوطه شاید به لحاظ تاریخی خیلی ارزش ویژه‌ای نداشته باشد، اما آن را جزو زیباترین میراث جهانی یونسکو در مجارستان نام برده‌اند. این زیبایی شما را متوجه علت نام‌گذاری بوداپست به عنوان «مروارید دانوب» خواهد کرد.بین کلیسای ماتیاس و باستیون ماهیگیر تندیسی از اولین پادشاه مجارستان، یعنی استفان مقدس وجود دارد. در این مجسمه وی را سوار بر اسبی قرار گرفته بر روی یک پایه ستون تزئین شده با نقش برجسته نشان داده‌اند.

بلیط اتوبوس

خرید بلیط اتوبوس

قیمت بلیط اتوبوس

رزرو بلیط اتوبوس

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط هواپیما

خرید بلیط هواپیما

پرواز داخلی

پرواز خارجی 

پرواز چارتر

خرید اینترنتی بلیط هواپیما

قلعه گود هوپ در کیپ تاون

قلعه‌ی گود هوپ در کیپ تاون، یادگاری از دوران استعمار کشور هلند است.

دو موزه، یک فواره، کلیسا، سلول زندان و ساختمان‌های مسکونی را دربرمی‌گیرد و بازدید از آن، انتخاب خوبی برای آگاهی از تاریخ و فرهنگ این شهر در گذشته به شمار می‌رود.
«قلعه‌ی گود هوپ» (Castle of Good Hope)، قدیمی‌ترین بنای مستعمراتی در آفریقای جنوبی به حساب می‎آید که بین سال 1666 تا 1679 میلادی ساخته شده است. کیپ تاون از سال 1652 تا 1795 تحت استعمار هلند بود که در آن زمان با نام «کِیپ آو گود هوپ» شناخته می‌شد و این قلعه، مقر حکومت به شمار می‌رفت. بعد از جنگ مویزنبرگ، این شهر به استعمار انگلیس درآمد و دوباره در سال 1803 به استعمار هلند بازگشت. بنابراین با بازدید از این قلعه، با تاریخچه‌ی نظامی و فرهنگی شهر کیپ تاون بیشتر آشنا می‌شوید. اما ماجرای تاسیس قلعه‌ی گود هوپ به سال 1652 و آغاز استعمار هلند برمی‌گردد که «یان فان ریبک» (Jan van Riebeeck) یا همان «یان وان ریبیک» هلندی به منظور تاسیس ایستگاهی برای «کمپانی هند شرقی هلند»، وارد شهر کیپ تاون شد و قلعه‌ای مربع شکل را در این شهر بنا کرد.
از آنجایی که برای ساخت دیوارهای این قلعه از خاک رس استفاده شده بود، به مرور زمان بیشتر آن‌ها فرو ریختند و مدام احتیاج به بازسازی داشتند. تا اینکه در سال 1664 میلادی، شایعه‌ای راجع به جنگ احتمالی بین انگلیس و هلند پخش شد و مسئولان تصمیم گرفتند قلعه‌ای سنگی و پنج گوش را جایگزین آن کنند تا از خطرات احتمالی در امان باشند و اینگونه بود که قلعه‌ی گود هوپ به شکل امروزی‌اش درآمد. البته این قلعه در طول تاریخ بازسازی شده و به خوبی از آن محافظت و حتی آن را در سال 1936 یادبود ملی اعلام کردند. این قلعه، آثار تاریخی معروف تاجر آفریقایی یعنی «ویلیام فر» (William Fehr)، یک موزه‌‌ی نظامی، کلیسا، نانوایی، سلول زندان، بخش‌های مسکونی و ساختمان‌های بسیار دیگری را دربرمی‌گیرد. حیاط داخلی این قلعه با دیوار به 2 قسمت تقسیم شده تا در صورت هجوم دشمن، ساکنان اقامتگاه‌ها در امان باشند.

بالکن مشهور جلوی این دیوار را با نام «کَت بالکنی» (Kat Balcony) می‌شناسند که به مجموعه‌های نقاشی و اثاثیه‌ی تاریخی ویلیام فر راه دارد. این بالکن را در سال 1695 بنا کردند که دوباره در قرن 18 میلادی بازسازی شد. اخبار و اطلاعیه‌های مهم را در این مکان به اطلاع برده‌ها، سربازان و ساکنان قلعه می‌رساندند. قدمت برج ناقوس این قلعه که بالای دروازه‌ی اصلی قرار گرفته به سال 1684 میلادی برمی‌گردد. ناقوس اصلی آن در آمستردام ساخته شده بود و برای اعلام ساعت و اعلام خطر به شهروندان به صدا درمی‌آمد. همچنین برای اطلاعیه‌های مهم نیز از آن استفاده می‌کردند تا سربازان و مردم در قلعه جمع شوند. برای دیوارهای قلعه‌ی گود هوپ از رنگ زرد استفاده کرده بودند تا هم گرما را بازتاب دهد و هم انعکاس نور خورشید، چشم را نزند.

علاوه بر آن، یک استخر در این قلعه وجود داشت که به دلیل فواره‌ی شبیه به دلفینش، آن را با نام «استخر دلفین» (Dolphin Pool) می‌شناختند و بعدها توانستند از روی طراحی‌ها و توصیفات «لیدی آن بارنارد» (Lady Anne Barnard)، یک کپی از آن را بسازند. در گذشته دلفین، در شمار سمبل‌های دریایی معروف قرار داشت و از آن در نقشه‌ها و وسایل دیگر استفاده می‌کردند. قلعه‌ی گود هوپ از دوشنبه تا شنبه، از ساعت 9 صبح تا 4 بعد از ظهر فعالیت دارد و در بعضی مناسبت‌های خاص تعطیل است. بنابراین قبل از مراجعه از روز و ساعت کاری آن مطمئن شوید. تعویض سرباز از دوشنبه تا جمعه رأس ساعت 12 ظهر انجام می‌گیرد و اگر مایل باشید، می‌توانید از تورهای راهنما نیز برای بازدید از قلعه استفاده کنید که ساعت‌های خاصی دارند.

بلیط اتوبوس     خرید بلیط اتوبوس      قیمت بلیط اتوبوس     رزرو بلیط اتوبوس

فرهنگ مردم چین

بزرگی و گستردگی کشور چین در حدی که سنت و فرهنگ مردم آن بر اساس منطقه جغرافیایی و قومیت تفاوت دارد.

بیش از 1 میلیارد نفر و 56 گروه اقلیت قومی در کشور چین زندگی می‌کنند که گروه «هان» با حدود 900 میلیون نفر بزرگ‌ترین قوم چینی به شمار می‌رود. به طور کلی چینی‌ها یک جامعه گروه محور هستند که متعهد‌اند نسبت به خانواده، مدرسه، گروه کاری یا کشورشان، ارتباط گروهی داشته باشند. برای حفظ هارمونی، در همه حال رفتار مناسب را رعایت کرده و کاری نمی‌کنند که باعث خجالت کسی شود. آنها حتی حاضرند به خاطر منافع گروه، از احساسات خود بگذرند. اگر در یک جلسه با نظر کسی مخالف باشند سکوت می‌کنند تا آبروی طرف مقابل حفظ شود.
مذهب و هنر مردم چین
طبق نظر شورای روابط خارجی، حزب کمونیست چین که بر این کشور حکومت می‌کند، به خدا اعتقادی ندارد اما طی چند دهه اخیر به تدریج مذاهب دیگر را پذیرفته‌اند. در حال حاضر فقط پنج دین رسمی در این کشور وجود دارد و با اینکه قانون اساسی چین به آزادی مذهب رأی داده اما هر مذهبی غیر از بودایی، تائوئیسم، اسلام، کاتولیک و پروتستان غیرقانونی تلقی می‌شود. حدود یک چهارم مردم پیرو تائوئیسم و کنفوسیوس و دیگر ادیان سنتی هستند. کنفوسیوس بر اساس رفتار و اخلاق انسان‌ها و بر تعهد مردم نسبت به یکدیگر تأکید دارد. خوب است بدانید که اصول اصلی آن بر پایه 5 رابطه مختلف یعنی رابطه بین کارفرما و کارگر، زن و شوهر، والدین و فرزندان، دوست و دوست، و برادر و خواهر بنا شده است. گروه‌های اقلیت پروتستان و کاتولیک از اوایل قرن 19 در این کشور حضور داشته‌اند اما موفقیت چندانی در تغییر مذهب چینی‌ها به دین خود به دست نیاورده‌اند. جمعیت بودایی‌ها، مسلمانان و مسیحیان نیز بسیار کم است.

هنر چین تاثیر زیادی از تاریخ غنی و عرفانی این کشور گرفته است، به طوری که بسیاری از مجسمه‌ها و نقاشی‌ها، تمثیلی از شخصیت‌های روحانی بودایی هستند. بسیاری از سازهای موسیقی نیز به فرهنگ چینی گره خورده‌اند. هنرهای رزمی شرقی در همین منطقه شکل گرفته و «کونگ فو» را هم آن‌ها ابداع کرده‌اند. این تکنیک مبارزه که از روی حرکات حیوانات گرفته شده، در اواسط دهه 1600 به وجود آمده است. نویسندگان و فیلسوفان پرشور و متعصبی در میان چینی‌های باستان مخصوصاً در دوران سلسله مینگ و چینگ زندگی می‌کردند که این موضوع را می‌توان در تاریخ پرمایه عبادت در این کشور دید.

غذاهای چینی
غذاهای چینی مثل سایر جنبه‌های زندگی مردم این کشور به شدت تحت تاثیر جغرافیا و تنوع قومی آن بوده است. یکی از سبک‌های غذا «کانتونیز» (Cantonese) بوده که شامل غذای سرخ شده با حرارت زیاد می‌شود و سبک «سیچوآن» (Szechuan) که متریال اصلی آن بادام زمینی، ارده کنجد و زنجبیل است. برنج به عنوان منبع غذایی اصلی چین بوده و عامل مهمی برای کمک به رشد جامعه به حساب می‌آید. رژیم غذایی مردم شامل جوانه‌ لوبیا، کلم و پیازچه می‌شود و از آنجا که گوشت زیادی مصرف نمی‌کنند، توفو منبع اصلی پروتئین در غذاهای چینی است.
آداب معاشرت و هدیه دادن چینی‌ ها 
احوالپرسی در این کشور رسمی بوده و همیشه با مسن‌ترین فرد شروع می‌کنند. در برخورد با خارجی‌ها معمولاً دست می‌دهند. در جریان باشید که اکثر چینی‌ها در حین احوالپرسی به زمین نگاه می‌کنند. آنها را با نام خانوادگی یا عنوان‌شان صدا کنید تا به شما اجازه دهند از یکی از نام‌های کوچک‌شان استفاده کنید. حس شوخ طبعی زیادی داشته و وقتی با کسی احساس راحتی می‌کنند مثل آب خوردن به خودشان می‌خندند. آماده باشید که اگر شرایط مناسب بود شما نیز به خودتان بخندید.
به طور کلی مردم در سال جدید چینی، عروسی، تولد نوزادها و اخیراً هم سالروز تولد افراد به هم هدیه می‌دهند. چینی‌ها عاشق غذا هستند، پس یک سبد غذا می‌تواند هدیه‌ای عالی برای آنها باشد. به یاد داشته باشید که یکسری وسایل را نباید به عنوان هدیه انتخاب کنید مثلاً ساعت، دستمال یا صندل حصیری به مرگ و تدفین مرتبط بوده و برای هدیه مناسب نیستند. قیچی، چاقو و اشیای تیز نشانه بر هم زدن یک رابطه‌اند. گل نیز در همین لیست قرار می‌گیرد چراکه برای چینی‌ها با مراسم خاکسپاری گره خورده است. هدایای خود را در کاغذهای سفید، سیاه یا آبی کادو نکنید. از آنجا که عدد 4 نشانه بد شانسی ولی عدد 8 نماد خوش شانسی است، پس اگر هدیه‌ای با این تعداد به میزبان بدهید یعنی برای او شانس آورده‌اید. در نهایت هم هدیه خود را دو دستی تقدیم کنید.
آداب مهمانی چینی‌ ها 
چینی‌ها ترجیح می‌دهند مهمانی‌های خود را به جای خانه، در مکان‌های عمومی برگزار کنند؛ به خصوص که مهمان خارجی داشته باشند. پس اگر شما را به خانه خود دعوت کردند بدانید که افتخار بزرگی نصیب‌تان شده است و چنانچه نمی‌توانید دعوت آنها را بپذیرید بهتر است علت آن را توضیح دهید تا بی‌احترامی تلقی نشود. حتماً به موقع خود را به مهمانی برسانید و یک هدیه کوچک برای میزبان ببرید. طبق رسم کفش‌های خود را قبل از ورود به خانه درآورید. موقع خوردن غذا صبر کنید تا به شما بگویند کجا بنشینید، معمولاً صندلی روبه‌روی در را برای مهمان افتخاری در نظر می‌گیرند. میزبان نفر اولی است که غذا را شروع می‌کند. هر غذایی که به شما تعارف کردند باید امتحان کنید اما هیچ وقت تکه آخر ته سینی غذا را بر ندارید. استخوان غذا را در کاسه خود نگذارید، بلکه آنها را روی میز یا در یک کاسه مخصوص قرار دهید. اگر دیگران غذا را هورت کشیدند ناراحت نشوید، آنها با این کار نشان می‌دهند که از غذای خود لذت می‌برند.

بلیط اتوبوس

خرید بلیط اتوبوس

قیمت بلیط اتوبوس

رزرو بلیط اتوبوس

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط هواپیما

خرید بلیط هواپیما

پرواز داخلی

پرواز خارجی 

پرواز چارتر

خرید اینترنتی بلیط هواپیما

فرهنگ مردم عمان

کشور سلطان نشین عمان، در جنوب غربی آسیا قرار دارد.

در سفر به عمان بهتر است قبل از شروع گشت و گذارتان، کمی درمورد فرهنگ ویژه و آداب و رسوم جالب مردم آن اطلاعات به دست بیاورید تا درک بعضی از رفتارهای آن‌ها برایتان آسان‌تر شود.
زبان رسمی کشور عمان، عربی است؛ اما زبان‌های مختلف دیگری از جمله بلوچی و هندی نیز در کشور رواج دارد. با توجه به ارتباط تاریخی بین دو کشور عمان و «زنگبار» (Zanzibar)، بعضی از مردم به زبان «سواحلی» (Swahili) هم صحبت می‌کنند. انگلیسی، زبان دوم این کشور است و تقریباً همه‌ی تابلوهای شهرهای آن، به دو زبان عربی و انگلیسی نوشته می‌شوند. تقریباً مذهب 75درصد از مردم عمان، «اباضیه» (Ibadhism) است که یکی از کهن‌ترین مذاهب اسلامی به شمار می‌رود. از هر دو پیروان شیعه و سنی در این کشور زندگی می‌کنند؛ به همین دلیل مناسبت‌هایی مثل رمضان و روزه گرفتن، جزو روزهای مهم آن به حساب می‌آیند. ‌

پوشش
مردان عمانی، لباسی آستین بلند و معمولاً بدون یقه می‌پوشند که تا مچ پایشان کشیده می‎شود و به آن «دشداشه» (Dishdasha) می‌گویند. قسمت یقه‌ی این لباس، دکمه می‌خورد و یک آویز دارد که آن را غرق در عطرهای خوشبو می‌کنند. علاوه بر آن، نوعی عمامه نیز بر سر می‌گذارند و اگر مایل باشند، عصای چوبی یا فلزی نیز به دست می‌گیرند و در مراسم رسمی، خنجر که نمادی از وقار مردانه است را نیز بر کمرشان می‌بندند. خانم‌ها در عمان، حجاب دارند و لباس‌های زیبای بلندی به تن می‌کنند و بعضی‌ها حتی دست و صورتشان را هم می‌پوشانند؛ اما این کار زیاد مرسوم نیست.

غذا
غذاهای عمانی، از غذاهای هندی و خاورمیانه تأثیر گرفته‌اند. می‌توانید غذاهای چینی، تایوانی، فلافل لبنانی، بریانی هندی و مکبوس را امتحان کنید که یکی از غذاهای خوشمزه و سنتی عمان به حساب می‌آید. بعید می‌دانیم که هیچ‌کدام از این غذاها به مزاجتان خوش نیاید. اما اگر به فرض محال هم این اتفاق افتاد، جای نگرانی نیست؛ چون می‌توانید پیتزا و ماهی تازه را جایگزین آن‌ها کنید. اما پیشنهاد می‌کنیم غذاهای سنتی عمان را حتماً امتحان کنید. همچنین به هیچ وجه حلوا و قهوه‌ی مخصوص این کشور را از دست ندهید که نصف عمرتان بر فنا است!

آداب معاشرت
مردم وقتی همدیگر را جایی می‌بینند، با «السلام علیکم» جمله را شروع می‌کنند که پاسخ مناسبش، «و علیکم السلام» است. حین گفتن این جمله، با هم دست می‌دهند و بینی یا هر دو گونه‌ی طرف مقابل را می‌بوسند. البته معمولاً زود دستشان را پس نمی‌کشند و بین مکالماتشان، وقفه‌هایی می‎افتد که آن را کاملاً طبیعی می‌دانند. اگر بعد از دست دادن، دست راستتان را روی قلب مخاطبتان قرار دهید، نشانه‌ی احترام ویژه‌ای است که برای او قائل هستید. خانم‌ها هم وقتی همدیگر را می‌بینند، به نشانه‌ی صمیمیت با هم دست می‌دهند.مردم عمان، به شدت به فکر آبروی هم‌نوعانشان هستند و ترجیح می‎دهند دیگران را به صورت غیر مستقیم، متوجه اشتباهاتشان کنند. عمانی‌ها هنگام صحبت کردن، کمی از هم فاصله می‌گیرند و این فاصله، بین خانم‌ها و آقایان بیشتر می‌شود. مردم ترجیح می‌دهند هنگام صحبت، مستقیم به آن‌ها نگاه کنید و به عبارتی، ارتباط چشمی با آن‌ها برقرار کنید. دست چپ در عمان، ناپاک شمرده می‌شود؛ بنابراین همیشه با دست راستتان وسیله یا غذایی که به شما تعارف می‎کنند را بگیرید و خودتان نیز با دست راست، تعارف کنید. مهمان‌نوازی، بخش مهمی از آداب معاشرت و فرهنگ مردم عمان است. چه دوست و آشنایشان باشید و چه غریبه، آن‌ها دوست دارند تا شما را به داخل خانه‌هایشان دعوت و با خرما و قهوه‎ی مخصوصشان، از شما پذیرایی کنند. پس اگر این اتفاق برایتان افتاد، جای تعجب ندارد و بهتر است دعوتشان را رد نکنید؛ چون بی‎ادبی به شمار می‎رود.عمان

لنج یا قایق سه دکله
یکی از نمادهای جاودان کشور عمان، «لنج» (Dhow) است که نوعی قایق با بادبان‌های سه گوش می‌باشد. این قایق‌ها، چندین قرن است که عضو جدایی‌ناپذیر فرهنگ این کشور به حساب می‌آیند. نشانه‌هایی وجود دارد که در قرن هشتم، یک لنج عمانی به سمت کشور چین می‌رفته و قدمت این قایق‌ها را ثابت می‌کند. امروزه از این قایق‌ها بیشتر برای ماهی‌گیری، صادرات و صنعت گردشگری استفاده می‌شود. همچنین چندین ناوگان بزرگ در بندرگاه‌های اصلی شهرهایی مثل مسقط و صلاله قرار دارد.

بلیط اتوبوس

خرید بلیط اتوبوس

قیمت بلیط اتوبوس

رزرو بلیط اتوبوس

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط هواپیما

خرید بلیط هواپیما

پرواز داخلی

پرواز خارجی 

پرواز چارتر

خرید اینترنتی بلیط هواپیما

فرش گل بلژیک

فرش گل بلژیک یکی از جاذبه‌های بروکسل، پایتخت این کشور می باشد.

جشنواره فرش گل بروکسل، پایتخت بلژیک، یک رویداد خاص است که هر دو سال یک بار برگزار می‌شود. در طول این رویداد یک فرش بزرگ از گل در میدان اصلی بروکسل مقابل سالن شهر پهن می‌شود. این جشنواره در بعداز ظهر روز دوازدهم آگوست شروع شده و روز سیزدهم برای نمایش عمومی افتتاح می‌شود و تا پانزدهم آگوست ادامه دارد. تماشای این فرش رایگان است، اما اگر می‌خواهید دید بهتری داشته باشید می‌توانید ۳ یورو پرداخت کنید و به بالای یک ساختمان بروید و نمای بهتری از فرش را داشته باشید. نزدیک به ۷۰۰۰۰۰ گل برای ساخت این فرش استفاده می‌شود.

علاقه مندان به گُل در کشور بلژیک بر گرمای هوا فایق آمدند و میدان مرکزی بروکسل را با 50 هزار شاخه گل فرش کردند. از آنجا که قاره ی اروپا یکی از گرم ترین تابستان های تاریخ را سپری می کند برگزار کنندگان این اتفاق دل انگیز می‌ترسیدند که ارتفاع درجه ی حرارت مانع از باز شدن گل ها شود.

یکی از فروشندگان گل به نام «تروخ پیترز» گفت: کار بسیار سختی بود، ده روز پیش می ترسیدیم که گل کافی نداشته باشیم اما خوشبختانه دو هفته پیش آب و هوا تغییر کرد و گل های جدیدی باز شدند.

هماهنگ کنندگان این اتفاق توانستند فرش گلی به مساحت 1800 متر مربع را در میدان معروف “رنسانس” پهن کنند. نقش و نگار فرش امسال از منطقه ی «گواناخواتو» مکزیک الهام گرفته شده است.

«جودیث دنیلز» یکی از گردشگران که از لس آنجلس آمده می گوید: واقعاً زیباست… از کودکی از اینجا دیدن می کنم و هربار مشاهده ی جزئیات بیش از پیش من را شگفت زده می‌کند.

بلیط اتوبوس

خرید بلیط اتوبوس

قیمت بلیط اتوبوس

رزرو بلیط اتوبوس

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط هواپیما

خرید بلیط هواپیما

پرواز داخلی

پرواز خارجی 

پرواز چارتر

خرید اینترنتی بلیط هواپیما

سواحل زیبای پرتغال

پرتغال با ۹۴۸ کیلومتر خط ساحلی در اقیانوس اطلس منبع سواحل زیبا است.

 بخش عمده ای از کشور دارای آب و هوای معتدل مدیترانه است و دارای برخی از بهترین سواحل در اروپا است . جالب ترین  سواحل ماسه ای موجود در جنوبی ترین نقاط پرتغال است .

ساحل کامیلو Camilo Beach

ساحل کامیلو یکی از زیباترین سواحل جنوبی پرتغال،در نزدیکی شهر ساحلی و شلوغ لاگوس در غرب الگارو واقع شده که دارای آب و هوای گرم و مطلوب است. این کوه ها  در اثر صخره های ماسه سنگ شکل گرفته، کوه ها به گونه ای هستند که انگار مچاله شده اند.

ساحل فالسیا Falésia Beach

ساحل فالسی به صورت یک ربان طلایی از شن و ماسه تقریبا به طول شش کیلومتر در یکی از محبوب ترین مناطق گردشگری در الجوره قرار دارد. این کوه ها در شرق آلبوفیه توسط یک خط شگفت انگیز با رنگ های خاکستری غنی  آفتابگردان، قرمز زنگ زده و نارنجی شیرینی زنجفیلی متورم خود نمایی می کنند.

ساحل آمدو Amado

ساحل آمدو یکی از مکانهای برتر گشت و گذار در پرتغال است. این ساحل با موج های شگفت انگیز در نیمه های هر ماه مکانی متنوع و دیدنی برای گردشگران محسوب می شود. در حقیقت، این مکان محل برگزاری مسابقات معتبر ملی و بین المللی گشت و گذار است.

ساحل Quinta do Lago Beach

ساحل کوینتا در قلب پارک طبیعی دا ریا فرموز بین المللی، با یک پل طولانی قرار دارد. این ساحل دارای تالابهای مرجانی است که ماهیان زیادی در این تالاب ها زندگی می کنند. همچنین در این ساحل می توانید پرنده های رنگی، فلامینگو  را همراه موجه های زیبا مشاهده نمایید.

ساحل Martinhal Beach

Martinhal Beach ساحلی فوق العاده منحصربه فرد است که برای خانواده ها مورد استفاده قرار میگیرد و در آنجا هتل Family Resort Resort Marthillam Sagres Beach واقع شده است. شن و ماسه زیبا و طلایی به وسیله ظاهر زیبای سنگ های آهک یک خیلیج طبیعی را تشکیل می دهد.

ساحل گینچو Guincho

ساحل گینچو یکی از نقاط فوق العاده اروپا با مسیر کوهنوردی است، Guincho Beach دارای یک مکان دیدنی و جذاب در سواحل لیسبون، شش کیلومتری شمال غربی شهر ساحلی Cascais است. این ساحل با مسیرهای صخره ای، شرایط ایده آلی برای کوهنوردان فراهم کرده است.

ساحل روچا Rocha Beach

یکی از شناخته ترین سواحل در پرتغال ، پریا دا روچا برای اقامت واقع در نزدیکی Portimão ، دومین شهر Algarve است. شن و ماسه شگفت انگیز که توسط سواحل و راههای متعددی به آن دسترسی پیدا می شود، ساحل  Rocha بسیار محبوب نزد مردم محلی و گردشگران است و یک مقصد تعطیلات تابستانی مورد علاقه است.خیابان ساحلی، یک خیابان شلوغ با هتل ها، کافه ها، رستوران ها و سایر امکانات تفریحی است.

ساحل نازار Nazaré Beach

 
بندر ماهیگیری Nazaré دارای خط ساحلی طولانی است که از قدیم شناخته شده است و با یک ساحل فوق العاده  با تابش خورشید  در مرکز پرتغال قرار دارد، ساحلی پرطرفدار است.ماهی گیری و صید ماهی از تفریحات و مشاغل اصلی در بندر است ، به علاوه رستوران هایی که غذای دریایی طبخ می کنند و مراکز خرید و گشت و گذار خوبی در بندر وجود دارد .

 ساحل کمپورتا Comporta Beach

 
ساحل کامپرتا ساحل در سمت جنوب لیسبون واقع شده است و برای رسیدن به این ساحل یک ساعت زمان لازم است، دارای جاده ای جذاب و شیک ساحلی است. Praia da Comporta بی نظیر است، .در اینجا، کلبه های ساحلی در تپه های ماسه ای و رستوران های چوبی وجود دارد که فضا را رنگارنگ کرده اند .

 ساحل Carcavelos


فقط  با ۲۰ دقیقه با قطار از مرکز لیسبون این ساحل که در سمت غرب واقع شده است در دسترس است .، ساحل Carcavelos سفر مهمی برای مردم محلی و مسافران شهری است. ساحل دو کیلومتری دارای ماسه های بی نقص، فرصت های عالی اوقات فراغت و تفریحات آبی مخصوصا گشت و گذار  را فراهم کرده است. ارائه یک زمینه تاریخی، Forte de São Julião da Barra قرن شانزدهم، یک محوطه نظامی قابل تحسین که هنوز در حال استفاده است و در انتهای شرقی Praia de Carcavelos قرار دارد نیز در منطقه وجود دارد .

در تابستان، ساحل شلوغ ترین زمان خود را می بیند، مخصوصا در تعطیلات آخر هفته و تعطیلات رسمی، زمانی که جوانان، گروه های خانوادگی و گردشگران در اینجا همراه می شوند تا از گرمای شهر فرار کنند.

بلیط اتوبوس

خرید بلیط اتوبوس

قیمت بلیط اتوبوس

رزرو بلیط اتوبوس

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط هواپیما

خرید بلیط هواپیما

پرواز داخلی

پرواز خارجی

پرواز چارتر

خرید اینترنتی بلیط هواپیما

غار هانگ سون دونگ ویتنام

یکی از بزرگترین غارهای دنیا به نام “هانگ سون دونگ” در کشور ویتنام قرار دارد.

 این غار دارای یک جنگل داخلی است و  به حدی وسیع است که برای وارد شدن به آن باید از یک مسیر عمودی به ارتفاع یک آسمانخراش 40 طبقه پایین رفت.  این غار که بزرگترین غار دنیا است دنیای عجیبی برای خود دارد، دارای اکوسیستمی کاملا منحصر بفرد است که در درون خود هم جنگل و هم ساحل را جای داده است. در آستانه ورود به “هانگ سون دونگ”، یک ستون غول پیکر از رسوبات کربنات کلسیم همانند برجی بلند در برابر دیدگان کاشفان این غار عظیم ظاهر می شود. در سال 1991 کشاورزی ویتنامی که می‌خواست از طوفان در امان باشد این غار را ناخودآگاه کشف کرد و در آوریل 2009 تیمی متشکل از اکتشاف کنندگان انگلیسی و ویتنامی شروع به اکتشاف “هانگ سون دونگ” کردند و دریافتند که زیر جنگلهای بارانی در مرز میان ویتنام و لائوس غاری خیره کننده به طول بیش از 4 کیلومتر و در برخی نقاط با ارتفاع بیش از 180 متر امتداد یافته است.

بررسی ها نشان داد که یک رودخانه زیرزمینی بین دو تا پنج میلیون سال قبل این غار را در زیر این جنگل بارانی حفر کرده است. کاشفان دوباره به این منطقه اعزام شدند و تاکنون توانسته اند بیش از 150 غار را کشف کرده و بیش از 140 کیلومتر تونل در داخل این غارها را نشانه گذاری کنند. چنین غاری با توجه به موقعیت جغرافیایی که دارد و با توجه به آب و هوای خود از نوع پوشش گیاهی و جانوری خاصی برخوردار است . همین موضوع باعث شده که  گیاهان و جانوران زیادی این غار را برای زندگی انتخاب کنند .گیاهان بیشتر در مناطق ابتدایی غار به چشم می خورند در واقع تا جایی از غار که نور به آن می رسد گیاهانی رشد کرده اند .همینطور جانوران زیادی از جمله انواع خفاش , مار , پرندگان , میمون ها و … در هانگ سون دونگ به حیات خود ادامه می دهند . با توجه به اینکه این مسیر تنها راه رسیدن به غار است .

در طی این مدت اندک از کشف غار ، زندگی مردمان این دهکده رونق خوبی پیدا کرده است.   برای اغلب گردشگران سفر به این دهکده و ملاقات با مردم مهربان آن بسیار شگفت انگیز بوده است . بازدید از این غار به صورت محدود و با هزینه تقریبی ۳۰۰۰ دلار برای هر نفر امکان پذیر است.

بلیط اتوبوس

خرید بلیط اتوبوس

قیمت بلیط اتوبوس

رزرو بلیط اتوبوس

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط هواپیما

خرید بلیط هواپیما

پرواز داخلی

پرواز خارجی

پرواز چارتر

خرید اینترنتی بلیط هواپیما

غارهای الورا هند

غارهای اَلورا یکی از گسترده ترین مکان های رهبانی در جهان می باشند.

 در فاصله 30 کیلومتری شمال تا شمال غرب شهر ارنگ آباد (Aurangabad) و در نزدیکی دهکده الورا ، کشور هند قرار گرفته اند. پیروان آیین بودا، هندو  و دین جِین (Jainism) در میان قرون ششم و دهم پس از میلاد مسیح دست به ساخت این سازه بسیار پیچیده زدند. در اینجا تعداد 12 غار بودایی، 17 غار متعلق به پیروان هندو و 5 غار دیگر هم از آنِ پیروان مذهب جِین می باشد. این واقعیت که این گروه ها، سازه های خود را تا این حد نزدیک به هم و حتی در برخی از اوقات در یک زمان بنا کرده اند، اثباتی بر هماهنگی میان ادیانی است که در این دوره از زمان در تاریخ کشور هندوستان وجود داشته است.

سازندگان غارهای الورا را از میان سطوح و نمای تپه های چاراناندری (Charanandri) که آرایشی از سنگ های آتشفشانی بازالت می باشد برش داده و بنا کردند. آنها ساخت این بنا را از حوالی سال 500 پس از میلاد مسیح آغاز کردند. کار ساخت غارهای بودایی چیزی بین سال های 500 الی 750 پس از میلاد مسیح زمان برد. تراشکاری سنگ ها به وسیله اسکنه و برای ساخت غارهای آیین هندو در میان سال های 600 الی 870 پس از میلاد مسیح روی داد در حالیکه کار ساخت غارهای جِین ها حدوداً از  سال 800 تا سال 1000 بعد از میلاد مسیح ادامه داشت. معابد و صومعه سراها با تراشیدن دیواره های صخره هایی از جنس سنگ بازالت، درست در کنار همدیگر بنا شدند. در مجموع تعداد 34 غار در اینجا وجود دارد و همگی به ترتیب زمان ساخت شماره گذاری شده اند. ابتدای این شماره گذاری از قدیمی ترین غار مذهب بودایی که در انتهای قسمت جنوبی این منطقه واقع شده شروع می شود. 

غارهای بوداییان اولین سازه های ساخته شده هستند. تمامی این غارها به جز غار دهم، صومعه سراهایی بودند که برای فعالیت هایی نظیر غذا خوردن، خوابیدن و مراقبه استفاده می شدند. همراه با پیشرفت ساخت غارها که مدام به سمت شمال ادامه پیدا می کردند، ابعادشان نیز بزرگ تر می شد. به عنوان مثال، غار شماره یک بسیار ساده ساخته شده و با کم ترین میزان سنگ تراشی، دارای تعداد هشت سلول رهبانی کوچک است، در حالی که غار شماره یازده دارای سه طبقه به همراه یک تالار بسیار بزرگ در طبقه بالایی است. در زیارتگاه، دیوارهایی وجود دارند که شامل پنج بودا می باشد که بقایای بودا در قلمرو زمین هستند. همینطور در کنار این 5 بودا، هفت بودای دیگر که نشان دهنده تجسمی از گذشته است نیز وجود دارد. 17 غار متعلق به مذهب هندو در میان بخش مرکزی این بنای پیچیده جا خشک کرده اند. برخلاف غارهای صاف و ساده بودایی که قبل تر بنا شده بودند، حجاری ها و نقوش برجسته بسیاری که متعلق به یکی از خدایان آنها به نام شیوا می باشد، دیوارهای غارهای پیروان آیین هندو را پوشانده است. این نقوش برجسته وقایای مختلفی که در کتاب مقدس این مذهب نوشته شده را به تصویر می کشند.

سازندگان، غار چهاردهم را از یک صومعه سرای بودایی به یک معبد هندو تبدیل کرده اند. گچ بری های پیش ساخته باشکوه، زینت و زیبایی خاصی به دیوارهای این غار داده و همینطور یک آلاچیق، مجسمه الهه باروری و جوان نیز آنها را پوشش می دهد. غار پانزده هم در نگاه اول بسیار ساده به نظر می رسد اما در طبقه بالایی آن تعدادی از نفیس ترین مجسمه های موجود در میان غارهای الورا قرار داده شده است. غار شانزدهم بی رقیب ترین و برجسته ترین مورد در میان غارهای الورا می باشد. این غار که به نام معبد کایلاسا (Kailasa) نیز شناخته می شود، در اصل یک غار نبوده و بیشتر به مانند یک معبد مستقل می باشد که به طول کامل از تراشیدن یک قطعه سنگ بزرگ به وجود آمده است. این بنای عظیم می تواند در حدود دو برابر مساحت معبد پارتِنان (Parthenon) که در شهر آتن قرار دارد را پوشش دهد. این غار نشان دهنده خانه خدای شیوا و کوه کایلاش (Mount Kailash) می باشد. در اصل این محل با پوششی از گچ سفید رنگ پوشانده شده بود تا آن را به مانند کوه های پوشیده از برف نشان دهد. باستان شناسان بر این باورند که غار بیست و یکم قدیمی ترین غار مذهب هندو در بنای الورا می باشد.

این غار شامل مجسمه های فاخری از جمله نگهبانان درب و الهه های رود می باشد. غار بیست و نهم نیز در اواخر سال پانصد تراشیده شد و دارای سه مسیر پلکانی است که توسط یک جفت مجسمه شیر محافظت می شده اند. به مانند دیگر غارهای متعلق به مذهب هندو، گچ بری های پیش ساخته زیبایی تمامی دیوارهای این غار را پوشانده است. سفر به غارهای الورا با توجه به مقادیر زیادی از سازه های باستانی و آثار هنری موجود در آن، گاهی اوقات می تواند خسته کننده و دشوار باشد. برای همین بهترین کار این است که به هنگام کاوش در این غارها و برای هر چه بهتر درک کردن چنین مکان هایی و هر آنچه را که به نمایش می گذارند، زمان کافی در نظر گرفته شود.

بلیط اتوبوس

خرید بلیط اتوبوس

قیمت بلیط اتوبوس

رزرو بلیط اتوبوس

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط هواپیما

خرید بلیط هواپیما

پرواز داخلی

پرواز خارجی

پرواز چارتر

غارهای الورا هند

غارهای اَلورا یکی از گسترده ترین مکان های رهبانی در جهان می باشند.

 در فاصله 30 کیلومتری شمال تا شمال غرب شهر ارنگ آباد (Aurangabad) و در نزدیکی دهکده الورا ، کشور هند قرار گرفته اند. پیروان آیین بودا، هندو  و دین جِین (Jainism) در میان قرون ششم و دهم پس از میلاد مسیح دست به ساخت این سازه بسیار پیچیده زدند. در اینجا تعداد 12 غار بودایی، 17 غار متعلق به پیروان هندو و 5 غار دیگر هم از آنِ پیروان مذهب جِین می باشد. این واقعیت که این گروه ها، سازه های خود را تا این حد نزدیک به هم و حتی در برخی از اوقات در یک زمان بنا کرده اند، اثباتی بر هماهنگی میان ادیانی است که در این دوره از زمان در تاریخ کشور هندوستان وجود داشته است.

سازندگان غارهای الورا را از میان سطوح و نمای تپه های چاراناندری (Charanandri) که آرایشی از سنگ های آتشفشانی بازالت می باشد برش داده و بنا کردند. آنها ساخت این بنا را از حوالی سال 500 پس از میلاد مسیح آغاز کردند. کار ساخت غارهای بودایی چیزی بین سال های 500 الی 750 پس از میلاد مسیح زمان برد. تراشکاری سنگ ها به وسیله اسکنه و برای ساخت غارهای آیین هندو در میان سال های 600 الی 870 پس از میلاد مسیح روی داد در حالیکه کار ساخت غارهای جِین ها حدوداً از  سال 800 تا سال 1000 بعد از میلاد مسیح ادامه داشت. معابد و صومعه سراها با تراشیدن دیواره های صخره هایی از جنس سنگ بازالت، درست در کنار همدیگر بنا شدند. در مجموع تعداد 34 غار در اینجا وجود دارد و همگی به ترتیب زمان ساخت شماره گذاری شده اند. ابتدای این شماره گذاری از قدیمی ترین غار مذهب بودایی که در انتهای قسمت جنوبی این منطقه واقع شده شروع می شود. 

غارهای بوداییان اولین سازه های ساخته شده هستند. تمامی این غارها به جز غار دهم، صومعه سراهایی بودند که برای فعالیت هایی نظیر غذا خوردن، خوابیدن و مراقبه استفاده می شدند. همراه با پیشرفت ساخت غارها که مدام به سمت شمال ادامه پیدا می کردند، ابعادشان نیز بزرگ تر می شد. به عنوان مثال، غار شماره یک بسیار ساده ساخته شده و با کم ترین میزان سنگ تراشی، دارای تعداد هشت سلول رهبانی کوچک است، در حالی که غار شماره یازده دارای سه طبقه به همراه یک تالار بسیار بزرگ در طبقه بالایی است. در زیارتگاه، دیوارهایی وجود دارند که شامل پنج بودا می باشد که بقایای بودا در قلمرو زمین هستند. همینطور در کنار این 5 بودا، هفت بودای دیگر که نشان دهنده تجسمی از گذشته است نیز وجود دارد. 17 غار متعلق به مذهب هندو در میان بخش مرکزی این بنای پیچیده جا خشک کرده اند. برخلاف غارهای صاف و ساده بودایی که قبل تر بنا شده بودند، حجاری ها و نقوش برجسته بسیاری که متعلق به یکی از خدایان آنها به نام شیوا می باشد، دیوارهای غارهای پیروان آیین هندو را پوشانده است. این نقوش برجسته وقایای مختلفی که در کتاب مقدس این مذهب نوشته شده را به تصویر می کشند.

سازندگان، غار چهاردهم را از یک صومعه سرای بودایی به یک معبد هندو تبدیل کرده اند. گچ بری های پیش ساخته باشکوه، زینت و زیبایی خاصی به دیوارهای این غار داده و همینطور یک آلاچیق، مجسمه الهه باروری و جوان نیز آنها را پوشش می دهد. غار پانزده هم در نگاه اول بسیار ساده به نظر می رسد اما در طبقه بالایی آن تعدادی از نفیس ترین مجسمه های موجود در میان غارهای الورا قرار داده شده است. غار شانزدهم بی رقیب ترین و برجسته ترین مورد در میان غارهای الورا می باشد. این غار که به نام معبد کایلاسا (Kailasa) نیز شناخته می شود، در اصل یک غار نبوده و بیشتر به مانند یک معبد مستقل می باشد که به طول کامل از تراشیدن یک قطعه سنگ بزرگ به وجود آمده است. این بنای عظیم می تواند در حدود دو برابر مساحت معبد پارتِنان (Parthenon) که در شهر آتن قرار دارد را پوشش دهد. این غار نشان دهنده خانه خدای شیوا و کوه کایلاش (Mount Kailash) می باشد. در اصل این محل با پوششی از گچ سفید رنگ پوشانده شده بود تا آن را به مانند کوه های پوشیده از برف نشان دهد. باستان شناسان بر این باورند که غار بیست و یکم قدیمی ترین غار مذهب هندو در بنای الورا می باشد.

این غار شامل مجسمه های فاخری از جمله نگهبانان درب و الهه های رود می باشد. غار بیست و نهم نیز در اواخر سال پانصد تراشیده شد و دارای سه مسیر پلکانی است که توسط یک جفت مجسمه شیر محافظت می شده اند. به مانند دیگر غارهای متعلق به مذهب هندو، گچ بری های پیش ساخته زیبایی تمامی دیوارهای این غار را پوشانده است. سفر به غارهای الورا با توجه به مقادیر زیادی از سازه های باستانی و آثار هنری موجود در آن، گاهی اوقات می تواند خسته کننده و دشوار باشد. برای همین بهترین کار این است که به هنگام کاوش در این غارها و برای هر چه بهتر درک کردن چنین مکان هایی و هر آنچه را که به نمایش می گذارند، زمان کافی در نظر گرفته شود.

بلیط اتوبوس

خرید بلیط اتوبوس

قیمت بلیط اتوبوس

رزرو بلیط اتوبوس

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط هواپیما

خرید بلیط هواپیما

پرواز داخلی

پرواز خارجی

پرواز چارتر

غذاهای تند تایلندی

بوکینک

آیا پر ادویه‌ترین و تند‌ترین غذاهای تایلندی را می‌شناسید؟

در صورتی که عازم این کشور هستید، حتما راهنمای ما را دنبال کنید. آشپزی تایلندی در میان خوشمزه‌ترین و متنوع‌ترین آشپزی‌های جهان جا داشته و ترکیب‌های استادانه‌ای از ادویه‌جات و مواد اولیه را به کار می‌گیرد تا غذاهایی لذیذ، خوش عطر و اغلب تند را آماده کند. اگر به زبان تایلندی تسلط نداشته باشید، سفارش غذا در بازارهای شبانه می‌تواند نوعی ریسک باشد زیرا دقیقا نمی‌دانید چه چیزی را سفارش می‌دهید و ممکن است دهانتان را به آتش بکشد. برای اینکه این قضیه را برایتان آسان کنیم، در ادامه شما را با فهرست برخی از تند‌ترین غذاهای تایلندی آشنا خواهیم کرد تا انتخاب آگاهانه‌ تری داشته باشید.

پاد پاریک
اولین موردی که به شما معرفی خواهیم کرد، «پاد پاریک» (Pad Parik) غذایی تند با بیشترین میزان فلفل است. برش‌های گوشت گوساله، مرغ یا ماهی را در کنار فلفل، پیاز، سیر و ریحان می‌پزند و نتیجه آن یک غذای آتشین است که می‌تواند شما را به عرق ریختن وا داشته و مجبورتان کند برای کمرنگ کردن تندی به سراغ برنج بیشتر بروید. برای آن‌هایی که طاقت این‌همه حرارت را دارند، این غذا بسیار لذیذ است اما اگر کمی نگران شده‌اید، پیشنهاد می‌کنیم  را موقع سفارش بخواهید تندی آن را کاهش بدهند.

خائو پاد نام پریک ناروک
«خائو پاد نام پریک ناروک» (Khao Pad Nam Prik Narok) که به برنج سرخ شده با سس فلفلی از جهنم ترجمه می‌شود، علیرغم نام ترسناکی که دارد، به لحاظ تندی در رتبه اول قرار نمی‌گیرد. فلفل‌های تند خشک شده زیر آفتاب را به همراه سیر، قند خرما، خمیر میگو و تکه‌های ماهی در هاون می‌کوبند و سپس آن را به همراه برنج سرخ می‌کنند. اگر چه برنج کمی از طعم تند و قوی غذاهای تایلندی می‌کاهد، اما در اینجا هیچ راه فراری ندارید زیرا برنج را با یک سس فلفل جهنمی می‌پوشانند. اگر معده‌تان تحمل چنین میزانی از تندی را دارد، طعم آن فوق‌العاده است اما متأسفانه اکثر بازدیدکنندگان با مشکل مواجه می‌شوند.

پاد کا پرائو
شاید برخی از ورژن‌های مختلف «پاد کا پرائو» (Pad Ka Prao) که برای خارجی‌ها طراحی شده‌اند، به نظر خیلی تند نباشند اما وقتی آن را طبق دستور اصلی بپزند، بسیار تند و آتشین خواهد شد. اغلب این غذا را با ماهی یا مرغ درست می‌کنند و عطر ریحان و حرارت آتشین فلفل‌ها از آن ترکیبی به غایت خوشمزه ولی بسیار تند می‌سازند. پاد کا پرائو یکی از غذاهای محبوب و مورد علاقه تایلندی است و اگر شجاعت سفارش آن را دارید، نمونه اصیل و تندش را امتحان کنید.غذاهای تند تایلند

توم یوم کونگ
«توم یوم کونگ» (Tom Yum Kung) سوپ محبوب تایلندی بوده و به لطف فلفل سرخ شده و سس فلفلش که برای پایه سوپ استفاده می‌شوند، در رده هشتمین غذای تند قرار گرفته است. این سوپ معطر برای کسانی که قلب ضعیفی دارند ساخته نشده و رنگ آتشین آن هشداری در رابطه با میزان تندی‌اش بوده و گرمایش تمام بدنتان را در بر خواهد گرفت. شاید سوپ مرغ برای زمان سرماخوردگی گزینه مناسب‌تری باشد اما اگر دنبال یک سوپ آتشین بودید باید حتماً توم یوم کونگ را امتحان کنید تا از شر آنفلوانزا راحت شوید. مطمئن باشید که شما را از تخت بیرون خواهد کشید!غذاهای تند تایلند

لاب
در غرب، سالادها معمولاً بی‌مزه هستند و به طور قطع تند نیستند! اما در تایلند اوضاع از قرار دیگری بوده و «لاب» (Laab) یکی از دو سالاد معروف تایلندی‌ است که توانسته در این فهرست قرار بگیرد. این غذای محبوب از برنج کوبیده شده به همراه ترکیبی از مرغ و گوشت به همراه فلفل و پیاز درست می‌شود. شاید اولین لقمه‌هایتان قابل قبول باشند اما در نهایت طعم تند به حدی فراتر از تحمل خواهد رسید و در نهایت به جایگاه آن در این فهرست پی خواهید برد.

توم کلونگ پلا گروب
یکی دیگر از سوپ‌های تند و باورنکردنی تایلند، «توم کلونگ پلا گروب» (tom klong pla grob) است. شاید این غذا به نظر بی‌گناه باشد زیرا ظاهری شفاف و تیره دارد اما مطمئن باشید که اینطور نیست! این سوپ ترش و تند از ماهی و فلفل خشک شده درست می‌شود. اگر چه بسیاری از مردم تایلند اعتقاد دارند که این غذا دلپذیر و خوشمزه است، اما در و واقع مردم کشورهای دیگر آن را غیر قابل تحمل می‌دانند.غذاهای تند تایلند

گنگ سوم
حتی اگر «گنگ سوم» (gaeng som) را نمی‌بینید، مطمئنا عطرش را حس می‌کنید. این کاری نارنجی رنگِ شوم که از جنوب تایلند می‌آید، عطر تند متمایزی داشته و حتی موهای داخل بینی‌تان را هم می‌سوزاند. این کاری رقیق که به سوپ شباهت دارد، تندی‌اش را از فلفل‌های کوچک و خمیر میگو می‌گیرد و ترشی آن به خاطر تاماریند است که رنگ غذا هم به آن برمی‌گردد. این غذا که اغلب دارای ماهی یا میگو می‌باشد، به همراه برنج سفید سرو می‌شود اما مراقب باشید زیرا طبیعت رقیق این کاری می‌تواند خیلی سریع برنجتان را تند کرده و هیچ راه فراری برایتان نگذارد.

سوم تام
«سوم تام» (Som Tam) یک سالاد پاپایای آتشین است که توانسته مدال برنز این فهرست را به خود اختصاص دهد. اگر چه بستگی به این دارد که آن را کجا سفارش دهید و چه کسی آن را برایتان آماده کند. این سالاد از پاپایای نرسیده به همراه نمک، آبلیمو، سس ماهی، شکر نارگیل و مقدار زیادی فلفل درست می‌شود. مردم بومی طوری این غذا را می‌خورند که انگار هیچ مزه خاصی ندارد اما بازدیدکنندگان بدون شک غرق در عرق و رنج می‌شوند.

گنگ کوا کلینگ
یکی دیگر از غذاهای ویژه جنوب تایلند، «کوا کلینگ» (Kua Kling)، یک کاری خشک است که طعم بسیار تندی دارد. آماده کردن آن از بسیاری غذاهای دیگر تایلندی آسان‌تر بوده و تنها از فلفل، علف لیمو، سیر، زردچوبه، نمک، خمیر میگو و گالانگال درست می‌شود که به گوشتی که در یک ماهیتابه در حال تنوری شدن‌ است اضافه خواهند شد. اغلب برای این غذا از گوشت ماهی، مرغ یا گوساله استفاده می‌کنند و در نهایت به همراه برنج آن را می‌خورند.

گنگ تای پلا
«گنگ تای پلا» (Gaeng Tai Pla) هم به جنوب تایلند تعلق داشته و اولین جایگاه غذاهای تند این کشور را به خود اختصاص می‌دهد. اگر قصد دارید این کاری را سفارش دهید، وقتی پیش خدمت از میزان تندی آن به شما می‌گوید اصلاً ناراحت نشوید! آن‌ها به فکر شما هستند و می‌دانند چه چیزی انتظارتان را می‌کشد. در این غذا هم مواد اولیه معمول تایلندی مانند فلفل خشک، گالانگال، زردچوبه و برگ کفیر را می‌توانید ببینید. بعد از سفارش این غذا باید دنبال مغازه‌ای برای خرید شیر و بستنی باشید تا کمی دهان آتش گرفته‌تان را آرام کند.

بلیط اتوبوس

خرید بلیط اتوبوس

قیمت بلیط اتوبوس

رزرو بلیط اتوبوس

بلیط قطار

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط هواپیما

خرید بلیط هواپیما

پرواز داخلی

پرواز خارجی

پرواز چارتر

خرید اینترنتی بلیط هواپیما

غذاهای خیابانی در بارسلون

بوکینگ

غذای خیابانی در بارسلون اهمیت و اعتبار خودش را دارد و روز به روز بیشتر رشد می‌کند.

در ادامه با بهترین دکه‌هایی که غذای خیابانی در این شهر می‌فروشند، بیشتر آشنا خواهید شد. علاقه عجیب مردم بارسلون به غذای خیابانی هرگز از بین نمی‌رود. «ایت استریت» (EatStreet)، «آل دوز» (All Those) و «پالو آلتو» (Palo Alto) پرچم داران این زمینه بوده و علاقه رو به رشد شهر را منعکس می‌کنند. در این راهنما برخی از بهترین فروشندگان غذای خیابانی در بارسلون را به شما معرفی خواهیم کرد.

ال مکس
«ال مکس» (EL MEX) در عرصه غذای خیابانی بارسلون نامی شناخته شده بوده و حاصل تلاش‌های دو آشپز بارسلونی است که شرکت «لا کوسینا پالپیتا» (La Cocina Palpita) را اداره می‌کنند. غذاهای ال مکس از آشپزی آمریکای جنوبی الهام گرفته شده و گزینه‌هایی شامل «تاکو» (taco)، «ناچو» (nacho) و «کِسادیا» (quesadilla) را به مشتریان پیشنهاد می‌کند. هر چند در برخی مواقع می‌توانید منویی اروپایی‌تر هم ببینید و برای مثال از میراث فرانسوی آشپز آن چیزی مانند کُنفیت اردک یا خرچنگ فرانسوی بخورید. هر چیزی که برای خوردن انتخاب می‌کنید، حس و حالی جذاب داشته و جزئیات ویژه‌ای دارد که آن را از باقی فروشندگان متمایز می‌کند.

روف تاپ اسموک هاوس
سرنخ این فروشنده را می‌توانید از نامش دریافت کنید. «روف تاپ اسموک هاوس» (Rooftop Smokehouse) دو سلیقه اخیر غذایی شهر را پوشش داده است و غذای خیابانی خلاقانه با طعم متمایز دودی را به مشتریان پیشنهاد می‌کند. در غذاها حس و حالی از بریتانیای مدرن و حتی اسکاندیناوی را می‌توانید لمس کنید که آن را متمایز می‌کنند. در میان گزینه‌های غذا چیزهای لذیذی مانند سینه اردک، اختاپوس یا پاسترامی را می‌بینید که همگی به دقت دودی شده‌اند و معمولاً کنار ترشیجات خانگی و چیزهایی از این دست آماده می‌شوند.

کاراوان مید
«کاراوان مید» (Caravan Made) در آماده کردن ساندویچ‌های مختلف تخصص داشته و باید حتماً حین تجربه غذای خیابانی بارسلون امتحانش کنید. غذاها بسته به فصل تغییر می‌کنند اما گزینه‌های کلاسیک در هر زمان سال آماده هستند. دو نفری که پشت این پروژه مستقل فعالیت می‌کنند به کمک کاروان نمادینشان توانسته‌اند در عرصه غذای خیابانی برای خود جایگاه خوبی به دست آورند.

چیووس
شاید «چیووس» (Chivuo’s) بیشتر به خاطر شعبه‌اش در «گراسیا» (Gràcia) و همچنین جدیدترین شعبه‌اش در «راوال» (Raval) شناخته شده باشد اما به‌ هرحال این برند ریشه‌های محکمی در عرصه غذای خیابانی دوانده و در رویدادهای غذای خیابانی شهر هم حضور پر رنگش را می‌توانید ببینید. در اینجا می‌توانید از برگرهای خانگی آرام‌پز با بهترین مواد اولیه لذت ببرید. مطمئن باشید که تجربه لذیذی انتظارتان را می‌کشد.

بان می
کسانی که پیشاپیش با غذای خیابانی اصیل ویتنامی آشنا هستند، می‌دانند که با اسم «بان می» (Bánh Mì) چه چیزی نصیبشان می‌شود. این ساندویچ معروف که در باگت‌های فرانسوی سرو می‌شود، پر از عطر و طعم بوده و حسابی شما را سیر می‌کند. در این ساندویچ گوشت را به همراه ترشی، پیازچه و گشنیز داخل نان می‌گذارند و میزان تندی آن را با سس تند «سریراچا» (sriracha) به خودتان می‌سپارند.

بلیط اتوبوس

خرید بلیط اتوبوس

قیمت بلیط اتوبوس

رزرو بلیط اتوبوس

بلیط قطار 

خرید بلیط قطار

قیمت بلیط قطار

بلیط هواپیما

خرید بلیط هواپیما

پرواز داخلی

پرواز خارجی

پرواز چارتر

خرید اینترنتی بلیط هواپیما

غار ماهندرا در پخارا نپال

بوکینگ

اولین بار، گروهی از چوپان‌های شهر پخارا در سال 1950 میلادی با غار ماهندرا رو به رو شدند.

بلیط هواپیما    خرید بلیط هواپیما     پرواز داخلی    پرواز خارجی    پرواز چارتر     خرید اینترنتی بلیط هواپیما

اگر می‌خواهید علاوه بر آبشارها و مناظر سرسبز شهر پخارا، از جاذبه‌های زیرزمینی آن نیز سر دربیاورید، بازدید از غار ماهندرا را فراموش نکنید که فقط ۱۰ دقیقه تا شهر فاصله دارد.
زیبایی‌های شهر پخارا در نپال، به چشم انداز رویایی رشته کوه‌ها از بالای تپه‌ سارانگکوت، دریاچه‌ ها و جنگل‌های سرسبز آن محدود نمی‌شود؛ بلکه 10 غار اسرار آمیز هم در این شهر وجود دارند که سالانه گردشگران زیادی را به سمت خود جذب می‌کنند؛ البته به دلیل رانش زمین و مسدود شدن یکی از این غارها، شما فقط می‌توانید از 9 تای آن بازدید کنید. در این مقاله با یکی از غارهای پرطرفدار آن، یعنی غار «ماهِندرا» (Mahendra Cave) بیشتر آشنا می‌شوید.

گروه اکتشافی انگلیس در سال 1976 میلادی به طور کامل این غار را مورد بررسی قرار داد و لیستی از خفاش‌ها و جانوران بی‌مهره‌ای که داخل غار زندگی می‌کردند را به ثبت رساند. این غار، 275 متر طول دارد و عرض ورودی آن، 16 متر است. با توجه به ارتفاع مناسب راه ورودی، برای عبور از آن مشکلی برایتان ایجاد نخواهد شد. همچنین، برای پیدا کردن راه و دیدن سنگ‌های استالاگمیت و استالاکتیت آن از نزدیک، چراغ‌های متعددی را در راهروهای تاریک غار نصب کرده‌اند. البته بهتر است شما به این امکانات اکتفا نکنید و با خودتان یک چراغ‌قوه به همراه داشته باشید تا در صورت قطع و وصل شدن چراغ‌ها، آمادگی لازم را داشته باشید. همچنین از دیوارها و سنگ‌های این غار، مرتب آب چکه می‌کند که زیر انعکاس نور، عجیب و غریب و کمی هم ترسناک به نظر می‌رسند.
غار ماهندرا در نزدیکی رودخانه‌ی «سِتی» (Seti River) و منطقه‌ی «کاسکی» (Kaski) واقع شده که محل سرسبز و زیبایی است و تا مرکز شهر پخارا، 6 کیلومتر فاصله دارد. راه‌های گوناگونی برای رفتن به این غار بزرگ آهکی وجود دارد؛ از دوچرخه و موتور گرفته تا اتوبوس و تاکسی. از فرودگاه پخارا تا غار ماهندرا حدوداً نیم ساعت با تاکسی، و یک ساعت با اتوبوس راه است. همچنین می‌توانید از خط مینی بوس آن نیز استفاده کنید که به طور مرتب از «باگار» (Bagar) به سمت غار حرکت می‌کند. هزینه‌ی ورودی این غار برای محلی‎ها حدود 17 هزار تومان و برای گردشگران دو برابر این قیمت است. همچنین بازدیدکنندگان می‌توانند با پرداخت هزینه‌ی اضافی، یک راهنمای مسیر برای خود انتخاب کنند. برای بازدید از غار ماهندرا، در زمستان‌ها از ساعت 7 صبح تا 5 بعد از ظهر، و در فصل تابستان از 6 و نیم صبح تا 6 عصر مهلت دارید تا خودتان را به آنجا برسانید.

ظاهراً این غار، نامش را از پادشاه «ماهندرا بیر بیکرام شاه دِو» (Mahendra Bir Bikram Shah Dev) گرفته است. همچنین، از مجسمه‌ی لرد شیوا که از خدایان هندو است نیز داخل این غار نگهداری می‌شود که می‌توانید از آن دیدن کنید. حدود 100 متر از غار ماهندرا، به راحتی قابل دسترس است و در زمان خودش، به جاهای مختلفی راه داشته، اما در حال حاضر امکان عبور از 100 متر دیگر آن به دلیل ارتفاع بسیار پایین و ریزش سنگ‌ها و بسته شدن راه در بعضی راهروها، وجود ندارد. روی دیوارهای غار، نقش‌های عجیب و غریبی دیده می‌شود که احتمالاً خدایان هندویی هستند که مردم تصویرشان را روی سنگ ثبت کرده‌اند. البته یادتان باشد که سنگ‌های این جاذبه‌ی گردشگری برای دیدن است، نه برای کندن یا حک کردن اسمتان روی آن‌ها! علاوه بر آن، در نزدیکی این ناحیه، یک غار دیگر به نام «غار خفاش‌ها» (Bat's Cave) نیز قرار گرفته است که از غار ماهندرا تا آنجا، فقط 10 دقیقه پیاده روی دارد و می‌توانید از هر دوی آن‌ها در یک روز دیدن کنید.

عمارت رومر در فرانکفورت

بوکینگ

بنای «رومر» که به شهرداری فرانکفورت تعلق دارد، یکی از مهم‌ترین ساختمان‌های تاریخی این شهر است.

بلیط اتوبوس     خرید بلیط اتوبوس      قیمت بلیط اتوبوس     رزرو بلیط اتوبوس

این بنا هر ساله گردشگران بسیاری را از گوشه و کنار جهان به سوی خود می‌کشاند. شهرداری فرانکفورت در قرن پانزده میلادی بنا نهاده شد اما پس از آن به طور مرتب گسترش یافت، تا جایی که آخرین بخش‌های ساخته شده در آن مربوط به سال ۱۹۰۸ میلادی است. رومر یک ساختمان سه طبقه با ده هزار متر مربع مساحت می‌باشد که درون آن ۹ خانه در گرداگرد شش حیاط قرار گرفته‌اند. قدیمی‌ترین بخش ساختمان شهرداری که در مجاورت «رومربرگ» قرار دارد از سه ساختمان متفاوت با سقف‌های شیروانی پلکانی تشکیل شده‌ است که بین قرن‌های پانزده تا هجده میلادی به سبک معماری گوتیک ساخته شده‌اند.
ساختمانی که در وسط قرار گرفته است «زوم رومر» نام دارد که نام ساختمان شهرداری را هم از آن برداشته‌اند. زوم رومر به معنای «در محله‌ی رومی‌ها» است و به رومیانی اشاره دارد که مدت‌ها قبل از شکل‌گیری شهر فرانکورت، در این منطقه زندگی می‌کردند. ساختمانی که در سمت چپ قرار گرفته با نام «آلت لیمپورگ» و ساختمانی که در سمت راست قرار گرفته است با نام «لوونشتاین» شناخته می‌شوند. در آن زمان عرف بود که شورای شهر برای منظور‌های مختلف سیاسی و بازرگانی خدمات رسانی کند.

بلیط قطار    خرید بلیط قطار    قیمت بلیط قطار

پل افسوس و برج ها
ساختمان شهرداری فرانکفورت چندین بار توسعه داده شد؛ در نتیجه‌ی آخرین تغیرات (که در اواخر قرن نوزده میلادی انجام گرفت) اضافه شدن یک پل بر روی خیابان بود. این پل رومانتیک که با سنگ‌های سرخ پوشیده شده بود به منظور اتصال یکی از جناح‌های ساختمان به سازه‌ی اصلی ایجاد شد. این پل را با نام «پل افسوس» یا «پل آه» می‌شناسند که به تقلید از پل معروفی با همین نام در «ونیز»، به این نام، نام‌گذاری شده است.

بلیط هواپیما    خرید بلیط هواپیما     پرواز داخلی    پرواز خارجی    پرواز چارتر     خرید اینترنتی بلیط هواپیما

در اوایل قرن بیستم میلادی که بخش اداری این ساختمان طی یک برنامه‌ی توسعه ساخته شد، هم‌زمان یک جفت برج هم به مجموعه اضافه گردید. برجی که از همه بلندتر بود را «Langer Franz» به معنی «فرانز بلند» و برج کوتاه را «Kleiner Cohn» به معنی «کوهن کوچک» نام گذاشتند. در آن زمان «Langer Franz» بلندترین سازه‌ی شهر بود که ارتفاع آن به هفتاد متر می‌رسید. پس از آنکه برج‌ها طی جنگ به شدت آسیب دیدند، مجددا بازسازی‌هایی بر روی آنها انجام شد. اما سقف بلند Langer Franz تخریب شد و جایی که روزی یک سقف رومانتیک قرار داشت که با برج‌های کوچک، پرچم و تاج مخروطی تزیین شده بود، امروز یک سقف مسطح و صاف قرار دارد. البته طرح‌هایی برای بازسازی بخش تزیینی بالای برج ریخته شده است که در صورت اجرایی شدن آنها، Langer Franz دوباره بلندی و ظاهری قبلی خود را به دست خواهد آورد.

اتاق امپراطور (کایزرزای)
مانند تمام بخش‌های رومربرگ، رومر هم طی بمباران‌های سال ۱۹۴۴ توسط متفقین در جنگ جهانی دوم تخریب شد و پس از جنگ مجددا مورد بازسازی قرار گرفت. کایزرزای «Kaisersaal» یا «اتاق امپراطور» یک سالن طولانی و تاریخی بود که بسیاری از پادشاهان و امپراطور‌های «امپراطوری مقدس رومیان» در سرزمین آلمان در آن تاج‌گذاری کرده‌اند و پس از جنگ جهانی دوم به شکل ساده‌تری بازسازی شد. تصاویر پرتره‌ی پنجاه و دو پادشاه و امپراطور آلمانی، از «فردریش بارباروزا» در سال ۱۱۵۲ تا «فرانز دوم» که در سال ۱۸۰۶ از سلطنت کناره‌گیری کرد، در این سالن قرار دارد.

وبلاگ بوکینگ پرشیا

طولانی‌ ترین سرسره تونلی دنیا در لندن

لندن با جاذبه‌های فراوان خود، مقصد محبوبی در میان گردشگران از سراسر دنیا است.

بلیط اتوبوس     خرید بلیط اتوبوس      قیمت بلیط اتوبوس     رزرو بلیط اتوبوس

با این‌حال، جاذبه‌ی جدید این شهر، آدرنالین را به رگ‌های ماجراجویان پمپاژ می‌کند.دراز بکشید، دستان خود را در داخل بدن جمع کنید، سر را به طرف قفسه‌ی سینه بیاورید، زانوهای خود را اندکی خم کرده و برای از دست ندادن مناظر تماشایی اطراف، یک‌ لحظه هم پلک نزنید. جدیدترین جاذبه‌ی شهر لندن، طولانی‌ترین و بلندترین سرسره‌ی تونلی جهان است که به دور سازه‌ای به نام آرسلورمیتال اوربیت (ArcelorMittal Orbit) در پارک المپیک ملکه الیزابت قرار دارد. گردشگران به هنگام دیدار از لندن به بالای این سرسره‌ی مرتفع آمده و آدرنالین را به رگ‌های خود تزریق می‌کنند.

وقتی‌که خود را به بالای سازه‌ی آرسلورمیتال اوربیت برسانید، می‌توانید از بلندترین سکوی تماشای منطقه، مناظر حیرت‌انگیزی از لندن تا ۳۲ کیلومتر دورتر را ببینید. این سازه که برای شکست زاویه‌ی افق با آینه‌ احاطه شده، حسی خارق‌العاده را به هنگام ایستادن در ارتفاع ۸۰ متری از زمین به گردشگران می‌دهد. با این‌حال، آرسلورمیتال اوربیت از سکوی پایین هم سازه‌ای زیبا و چشم‌نواز به نظر می‌رسد.

بلیط قطار    خرید بلیط قطار    قیمت بلیط قطار

پیتر تیودر (Peter Tudor)، مدیر خدمات گردشگری پارک المپیک ملکه الیزابت می‌گوید:

این سرسره یک تجربه‌ی خارق‌العاده و شگفت‌انگیز است. به نظرم هیجان آن چیزی فراتر از تصورات است. این یک سرسره‌ی عظیم است و با سرسره‌های معمولی که شما را به‌آرامی به سطح زمین می‌رسانند تفاوت دارد. سرسره‌ی آرسلورمیتال اوربیت محلی برای جویندگان هیجان و عاشقان هنر است.

در سکوی تماشا در ارتفاع پایین‌تر (ارتفاع ۷۶ متری از سطح زمین) به گردشگران یک محافظ آرنج به همراه یک کلاه ایمنی داده خواهد شد تا اطمینان حاصل شود که همه چیز امن است. وقتی‌که آماده‌ی سقوط شدید، یک کیسه برای قرار دادن پاها در داخل آن به شما داده می‌شود؛ خودتان را سفت نگه دارید و سعی کنید تا تمامی دستورات گفته‌ شده را به خاطر بسپارید. دستان خود را در داخل بدن نگه دارید، سر خود را به پایین خم کنید و دراز بکشید. وقتی‌که آماده شدید، از دست چپ برای هل دادن خود به طرف پایین استفاده کنید.

خوب است تا همه‌ی ماجراجویان بدانند که سرسره‌ی ۱۷۸ متری این سازه با یک شیب تقریباً تند آغاز می‌شود و بدون شک کمی شما را به دلهره می‌اندازد، اما وقتی‌که شروع به پایین رفتن می‌کنید، دیگر راه برگشتی وجود ندارد. وقتی‌که از بالا شاهد سقوط دیگران هستید، این ۴۰ ثانیه برای شما کمی طول می‌کشد، اما وقتی‌که خود درون سرسره قرار می‌گیرید، همه‌چیز در چشم به هم زدنی به پایان می‌رسد.

بلیط هواپیما    خرید بلیط هواپیما     پرواز داخلی    پرواز خارجی    پرواز چارتر     خرید اینترنتی بلیط هواپیما

ورود به این تونل با لحظاتی از تاریکی و روشنی همراه بوده و فرد پیش از آنکه بتواند تصمیمی بگیرد، از یک‌ جهت به جهت دیگر برده می‌شود. در بخش‌های روشن‌تر تونل، پنل‌های شیشه‌ای قرار دارد و افراد می‌توانند با نگاه کردن به بالا، مناظری از لندن را تماشا کنند؛ هرچند تفکر در مورد تصویری که در کسری از ثانیه دیدید، دشوار است. در طول سقوط آزاد، ۱۲ پیچ در مقابل شما قرار دارد و افراد با سرعت ۲۴ کیلومتر بر ساعت به طرف پایین حرکت می‌کنند. این سرسره‌ی جدید در لندن می‌تواند موهای بدن شما را سیخ کند. ۵۰ متر پایانیِ مسیر کاملاً صاف است و سرعت شما به حداکثر ممکن می‌رسد. این بخش از مسیر ترغیبتان می‌کند تا باز هم تمایل داشته باشید این مسیر هیجان‌انگیز را تجربه کنید. وقتی‌که فرد به انتهای مسیر می‌رسد، همچنان در حال تجزیه و تحلیل این موضوع است که چگونه و با این سرعت به زمین رسید.

این همکاری منحصر به‌فرد میان دو تن از هنرمندان معاصر و پیشروی اروپایی (آنیش کاپور به عنوان خالق آرسلورمیتال اوربیت و هنرمند بلژیکی، کارستن هولر)، ترکیبی از جذابیت و دیوانگی به هنگام پیچ خوردن در میان این سازه است. این بنای قرمزرنگ خاص، در سال ۲۰۰۹ ساخته شد و با ۱۱۴.۵ متر ارتفاع، لقب بلندترین پیکره‌ی بریتانیا را به خود اختصاص داد. آرسلورمیتال اوربیت ۲۲ متر بلندتر از مجسمه‌ی آزادی و ۶ بار مرتفع‌تر از مجسمه‌ی «فرشته‌ی شمال» است.

پیتر تیودر می‌گوید:

با این‌حال، در همان اوایل کار ساخت آرسلورمیتال اوربیت، قرار نبود تا برجی سنتی و کاملا متقارن ساخته شود. این سازه از هر طرف که به آن نگاه کنید، متفاوت به نظر می‌رسد. به‌علاوه سرسره‌ی آن هم دارای این ویژگی است. اگر از پایین به سرسره نگاه کنید، می‌بینید که مسیر سرسره از یک طرف حرکت کرده و سپس به جهتی دیگری رفته و اصلا طبق انتظار شما قرینه نیست. چیزی کاملا خارق‌العاده!

پلکان مارپیچ این سازه ۳۵۰ متر طول و ۴۵۵ پله دارد و اگر تصمیم بگیرید تا برای ۱۲ دقیقه، به جای سر خوردن، با پای پیاده به زمین برسید، غرق در صداهای شنیدنی اطراف لندن خواهید شد. این سرسره‌ی پیچ در پیچ شامل ۳۰ بخش فولادی می‌شود که هر بخش تقریبا بین ۵ تا ۷ متر طول دارد. این سرسره برخلاف دیگر سازه‌ها، توسط یک تیم متخصص از صخره‌نوردانی سرهم شده است که ۹ هفته را در حالت معلق صرف نصب هر قطعه کرده‌اند.

سازه آرسلورمیتال اوربیت، سرسره تونلی لندن

با توسعه‌ی پارک المپیک ملکه الیزابت در چند سال آینده، گردشگران نه‌تنها برای حضور در این مرکز ورزشی مشهور ترغیب می‌شوند، بلکه از حضور در پارک‌ها و آبراه‌های زیبا در این اطراف هم لذت خواهند برد. تیودر در پایان با افتخار می‌گوید:

حالا ۶ سال از زمان برگزاری مسابقات المپیک لندن می‌گذرد و میراثی که به جای مانده، سرزنده و پرشور است؛ اما همچنان می‌توان مکان‌های جذاب بی‌شماری را در این پارک تجربه کرد.

حالا ماجراجویان می‌توانند به شرق لندن مراجعه کرده و این تفریح هیجان‌انگیز را تجربه کنند.

ورزشگاه آریانس آرنا مونیخ

آلیانتس آرنا ورزشگاه سرپوشیده فوتبال در شمال مونیخ، آلمان است.

باشگاه بایرن مونیخ بازی‌های خانگی خود را از ابتدای فصل ۰۶–۲۰۰۵ در این ورزشگاه برگزار می‌کند. این ورزشگاه در سراسر جهان بخاطر تکنولوژی ای‌تی‌اف‌ای و قابلیت تغییر رنگ خود معروف است و تنها ورزشگاهی در جهان است که چنین ویژگی‌ای دارد. پیش از این، از سال ۱۹۷۲ به بعد، ورزشگاه المپیک مونیخ محل برگزاری بازی‌های خانگی دو تیم بایرن مونیخ و مونیخ ۱۸۶۰ بود. آلیانتس آرنا دومین ورزشگاه بزرگ در کشور آلمان پس از ورزشگاه سیگنال ایدونا پارک باشگاه بروسیا دورتموند (واقع در دورتموند) است. قبلاً مونیخ ۱۸۶۰ ، 50 درصد از سهم این ورزشگاه را در اختیار داشت ولی بایرن مونیخ سهام آن‌ها را در آوریل ۲۰۰۶ به ارزش ۱۱ میلیون یورو خریداری کرد. این به مونیخ ۱۸۶۰ اجازه می‌دهد تا در این ورزشگاه بازی کند ولی این باشگاه صاحب هیچ حقی برای آن نیست. در ژوئیه ۲۰۱۷ بایرن مونیخ سهام مونیخ ۱۸۶۰ را به‌صورت کلی از این باشگاه خرید و با اختصاصی کردن ورزشگاه برای خودش رنگ و لعاب جدیدی به آن افزود.
رنگ ورزشگاه آلیانتس آرنا به‌هنگام میزبانی از باشگاه بایرن مونیخ (از سال ۲۰۰۵ تاکنون) تمام قرمز، به‌هنگام میزبانی از مونیخ ۱۸۶۰ (از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۷) تمام آبی و به‌هنگام میزبانی از تیم ملی آلمان تمام سفید می‌شود.
گروه خدمات مالی آلیانتس، حقوق نام این ورزشگاه را تا سی سال خریداری کرده اما در بازی‌های رسمی فیفا و یوفا نمی‌توان از این نام استفاده کرد چراکه سیاست‌های منع حمایت‌نکردن از شرکت‌های اسپانسر که شرکای رسمی مسابقات نیستند، بر این دو نهاد حاکم است. در طول جام جهانی ۲۰۰۶، نام ورزشگاه به «فیفا دبلیو-ام اشتادیون مونشن» یا «ورزشگاه جام جهانی فیفا مونیخ» تغییر یافت. در مسابقات باشگاهی یوفا نیز ورزشگاه با نام «فوسبال آرنا مونشن» یا «ورزشگاه فوتبال مونیخ»شناخته می‌شود.

این ورزشگاه میزبان فینال لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۲ بین تیم‌های بایرن مونیخ و چلسی نیز بود که پس از ضربات پنالتی به قهرمانی چلسی منجر شد. از سال ۲۰۱۲، موزهٔ رسمی باشگاه بایرن مونیخ با نام «اف‌سی ارلبنیس‌ولت» در درون این ورزشگاه واقع شده‌است.

گنجایش
در ۱۶ ژانویه ۲۰۰۶ با موافقت شهروندان و مسئولین مونیخ، تعداد صندلی‌های ورزشگاه از ۶۹۰۰۰ به ۷۱۰۰۰ افزایش یافت. این تعداد صندلی شامل صندلی‌های ایستاده ورزشگاه نیز می‌شدند. سطح پایینی محل نشستن تماشاچیان دارای ۲۰۰۰۰ صندلی، سطح میانی دارای ۲۴۰۰۰ صندلی و سطح فوقانی دارای ۲۲۰۰۰ صندلی می‌باشد. ده هزار و چهارصد تا از صندلی‌های بخش پایین ورزشگاه قابلیت تبدیل به صندلی‌های ایستاده را دارند و بنابراین می‌توان از روی آن‌ها بازی را به‌صورت ایستاده نیز دنبال کرد که این باعث می‌شود ۳۱۲۰ نفر دیگر بتوانند به جمع تماشاچیان ایستاده اضافه شوند. درکل، گنجایش اختصاصی ورزشگاه شامل ۲۰۰۰ صندلی تجاری، ۴۰۰ صندلی رسانه‌ای، ۱۰۶ صندلی لوکس و ۱۶۵ صندلی برای معلولین و افراد داری ویلچر می‌شود. از نیمه دوم فصل ۰۶–۲۰۰۵ بوندس‌لیگا، گنجایش ورزشگاه در مسابقات داخلی لیگ و جام حذفی تا ۶۹۹۰۱ نفر نیز می‌رفت ولی در مسابقات لیگ قهرمانان اروپا و یوفا، به دلیل وجود سیاست‌ها و قوانین متفاوت با رقابت‌های آلمان، گنجایش ورزشگاه در بازی‌های اروپایی ۶۶۰۰۰ نفر ماند و در ادامهٔ آن فصل گنجایش ورزشگاه به ۶۹۰۰۰ نفر محدود شد. تا قبل از آغاز فصل ۱۳–۲۰۱۲، بایرن مونیخ اعلام کرد که گنجایش آلیانتس آرنا به ۷۱۰۰۰ نفر برای مسابقات داخلی و ۶۸۰۰۰ نفر برای مسابقات خارجی افزایش پیدا کرده‌است.

داخل ورزشگاه آلیانتس آرنا شامل یک «فروشگاه هواداری» به نام «اف‌سی بایرن مونیخ مگااستور» می‌باشد که هواداران می‌توانند در آن به خرید لوازم مختلفی با مارک بایرن مونیخ بپردازند. ده‌ها رستوران و غذای‌فوری فروشی در محوطه کنار استادیوم واقع شده‌است.

آلیانتس آرنا دارای ۴ رختکن برای بازیکنان تیم میزبان و میهمان، ۴ رختکن برای مربیان و ۲ رختکن برای داوران هر مسابقه دارد. در کناره‌های زمین ۲ بخش ۱۱۰ مترمربعی برای گرم‌کردن بازیکنان هر تیم واقع شده‌است. هم‌چنین تعداد ۵۵۰ توالت و ۱۹۰ مانیتور کامپیوتری در این ورزشگاه وجود دارد.

در ۲۸ آوریل ۲۰۱۳، باشگاه بایرن مونیخ اعلام کرد که تا آغاز فصل ۱۴–۲۰۱۳ بوندس‌لیگا، ۳۰۰ بلیط دیگر نیز برای تماشاچیان به‌فروش خواهد رفت.

در ۲۱ ژانویه ۲۰۱۴، کارل هاینتس رومنیگه، رئیس باشگاه، اعلام کرد که گفتگوهایی در رابطه با افزایش گنجایش ورزشگاه صورت گرفته‌است و نتیجه آن، نصب ۲۰۰۰ صندلی دیگر در استادیوم بود. در اوت ۲۰۱۴، اعلام شد که گنجایش کلی ورزشگاه به ۷۵۰۲۴ نفر در رقابت‌های داخلی و ۶۹۳۳۴ نفر در رقابت‌های اروپایی افزایش پیدا خواهد کرد. در ژانویه ۲۰۱۵ نیز افزایش گنجایش ورزشگاه در رقابت‌های داخلی تا ۷۵۰۰۰ و در رقابت‌های اروپایی تا ۷۰۰۰۰ اعلام شد.

مشخصات

آلیانتس آرنا هنگام ساخته شدن
این استادیوم بر لبه شمالی شوابینگ در زمینهای فروتمانینگ، مونیخ بنا شده‌است و ۷۵٬۰۲۴ نفر ظرفیت دارد.

آلیانتس آرنا اولین استادیوم جهان است که قابلیت تغییر کامل رنگ بیرون ورزشگاه را دارد.

نورپردازی و رنگ
هر یک از رنگ‌هایی که این ورزشگاه به خود می‌گیرد، معنای خاصی دارد. هنگامی که بایرن مونیخ در آن بازی می‌کند دیواره‌هایش به رنگ قرمز، هنگام پذیرایی از مونیخ ۱۸۶۰ به رنگ آبی و هنگام بازی کردن تیم ملی فوتبال آلمان به رنگ سفید در می‌آید.

پارکینگ
پارکینگ مجموعه بزرگ‌ترین در اروپا است و شامل چهار طبقه است و ظرفیت ۹۸۰۰ اتومبیل را دارد.

تاریخ
در ۲۱ اکتبر ۲۰۰۲ رای‌گیری انجام شد که آیا باید در این مکان و با امکانات شهر مونیخ، استادیوم جدیدی ساخته شود یا نه. حدود دو سوم رای‌دهندگان رای موافق دادند. گزینه دیگری به جای ساختن این استادیوم بازسازی عظیم استادیوم المپیک مونیخ بود اما معمار آن استادیوم، گوتهر بهنیش، با این مخالفت کرده بود.
کار ساخت و ساز از پاییز ۲۰۰۲ شروع شد و در اواخر آوریل ۲۰۰۵ به اتمام رسید. ساخت استادیوم باعث شد تغییراتی اساسی در منطقه داده شود.
در ۳۰ مه ۲۰۰۵ مونیخ ۱۸۶۰ بازی ای نمایشی در مقابل اف. سی نورنبرگ برگزار کرد. فردای آن بایرن مونیخ مقابل تیم ملی آلمان بازی کرد. این دو بازی افتتاحیه این استادیوم بودند. بلیط‌های هر دو بازی از اوایل مارس ۲۰۰۵ فروخته شده بودند. این آغازی بر کار ورزشگاه بود. این پاتریم میلچرائوم از مونیخ ۱۸۶۰ بود که گل اول در بازی اول را زد و اسم خود را به عنوان اولین گلزن این استادیوم ثبت کرد.
اولین گلزن این استادیوم در بازی‌های رسمی، اوون هارگریوز از بایرن مونیخ بود که در پیروزی ۳–۰ آن‌ها مقابل بوروسیا مونشن گلادباخ در ۵ اوت ۲۰۰۵ آن را به ثمر رساند. اولین گل تیمهای حریف را تیم دینامو درسدن در بازی ۹ سپتامبر ۲۰۰۵ مقابل مونیخ ۱۸۶۰ به ثمر رساند.
اولین گل رسمی که در این استادیوم مقابل بایرن مونیخ به ثمر رسید، توسط میروسلاو کلوزه از وردربرمن در بازی ۵ نوامبر ۲۰۰۵ بود. آن بازی نهایتاً ۳–۱ به نفع بایرن تمام شد.

جام جهانی ۲۰۰۶
این استادیوم از استادیوم‌های جام جهانی بود اما طبق قوانین فینا در طول جام جهانی ۲۰۰۶ نام ورزشگاه ورزشگاه جام جهانی فیفای مونیخ بود. بازی افتتاحیه جام بین آلمان و کاستاریکا در ساعت شش بعدازظهر روز نهم ژوئیه ۲۰۰۶ در همین ورزشگاه برگزار شد.

جمعاً سه بازی گروهی و یک بازی از مرحله یک‌هشتم نهایی (آلمان ۲–۰ سوئد) و یک بازی از مرحله نیمه نهایی (فرانسه ۱–۰ پرتغال) در این استادیوم برگزار شد.

معماری
ایده معماران این استادیوم هرتزوگ و دمورن ، سنت شکنی در شیوه طراحی رایج استادیوم‌های ورزشی می‌باشد. آن‌ها با توجه به اینکه طراحی استادیوم یک امر اسنان ساز فرهنگی است نه مهندسی کار طراحی خود را برای این استادیوم آغاز نمودند منبع الهام آن‌ها از فرم سازه‌های کششی و سیستم‌های خرپایی می‌باشد. معماران این مجموعه معتقد هستند که ورزشگاه فقط برای دیدن فوتبال یا ورزش نیست بلکه مانند شهر کوچکی می‌باشد.

بلیط اتوبوس

ورزشگاه آنفیلد لیورپول

ورزشگاه چهار ستاره آنفیلد ورزشگاه خانگی تیم لیورپول است. ظرفیت کنونی این ورزشگاه ۵۴٫۰۷۴ نفر می‌باشد.

این ورزشگاه در سال ۱۸۸۴ تأسیس شد که به مدت ۸ سال اورتون بازی‌های خانگی خود را در این ورزشگاه انجام می‌داد که پس از بنیان‌گذاری باشگاه لیورپول توسط جان هولدینگ در سال ۱۸۹۲، به عنوان ورزشگاه خانگی این تیم انتخاب شد. استادیوم به خاطر جایگاه معروف کوپ در ناحیه جنوب غربی زمین در انگلستان و اروپا معروف است. هواداران پرشور و دو آتشه لیورپول در این قسمت از زمین مستقر می‌شوند که با سرو صداهای فراوان و سرودهای مهیجی که می‌خوانند باعث ترس و اضطراب در روحیه حریفان لیورپول می‌شوند، در واقع هواداران جایگاه کوپ مظهر تعصب تیم به حساب می‌آیند که در سخت‌ترین و بحرانی‌ترین شرایط، تیم محبوب خود را تنها نمی‌گذارند. آن‌ها همواره با سرود معروف خود تو هیچ‌گاه تنها گام برنخواهی داشت به تیم در هنگام مسابقه روحیه می‌دهند.

آنفیلد دارای دو دروازه ورودی است که این دروازه‌ها به احترام دو مربی بزرگ باشگاه، بیل شنکلی و دیگری باب پیزلی نام‌گذاری شده‌اند. بر روی سر در دروازه شنکلی جمله معروف هرگز تنها گام برنخواهی داشت آورده شده که در مدخل ورودی این دروازه در کنار فروشگاه باشگاه در محوطه بیرونی ورزشگاه، مجسمهٔ از بیل شنکلی وجود دارد و همچنین در تونلی که بازیکنان از رختکن به سوی میدان می‌روند، لوحی یادبود از شنکلی است که این جملات بر روی آن حک شده‌است: «این آنفیلد است یادآور جوانانی که برای ما بازی می‌کردند و نیز یادآور موقعیتی است که آن‌ها برای ما فراهم ساختند».

یکی از معروفترین بخش‌های آنفیلد، The Boot Room  به‌شمار می‌آید به این دلیل که مربیان معروفی از جمله بیل شنکلی، باب پیزلی، جو فاگان و کنی دالگلیش در این اتاق مدت‌ها به صرف چای و بحث راجع به تیم، نقشه کشیدن برای شکست رقبا و همچنین برنامه‌ریزی برای تیم می‌پرداختند. ضمناً لوح یادبودی برای زنده نگه داشتن خاطره کشته شدگان سانحه هیلزبورو در این مکان وجود دارد که هواداران تیم و رقیب با گذاشتن گل، یاد کشته‌شدگان آن واقعه را زنده نگه می‌دارند. در فاجعه هیلزبوروو ۹۶ نفر از هواداران لیورپول به علت ازدحام بیش از حد جمعیت کشته شدند.

یادبودها
آنفیلد دارای دو دروازه ورودی است که این دروازه‌ها به احترام دو مربی بزرگ باشگاه، باب پیزلی و دیگری بیل شنکلی نامگذاری شده‌است. باب پیزلی موفق شد لیورپول را به سه قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا و ۶ قهرمانی در لیگ برتر انگلستان در دو دهه ۷۰ و ۸۰ برساند و بیل شنکلی که در دهه ۵۰ به یکباره تیم را از بحران خارج نمود و به اوج موفقیت در دهه ۶۰ رساند. به روی سر در دروازه شنکلی جمله معروف هرگز تنها نخواهی رفت آورده شده که در مدخل ورودی این دروازه، بیرون ازفروشگاه باشگاه مجسمه‌ای از بیل شنکلی وجود دارد و همچنین در تونلی که بازیکنان به سوی میدان می‌روند، لوحی یادبود از بیل شنکلی است که این جملات به روی آن حک شده‌است: «این آنفیلد است یادآور جوانانی که برای ما بازی می‌کردند و نیز یادآور موقعیتی است که آن‌ها برای ما فراهم ساختند».

یکی از معروفترین قسمت‌های آنفیلد، The Boot Room به‌شمار می‌آید به این خاطر که مربیان معروفی از جمله بیل شنکلی، باب پیزلی، فاگان و کنی داگلیش در این اتاق مدت‌ها به صرف چای و بحث راجع به تیم، نقشه کشیدن برای شکست رقبا و همچنین برنامه‌ریزی برای تیم می‌پرداختند. ضمنا لوح یادبودی برای زنده نگه داشتن خاطره کشته شدگان فاجعهٔ هیلزبورو در این مکان وجود دارد که هواداران تیم و رقیب با گذاشتن گل، خاطرات آن واقعه تلخ را یادآوری می‌کنند. در فاجعه هیلزبوروو ۹۶ نفر از هواداران لیورپول به علت ازدحام بیش از حد جمعیت کشته شدند.

جایگاه معروف کاپ
این جایگاه در جنوب غربی ورزشگاه قرار دارد وجایگاه پر شورترین هواداران در سراسر دنیاست. نام کوپ از کوه‌های Spion  kop واقع در آفریقای جنوبی گرفته شده‌است که ارتش انگلستان در آنجا تلفات سنگینی را در جنگ بوئر دوم داد به همین خاطر بسیاری از تیم‌های انگلیسی جایگاهی به نام کوپ در ورزشگاه‌های خود به یاد کشته شدگان آن جنگ به وجود آردند مانند بلکپول، شفیلد یونایتد، ولور همپتون و چند تیم دیگر که از بین آن‌ها جایگاه کوپ در ورزشگاه آنفیلد مشهورتر است. این جایگاه در سال ۱۹۰۶ ساخته شد. هواداران جایگاه کوپ حامیان اصلی باشگاه به حساب می‌آیند که نقش بسزایی در پیروزی‌های تیم به عهده دارند و نیز همواره به عنوان طرفداران باوفا ی باشگاه تلقی می‌شوند. این جایگاه در ابتدا می‌توانست در برگیرنده ۳۰۰۰۰ نفر شود اما برای امنیت تماشاگران گنجایش این جایگاه در سال ۱۹۷۵، ۲۲۰۰۰ نفر شد که در سال ۱۹۸۹ پس از رخ دادن فاجعه هیلزبورو تا حدی برای امنیت ورزشگاه، ظرفیت این جایگاه باز هم کاهش پیدا کرد. در سال ۱۹۹۴ جایگاه کوپ بازسازی شد و اکنون ظرفیت رایج آن ۱۲۴۰۹ نفر می‌باشد. هواداران کوپ شعارهای مهیجی را در هنگام بازی زمزمه می‌کنند زمانی که لیورپول به طرف آن‌ها بازی می‌کنند، هواداران با سر دادن یک شعار قدیمی و محلی (توپ را بچسبان به گل) تیم را برای گلزنی تشویق می‌کنند.

جایگاه اصلی و زمینی برای گرم کردن بازیکنان ذخیره
این جایگاه در سال ۱۹۷۳ بازسازی شد و کمترین تغییر را تا به امروز داشته که گنجایش آن به ۱۲۲۷۷ نفر می‌رسد. در این قسمت بازیکنان ذخیره دو تیم نزدیک زمین مسابقه مستقر می‌شوند که زمینی کوچک نیز برای گرم کردن بازیکنان ذخیره وجود دارد.

جایگاه صد سالگی
این جایگاه در سال ۱۹۶۳ ساخته شد که قبلاً به نام جایگاه جاده کملین معروف بود و گنجایش ۶۶۰۰ نفر را داشت. در دهه ۷۰ نقشه باشگاه این بود که تمام خانه‌های اطراف جاده کملیش را بخرد و با ویران کردن آن‌ها این جایگاه را گسترش دهد. در سال ۱۹۸۱ باشگاه تقریباً تمام خانه‌ها در این جاده را خرید اما نقشه گسترش جایگاه دقیقاً یک دهه به تأخیر افتاد زیرا آغای جان و خانم نورا میسون حاضر به فروش خانه خود نبودند تا اینکه سرانجام در سال ۱۹۹۰ خانه خود را ترک گفتند و کار توسعه جایگاه شروع شد که اکنون گنجایش این جایگاه به ۱۱۷۶۲ نفر رسیده است. در این جایگاه، مسئولان باشگاه و افراد برجسته فوتبال و نیز کارگردان تلویزیونی مستقر می‌شوند. جایگاه جدید در جشن صد سالگی باشگاه در سال ۱۹۹۲ افتتاح شد که به همین خاطر به آن جایگاه صد سالگی(Centenary) می‌گویند.

جایگاه خیابان آنفیلد
این جایگاه در سال ۱۹۹۸ بازسازی شد که گنجایش ۹۰۷۴ نفر را دارد و شامل قسمت هواداران خارجی می‌شود که در طبقه پایین قرار می‌گیرند و تنها ۲۰۰۰ صندلی برای آن‌ها در نظر گرفته شده‌است. از این جایگاه، هواداران خانگی نیز سهم می‌برند و تعدادی از هواداران نیز در بالای قسمت مهمان جای می‌گیرند.

بلیط اتوبوس

ورزشگاه نیوکمپ بارسلون

بوکینگ

این ورزشگاه و تیم ورزشی بسیار مشهور و مطرحش را می توان به عنوان قلب تپنده و مرکز اصلی شور و هیجان شهر بارسلونا دانست.

شما فوتبالی هستید؟ البته در این زمینه فرقی نمی کند که باشید یا نه زیرا هر کسی در زندگیش برای چند بار هم که شده نام ورزشگاه نیوکمپ و باشگاه بارسلونا را شنیده است! اگر دوست دارید بدانید که مسی و پیکه در زمین چه ورزشگاهی معمولا به زمین می روند پس، در ادامه با ما در بوکینگ پرشیا همراه باشید تا به اتفاق یکدیگر ورزشگاه نیوکمپ در شهر بارسلون اسپانیا را مورد بررسی قرار دهیم.

ورزشگاه نیوکمپ یا ورزشگاه کورت قدیم، ورزشگاهی در شهر بارسلون است که با گنجایش ۱۲۰ هزار صندلی به اندازه ای که باید و شاید نظر مسئولان یوفا را از لحاظ استانداردها جذب نمی کرد. با این که این ورزشگاه در تاریخ ۲۴ سپتامبر سال ۱۹۵۷ میلادی ساخته شد اما بیش از ۳سال برای ساخت آن وقت گذاشته شده بود.

در افتتاحیه ی این ورزشگاه با خواندن یکی از سرودهای معروف، بازی بین دو تیم بارسلونا و لژیا ورشو که قهرمان لیگ کشور لهستان بود آغاز شد. در این بازی که به عنوان بازی افتتاحیه ی این ورزشگاه تدارک دیده شده بود، بارسلونایی ها که از این به بعد به رسم هواداران اصیل این تیم آن ها را کاتالان ها نام خواهیم برد، ۴ بر ۲ این تیم را بردند.

ورزشگاه نیوکمپ (Camp Nou) را خیلی ها جدای از این که ورزشگاه این تیم قَدَر قدرت اسپانیایی بدانند آن را خانه‌ ی امن این تیم فوتبالی می دانند. البته باید بگوییم که خانه ی کاتالان های آبی و اناری پوش، در حال حاضر بزرگ‌ ترین استادیوم در کل قاره ی اروپا نیز به حساب می ‌آید!

به عقب ترها که برگردیم، ورزشگاه نیوکمپ در طول برگزاری جام جهانی ۱۹۸۲ میلادی در این استادیوم به شهرت و جایگاه بسیار بالایی رسید. همانطور که بالاتر نیز گفتیم این ورزشگاه در ابتدا و زمانی که میزبان ۱۲۰ هزار تماشاگر بود، به خاطر استانداردهای اتحادیه ی فوتبال اروپا که آن را یوفا می نامند، تعداد صندلی‌ های خود را به حدود ۹۹ هزارعدد کاهش داد. استادیوم نیوکمپ ۴۸ متر ارتفاع ، ۲۵۰ متر طول و ۲۲۰ متر پهنا دارد و به طور کلی دارای زیربنایی به مساحت ۵۵ هزار متر مربع است. نکته ی جالبی که درباره ی ورزشگاه نیوکمپ و شیوه ی ساخت آن وجود دارد این است که شما می‌ توانید ظرف ۵ دقیقه در هر کجا که نشسته باشید از ورزشگاه خارج شوید. درباره ی گنجایش ورزشگاه نیو کمپ باید این را بدانید که در مقطع زمانی، مسئولین باشگاه قصد داشتند تا ظرفیت استادیوم را به ۱۱۵ هزار نفر افزایش بدهند اما به هر حال در حال حاضر وقفه‌ ای در اجرای این تصمیم ایجاد شده است.

در تاریخ ۲۳ نوامبر سال ۲۰۰۷ باشگاه بارسلونا خبر از توسعه ی مجدد ورزشگاه نیوکمپ را دادند که بر اساس اطلاعات آن، نورمن فاستر که یکی از معماران بسیار مشهور اروپایی است، مسئولیت بازسازی باشگاه را بر عهده گرفت. هدف از ساخت و ساز جدید این بود تا ظاهری متمایز با توجه به شخصیت این باشگاه و البته یک سری بهبودها را نیز ایجاد کنند. قرار شد تا در این طرح های توسعه ی این باشگاه؛ یک منطقه ی جدید برای مهمانان ویژه، تجهیزات جدید برای خبرنگاران مستقر در ورزشگاه و امکاناتی برای افراد معلول تنها بخشی از اقداماتی باشد که صورت بگیرد. اما از همه ی این خصوصیات مهم‌ تر این بود که قرار شد تا استادیوم به ظرفیت قبلی خود باز گردد و ۱۱۵ هزار نفر در امکانات کامل قادر باشند تا مسابقات را تماشا کنند.

فضای جانبی ورزشگاه نیوکمپ
در نزدیکی ورزشگاه نیوکمپ ۱ ورزشگاه کوچک وجود دارد که در سال ۱۹۸۲ میلادی ساخته شد و به عنوان ورزشگاه خانگی تیم ذخیره ی بارسلونا مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین در این منطقه ۱ سالن اختصاصی برای ورزش ‌هایی همچون بسکتبال، هندبال، فوتسال و هاکی نیز وجود دارد. ورزشگاه نیوکمپ همچنین موزه ی معروف بارسلونا را در خود جای داده است. به علاوه ۱ کلیسای کوچک کاتولیک نیز در خود دارد در که بازیکنان می توانند در روز بازی، در آن به عبادت و راز و نیاز بپردازند. اگر به بارسلونا سفر کردید از یاد نبرید که از ورزشگاه می ‌توان بازدید کنید. تور ورزشگاه به نام تجربه ی نیوکمپ برای هر کسی موجود است. این تور از موزه ی باشگاه شروع می ‌شود و تا بقیه ی قسمت ‌های ورزشگاه ادامه پیدا می کند. کنار کمپ نو یا همان ورزشگاه نیو کمپ، مجموعه ی پالائو بلوگرانا قرار گرفته است. این ورزشگاه مجموعه ای است که محل انجام بازی های داخل سالن است و در مجاورت آن آیس رینک نیز قرار گرفته است که محل انجام بازی های هاکی روی یخ و پاتیناژ است.

پشت ورزشگاه نیز محل قرار داشتن مینی استادی است. مینی استادی نیز ورزشگاهی است که تیم بارسلونا آتلتیک بازی ‌های خود را در آنجا برگزار می ‌کند.

ویژگی های جدید ورزشگاه نیوکمپ
تمام صندلی ‌های استادیوم زیر پوشش سقف به مساحت ۴۷ هزار متر مربع قرار خواهد گرفت و دیگر هواداران و بازیکنان نگران وضعیت آب و هوا نخواهند بود.
شیب تمامی صندلی ‌های ورزشگاه به سمت زمین بیشتر خواهد شد تا تماشاگران نمای بهتری را از زمین بازی می توانند تا داشته باشند.
قرار گرفتن یک مانیتور پشت تمامی صندلی‌ های استادیوم موجبات راحتی تماشاگران را به وجود آورده است.
قرار گرفتن مانیتوری بزرگ با آخرین فناوری دیجیتال و وضوح بالا با سیستم LED در بالای استادیوم نیز از ویژگی های این استادیوم است.
بهبود دسترسی به طبقه ی دوم و سوم ورزشگاه دسترسی تماشاگران را بیشتر کرده است.
هم سطح کردن طبقه ی سوم برای اضافه شدن سقف و اضافه شدن امکانات رفاهی در همین طبقه نیز در همین راستا بوده است.

در طی فعل و انفعالات ورزشگاه، افزایش تعداد صندلی ‌های تماشاگران به ۱۰۵ هزار صندلی قدمی مثبت برای تماشاگران محسوب می شد.
طرح ارگونومیک برای ایجاد فاصله مناسب میان صندلی ‌ها و راحتی تماشاگران طرح و رسمی تازه برای تماشاگران بازی ها بود.
مسیر ویژه برای معلولین نیز در تغییرات جدید به ورزشگاه اضافه شد.
فضای بیشتر راهروها برای رفت ‌و آمد راحت ‌تر هواداران و بهبود وضعیت راه ‌پله‌ های موجود و توسعه ی آنها در نیوکمپ از جمله ی تغییرات این ورزشگاه بود.
از جمله ی دیگر تغییرات صورت گرفته در این باشگاه عبارتند از:
افزایش و بهبود باجه‌ های بلیط فروشی

صرفه ‌جویی در انرژی و پایداری زیست ‌محیطی برای به دست آوردن گواهینامه‌ های کیفیت و استاندارد
افزایش امنیت تماشاگران و به حداقل رساندن اختلال ممکن ناشی از روبرو شدن هواداران دو تیم با در نظر گرفتن ورودی‌ های جداگانه و معابر داخل ورزشگاه
افزایش و بهبود مناطق پذیرایی و میهمان پذیری
ساخت یک پارکینگ زیر زمینی و ایجاد کردن یک منطقه ی بسیار بزرگ در بیرون از ورزشگاه برای راحتی تماشاگران.
با ایجاد سقف الکترونیکی جدید که با استفاده از تکنولوژی ‌های پیشرفته ساخته شد، آب باران جمع ‌آوری خواهد شد و برای آبیاری زمین چمن استادیوم از آن استفاده خواهد شد. این سقف همچنین با استفاده از نور خورشید، چراغ‌ه ای استادیوم را نیز روشن خواهد کرد.
سقف شامل آخرین تکنولوژی ‌ها برای اسکوربرد، روشنایی زمین، بلندگوها و همچنین دسترسی به اینترنت بی سیم خواهد بود.
امکانات و خدمات بهبود یافته برای تماشاگرانی که اختلالات شنوایی و بینایی دارند نیز از جمله خدمات جدبد ورزشگاه نیوکمپ بود.
سقف جدید موجب کاهش سر و صدای تماشاگران در محله خواهد شد.
استادیوم جدید به این دلایل هوشمند است:

دانستنی هایی درباره ی ورزشگاه نیوکمپ
موسس باشگاه خوان گمپر سوئیسی است.
رنگ ‌های قرمز و آبی پیراهن بارسلونایی ها به احترام باشگاه بازل سوئیس است که موسس باشگاه در آن به عنوان کاپیتان بازی می ‌کرد.
باشگاه طرفداران بارسلونا با بیش از ۱۷۰ هزار عضو یکی از بزرگ ‌ترین‌ باشگاه های طرفداری در جهان به شمار می ‌آید.
برای دریافت کارت بلند مدت هواداری و عضویت در نیوکمپ، باید عضو باشگاه بود و در ۱ لیست انتظار هم نیز ثبت ‌نام کرد. اف. اث بارسلونا بیش از ۱۷۰ هزار عضو در خود دارد که ۹۵۰۰ نفر از آن ها از اکتبر سال ۲۰۱۰ در این لیست قرار گرفته ‌اند. از آن جایی که هر سال ۲۲۵ جا خالی می شود، به این ترتیب زمان تخمینی انتظار عضویت در این باشگاه بالغ بر ۴۲ سال انتظار می ‌شود.

در ۱۷ نوامبر سال ۱۹۸۲ پاپ ژان پل دوم از نیوکمپ دیدن کرد و همراه با ۱۲۰ هزار نفر به اجرای مراسم دعا پرداخت. از همان زمان به بعد پاپ نیز عضوی از باشگاه بارسلونا به حساب آمد.
در بازسازی اینورزشگاه تصمیم گرفته شد که نمای خارجی ورزشگاه مانند استادیوم آلیانتس آرنا (Allianz Arena) در مونیخ با توجه به موقعیت زمانی و تاریخی روشن و نورافشانی شود.
تا به حال نام ورزشگاه لا ماسیا به گوشتان خورده است؟ باید خدمتتان عرض کنیم که لامسایا در واقع خانه ی دهقانی از قرن ۱۸ میلادی، دقیقا در کنار ورزشگاه قرار دارد و از سال ۱۹۷۹ تا ۲۰۱۱ به عنوان آکادمی جوانان بارسلونا از آن استفاده می‌ شده است.
باید این را بدانید که ورود هواداران افراطی بارسلونا معروف به Boixos Nois، از سال ۲۰۰۳ به بعد لغو شد و این افراد تحت هیچ عنوانی اجازه ی ورود به ورزشگاه نیوکمپ را ندارند.

بلیط قطار

بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس

وبلاگ بوکینگ پرشیا

ورزشگاه یوونتوس آرنا تورین

یوونتوس اولین تیم در ایتالیا است که ورزشگاه اختصاصی دارد.

باشگاه فوتبال یوونتوس از ژانویه ۲۰۰۱ مقر خود را به ساختمانی در خیابان گالیلو فراریس ۳۲ در تورینو تغییر داد. ساختمانی چهار طبقه که محل رسمی باشگاه یوونتوس به شمار می رود. محل و اتاق های ساختمان به بخش های مختلفی تقسیم می شود، بخش های همچون: اداره کننده گان، تجاری، ارتباطات، مدیریت، برنامه ریزی، کنترل و برنامه های ویژه و استثنایی، پس اندازهای بشری، محیط ها ورزشی. البته محل های برای مهمانان بیانکونری، مدرسه فوتبال یوونتوس، دفاتر تبلیغاتی و محل فروش بلیت مسابقات نیز در این ساختمان قرار دارند که ورودی انان متفاوت است. هواداران برای خرید بلیت به سایت رسمی یوونتوس مراجعه می کنند و یا از سایر طرق بلیت مورد نظر را تهیه می کنند.

در تاریخ حیات یوونتوس این باشگاه مقر و محل مختلفی داشته است، اولین محل استقرار باشگاه در خیابان مونته وکیو در سال ۱۸۹۸ بود. در سال ۱۸۹۹ به ساختمانی در خیابان پیاتزی ۴ منتقل می شود. طی سال های ۱۹۰۰ الی ۱۹۰۲ به خیابان گاتزومترو ۱۴ نقل مکان می کند. خیابان پاسترنیو در سال های ۱۹۰۴ – ۱۹۰۳ محل بعدی باشگاه یوونتوس به حساب می اید. خیابان دوناتی ۱ نیز برای یک فصل میزبان یوونتوس ها بوده و طی سالهای ۱۹۲۱ – ۱۹۱۹ نیز ساختمانی در خیابان کارلو البرتو ۴۳ به عنوان مقرر بانوی پیر به شمار می رفته است. این تیم برای یک فصل نیز راهی خیابان بوترو ۱۶ می شود و پس از ان شورای مدیریت باشگاه به دنبال محلی است تا باشگاه برای مدت زیادی در ان مستقر شود، سرانجام زمین ورزشی در خیابان مارسیلیا طی سال های ۱۹۲۳ الی ۱۹۳۳ محلی برای استقرار باشگاه و بازی های تیم محسوب می شده است.

پس از حضور ده ساله بار دیگر محل باشگاه تغییر می کند و از سال ۱۹۳۴ الی ۱۹۴۳ بار دیگر باشگاه به خیابانی دیگر به نام بوجینو ۱۲ منتقل می شود. خیابان نووامبر ۱۵۱ نیز به مدت چهار سال طی سال های ۴۴ الی ۴۷ میزبانی بیانکونری ها را به عهده می گیرد ( محل فعلی روزنامه ها )، پس از تغییرات فراوان یوونتوس از سال ۱۹۴۸ تا به امسال چهار خانه دیگر نیز تغییر می دهد تا به خیابان فراریس کنونی می رسد. ساختمان سن کارلو ۲۰۶ محل استقرار بانوی پیر طی سال های ۴۸ الی ۶۴ بود، سال ۶۵ یوونتوس به گالری سن فدریکو ۵۴ نقل مکان می کند و برای ده سال در این محل می ماند. ساختمانی کریمه ا نیز محل بعدی باشگاه یوونتوس است و سرانجام در سال ۲۰۰۱ وارد خیابان گالیلو فراریس می شود و تا امروز در این محل مستقر است.

مرکز تمرینی وینوو

زمین تمرینی وینوو در خیابان استوپینیجی ۱۸۲ تورینو قرار دارد. زمینی با ۱۴۰۰۰۰ سطح متر مربع که پذیرای تیم بزرگسالان و جوانان یوونتوس است. این محل شامل ۹ زمین فوتبال است، دو زمین که با چمن پوشیده شده است. یک سالن سرپوشیده همراه با وسایل تمرینی، محل برای فیزیوتراپی، یک استخر و ساختمان های دیگر برای مربیان و سایر موارد. در ساختمان دوم وینوو، شبکه مدیا و اسپانسرهای باشگاه مستقر هستند، جلسات، مجلات ورسانه ها، فعالیت های تجاری، شبکه یوونتوس و محلی برای کنفرانس های مطبوعاتی و خبری قرار دارند.

ورزشگاه دل آلپی تورین

استادیوم دل الپی از سالیانی میزبان مسابقات یوونتوس بود که رقابت های جام جهانی ۱۹۹۰ برگزار شد، از سال ۱۹۹۰ الی فصل ۲۰۰۶ – ۲۰۰۵ دل الپی، ورزشگاه یوونتوس به شمار می رفت و بانوی پیر رقابت های خود را در این ورزشگاه انجام می داد.. در ۱۵ جولای ۲۰۰۳ مدیران بیانکونری با شهرداری شهر تورینو قراردادی به ارزش ۲۵ میلیون یورو امضا کردند و مالکیت دل الپی را برای ۹۹ سال از ان خود کردند.

استادیوم دل الپی از پایان سال ۱۹۹۰ شاهد پیروزی ها و افتخارات کثیری بود، جام ها و مقام ها یکی پس از دیگری از ان یوونتوس می شود و سیاه و سفید پوشان یووه جشن قهرمانی و پیروزی خود را در این ورزشگاه دوست داشتنی برگزار می کردند. این ورزشگاه جزیی از حیات باشگاه به شمار می رود و روزهای درخشان و بزرگی را به یاد دارد، روزهایی که بانوی پیر مطرح ترین تیم سرزمین چکمه ای در ان می درخشید. دل الپی در خود ۷ اسکودتو، یک جام یوفا، یک کوپا ایتالیا، یک قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، یک جام بین قاره ای، ۴ سوپر کوپا ایتالیا و یک سوپر کوپا اروپا را می بیند، فتوحات و قهرمانی های یوونتوس در این زمین به واقع ارزشمند و قابل توجه است.

این ورزشگاه در جاده کوموناله التسانو تورینو واقع شده و دارای جایگاه ۶۹۰۴۱ نفری است که طی طرح مسولین یوونتوس از فصل ۲۰۱۱ بار دیگر میزبان رقابت های بیانکونری ها خواهد بود. دل الپی قدیمی به دلیل واقع شدن در کوهپایه های شهر تورینو؛ همواره مه الود بود و تماشاگران و بازیکنان با مشکلات زیادی برای حضور در زمین مواجه بودند، دلیل اصلی نام گذاری این ورزشگاه نیز واقع بودن ان در کوهپایه های الپ بوده است و گفته می شود یک استاد جامعه شناس به دلیل اینکه با نشستن بر روی سکوهای بالایی ورزشگاه، کوه های الپ دیده می شود نام دل الپی را برای استادیوم در نظر می گیرد و صاحب جایزه ۲۵ هزار پوندی ان زمان می شود. همچنین قرار داشتن پیست دوومیدانی و دور بودن جایگاه تماشاگران از زمین مسابقه از دیگر مشکلات مهم این ورزشگاه به شمار می رفت که موجب می شد هواداران اندکی راهی ورزشگاه شوند و بازی های یوونتوس را از نزدیک مشاهده نمایند. با توجه به مشکلات فوق سران بیانکونری تصمیم به بازسازی دل الپی گرفتند و هم اکنون در تلاشند تا دل الپی جدید را با تجهیزات و امکانان مدرن و مجهز اماده نمایند.

تاسیس امکانات رفاهی و برنامه های ویژه در طول هفته یکی از برنامه های مدیران باشگاه به حساب می اید تا به این طریق هواداران یوونتوس طی روزهای هفته نیز بتوانند از امکانات باشگاه بهره ببرند. با توجه به پایین امدن ظرفیت ورزشگاه به نظر می رسد مسولین باشگاه در نظر دارند با تسحیلات رفاهی و تاسیس موزه، فروشگاه و … سود قابل توجهی را از ان خود نمایند. گفتنی است هزینه پروژه ساخت دل الپی جدید ۱۵۰ میلیون یورو در نظر گرفته شده است.

ورزشگاه المپیکو تورین

استادیوم المپیکوی فعلی همان ورزشگاه کوموناله سابق است، ورزشگاهی که با توافق شهرداری شهر تورینو در اختیار دو تیم شهر شمالی ایتالیا، یوونتوس و تورینو قرار گرفته است. این ورزشگاه برای بازی های زمستانی ۲۰۰۶ تورینو بازسازی شد و شاهد مراسم افتتاحیه و اختتامیه المپیک زمستانی ۲۰۰۶ بود. از فصل ۲۰۰۶ – ۲۰۰۷ دو تیم یوونتوس و تورینو دیدارهای خود را در این وزشگاه ۲۵۴۴۲ نفری برگزار و از تیم های حریف میزبانی می کنند. ورزشگاه کوموناله سابق طی دهه ۳۰ میزبانی بازی های یوونتوس را اغاز کرد و برای نخستین بار در ۲۹ ژوئن ۱۹۳۳ دیدار یوونتوس برابر یوپست که با برتری ۶ بر ۲ یووه همراه شد، دیداری در دور برگشت مرحله یک چهار نهایی کوپا اروپا که شاهد شکوه و جلال باشگاه ایتالیایی برابر تیمی از مجارستان بود، میزبان نخستین مسابقه سیاه و سفید های ایتالیا در این ورزشگاه بود. استادیوم کوموناله و یا المپیکوی فعلی طی سال های ۱۹۳۳ الی ۱۹۹۰ توانست ۸۹۰ بازی را میزبانی نماید و شاهد فتح ۱۷ اسکودتو باشد.

ورزشگاه یوونتوس آرنا

ابتدای سال ۱۹۹۰ میلادی و با توجه به اینکه کشور ایتالیا میزبان جام جهانی بود، ورزشگاه دل آلپی در شهر تورین بازسازی و افتتاح شد. از آن زمان تیم یوونتوس دیدارهای خود را در دل آلپی برگزار می کرد تا اینکه در ابتدای دهه ی نخست قرن ۲۱، مدیران یوونتوس و در راس آنها بته گا و لوجیانو موجی، ساخت ورزشگاه را در دستور کار خود قرار دادند.

یوونتوس اولین تیم در ایتالیا است که ورزشگاه اختصاصی دارد. هیچکدام از تیم های ایتالیایی در حال حاضر ورزشگاهی متعلق به خودشان ندارند. یکی از شعارهای ساخت ورزشگاه نیز بر همین مبنی انتخاب شد، اینکه مانند همیشه یوونتوس در ایتالیا “اولین” خواهد بود و یا شعار دیگری که در هنگام ساخت در نظر گرفته شد “استادیومی که فوتبال را تغییر می دهد”

ساخت دل آلپی جدید در سال ۲۰۰۶ و به سبک ورزشگاه های انگلستان آغاز شد، بر خلاف دیگر ورزشگاه های ایتالیا، فاصله ی نزدیک ترین هواداران با میدان مسابقه ۷٫۵ متر است. این فاصله در دل آلپی سابق ۵۰ متر بود.

به عبارت دیگر فاصله دورترین صندلی ورزشگاه جدید یووه از نزدیک ترین صندلی دل آلپی قدیم، نزدیک تر است! یکی از نکات منفی که در ۲۰ سال گذشته در رابطه با ورزشگاه خانگی یووه (دل آلپی) وجود داشت خالی بودن سکوهای تماشاگران بود که این موضوع علاوه وضعیت بد ورزشگاه دل آلپی با سکو های بتونی و سرد، به عامل مهمتری وابسته بود و آن دوری بیش از حد صندلی های ورزشگاه به زمین بود. مسئله ای که در ساخت این ورزشگاه به آن اهمیت ویژه ای داده شد نزدیکی تماشاگران به زمین است که می تواند مشکل نیمه خالی بودن ورزشگاه یووه را برای همیشه مرتفع کند. باشگاه یوونتوس برای اینکه امکانات ورزشگاه جدید در تمام روزهای هفته برای مردم قابل استفاده باشد، در اطراف دل آلپی جدید رستوران ها و مجتمع های تفریحی خواهد ساخت و برای این کار ورزشگاه را به پارکینگی با ظرفیتی بالغ بر ۴۰۰۰ اتومبیل اختصاص خواهد داد. 

از لحاظ معماری این ورزشگاه فوق العاده مدرن و منحصر به فردی خواهد بود که با نگاهی به آینده ساخته شده به طوری که ورزشگاه با انرژی های طبیعی سازگار است. به طور مثال پنل های خورشیدی قابلیت استفاده از انرژی خورشیدی در سیستم های گرمایشی را دارد و از گازکشی های سنتی استفاده نمی شود. در این ورزشگاه سیستم استفاده از آب باران و ذخیره آب باران نیز تعبیه شده که ۵۰ درصد مصرف آب استادیوم را کاهش می دهد. همچنین به نوعی ساخته شده که آلودگی صوتی، شیمیایی و گرمایی برای محیط نداشته باشد.

شروع طرح

سال ۲۰۰۴ با طرحی که جیرائودو مطرح کرد قرار بر این شد تا بازسازی ورزشگاه دل آلپی که سال قبل خریده شده بود بررسی و در دستور کار مسولین باشگاه قرار گرفت و سرانجام این طرح بازسازی از سال ۲۰۰۶ آغاز شد. نکته جالب این بود که یووه تنها تیم بزرگ اروپایی است که در هنگام بازسازی از ظرفیت ورزشگاه کاست هر چند که در ابتدا قرار بود این ورزشگاه بعد از بازسازی ۴۲ هزار نفری باشد اما بعد از سقوط یووه برنامه ها تغییر کرد و گنجایش ۵۰ هزار نفری برای دل آلپی در نظر گرفته شد. نزدیک شدن سکوها به زمین تا فاصله ۵ متری و تغییر حالت کروی سکوها به مستطیل (۴ ضلع) از تغییرات مهم خانه جدید یوونتوسی ها بود.

این تغییر حالت حدودا ۳۵ هزار نفر از گنجایش ورزشگاه می کاهد اما مسولین یووه سعی کردند با امکانات رفاهی بیشتر هواداران را در مدت زمان بیشتری در مجموعه دل آلپی نگه دارند تا ازاین طریق سود بیشتری کسب کند. در حال حاضر یوونتوس پر طرفدار ترین تیم ایتالیاست اما سود اندکی از ورزشگاه نصیب این باشگاه میشود که حدودا ۱۵ میلیون یورو در سال است.

دل آلپی جدید

در طراحی ورزشگاه به راحتی بازیکنان اهمیت زیادی داده شده به طوری که فاصله رختکن تا زمین مناسب است و برای ورود بازیکنان به زمین ۴ ورودی در ۴ سمت زمین در نظر گرفته شده. (به طور مثال تونل ورزشگاه “سن سیرو” به شکل غیر طبیعی طولانی است اما در ورزشگاه یووه فاصله های زیادی بین محل های مورد نیاز بازیکن ها وجود نخواهد داشت).

ساختار ورزشگاه

معماری سکوها و سقف با ایده برداری از تونل های باد و بال هواپیما ساخته شده اند که نهایت سبکی و زاویه مناسب با زمین حفظ شود تا در روز با نور طبیعی و در شب با نورافکن های ورزشگاه بهترین دید به زمین وجود داشته باشد و در عین حال مانع از رسیدن نور طبیعی خورشید برای رشد و سالم ماندن چمن ورزشگاه نشود. در ضمن نوردهی ورزشگاه نیز بسیار مدرن است و به صورت پیوسته و بدون فاصله نور یکپارچه به زمین داده میشود.

ورزشگاه جدید از لحاظ امنیتی نیز مشکلی نخواهد داشت چرا که در حالت وقوع حادثه ای خطرناک و با توجه به وجود ۱۶ مسیر خروجی می توان تمام حاضران در ورزشگاه را ظرف ۴ دقیقه به بیرون از ورزشگاه هدایت کرد، البته ورزشگاه به جایگاه ویژه ی معلولان نیز مجهز خواهد بود و برای اینکه هواداران بتوانند در تمامی روزهای هفته وقت خود را در آنجا سپری کنند، ۳۰۰۰۰۰ متر مربع فضای سبز نیز در اطراف ورزشگاه پدید خواهد آمد.

ظرفیت

ورزشگاه ۴۰ هزار و ۲۰۰ نفره است که به نوشته سایت یووه می تواند تا ۴۱ هزار نفر هم تماشاگر بپذیرد و فضا برای پروژه های آینده و افزایش ظرفیت ۱۵ هزار نفری نیز وجود دارد. دور ورزشگاه حلقه امن تعبیه شده، این حلقه در فضایی ایجاد شده که بلیط ها قبل از ورود به محوطه ورزشگاه چک میشود. میان فاصله حلقه و ورزشگاه هم خدمات رفاهی و اورژانس و امنیتی وجود خواهد داشت.

ورودی/خروجی ها اصلی و اضطراری ورزشگاه نیز طوری طراحی شده که در هنگام خطر و حالت اضطراری ظرف مدت تنها ۴ دقیقه کل حاضرین در ورزشگاه تخلیه می شوند. همچنین مسیر و جایگاهی برای عبور ولیچر و رفت و آمد معلولین در نظر گرفته شده است. ۱۶ خروجى در نظر گرفته شده و در عرض ۴ دقیقه ورزشگاه خالى از تماشاگر خواهد شد.

جایگاه ویژه ای در ورزشگاه نیز وجود دارد که باشگاه در حال فروش آنها به هواداران به مدت یک فصل است و هزینه ی هر فصل ۵۰۰۰۰ تا ۱۳۰۰۰۰ یورو. تا کنون تنها ۱۲ جایگاه از ۶۲ جایگاه آن باقی مانده است. الساندرو دلپیرو و جیجی بوفون و بسیاری از شخصیت های بزرگ جهانی نیز تا کنون برای خرید یک ساله ی این قسمت اقدام کرده اند و در مجموع ۴۳ جایگاه تا کنون به فروش رفته است.

۲۵۰ صندلی در جایگاه ویژه ی ورزشگاه که با نام جایگاه جیووانی آنیلی مشهور است با مبلغ ۱۰۰۰۰ یورو و به مدت یک سال نیز در اختیار علاقه مندان قرار خواهد گرفت. جایگاه سیووری ۱۶۰۰ یورو، بونیپرتی نیز ۴۰۰۰ یورو و جایگاه ویژه ی ۱۰۰ بازیکن برتر تاریخ یوونتوس که تاکنون ۶۵ درصد آن به فروش رفته است. هواداران می توانند با ۳۵۰ یورو ستاره ای از جنس پلاتین و یا با ۲۵۰ یورو ستاره ی طلائی را از آن خود کنند.

کاستن فاصله ها

ورزشگاه خاص فوتبال است، بدون هیچ کاربردی دیگر، بنابر این خبری از پیست دو و میدانی و فضاهای اضافی دیگر نیست. بین زمین بازی و تماشاگران هیچ مانع معماری وجود ندارد. حاضرین در استادیوم حداقل فاصله ممکن با زمین بازی را خواهند داشت، یعنی فاصله ردیف اول تماشاگران با زمین بازی ۸ متر خواهد بود. این در حالی است که در دل آلپی این فاصله ۲۸ متر بود. فاصله انحناهای ورزشگاه با زمین هم ۸٫۸۵ متر است،

این فاصله در دل آلپی ۵۰ متر بود. این به این معناست که دور تا دور زمین اصلی ورزشگاه تماشاگران حاضر خواهند بود. فاصله سکوهای فیلم برداری و تلویزیونی که در دل آلپی ۶۰ متر بود نیز به ۳۳ متر کاهش یافته. ورزشگاه جدید از لحاظ امنیتی نیز مشکلی نخواهد داشت با توجه به وجود ۱۶ مسیر خروجی حاضرین در صورت وقوع حادثه می توانند استادیوم را ظرف ۴ دقیقه ترک کنند.

امکانات و تجهیزات رفاهی

با توجه به اینکه این ورزشگاه در مالکیت یوونتوس است، مدیران این باشگاه تصمیم گرفتند موزه و فروشگاهای بزرگ، سینمای یووه، امفی تاتر، زمین بازی، چندین رستوران و کافی شاپ، پارکینگ چند طبقه، پارکینگ هایی که در مجموع گنجایش ۴ هزار ماشین را دارند و فضاهای سبز به مساحت ۳۰۰۰۰۰ متر مربع در این ورزشگاه احداث کنند. همچنین تسحیلات رفاهی و امکانات کنفرانس هم به این ورزشگاه اضافه شد.

فروشگاه های مختلفی هم در این منطقه احداث شده که برای استفاده بازیکنان و هواداران در نظر گرفته شده. از دیگر امکانات این ورزشگاه به هتل – سینما – سالن بولینگ – رستوران و ادارات مدیریتی یوونتوس نیز می توان اشاره کرد. مدیران یووه در شروع طرح به این مسئله توجه کردند که این محل، محلی برای تمام اعضای خانواده و برای تمام روزهای هفته و تمام ساعات روز باشد. به این ترتیب دل آلپی که مطمئنا نامش تغییر خواهد کرد تنها میزبان رقابت های یوونتوس نیست بلکه همه هواداران در هر لحظه از شبانه روز که بخواهند می توانند از این ورزشگاه استفاده کنند.

رستوران ها در کنار سینما و هتل این استادیوم می تواند محل مناسبی برای سود دهی باشگاه محسوب شود. محیط های تجاری، تفریحی و گالری های ورزشگاه هفت روز هفته و ۲۴ ساعت شبانه روز اماده پذیرایی از هواداران و علاقه مندان فوتبال خواهند بود تا این مکان را تبدیل به یک “یوونتوس سنتر” کنند. مسولین با بررسی طرح های مورد نظر هزینه این پروژه را مبلغ ۱۵۰ میلیون یورو اعلام کردند که به مرور مبلغی نیز به این هزینه اضافه شد.

هزینه ساخت

احداث این ورزشگاه با هزینه ای بالغ بر ۱۵۰ میلیون یورو انجام گرفته که دو شرکت بزرگ Unicredit & SPORTFIVE هزینه های آن را برعهده گرفتند. البته باشگاه یوونتوس نیز ۶۰ میلیون یورو را بعنوان وام از بانک دریافت کرده است، پیش بینی می شود که باشگاه که اکنون ۲۰ میلیون یورو در سال درآمد دارد، پس از افتتاح ورزشگاه این مبلغ به بیش از ۴۰ میلیون یورو خواهد رسید و این در حالی است که در امد سالانه باشگاه میلان از بزرگترین ورزشگاه ایتالیا (سن سیرو) به بیش از ۳۰ میلیون یورو نمی رسد.

نام ورزشگاه

مدیران بانوی پیر اعلام کردند ورزشگاه جدید به نام اسپانسر ساخت ورزشگاه خواهد بود که باعث جنجال های بسیار و اعتراض شدید هوادارن شد. یووه برای ساخت این ورزشگاه با یک شرکت آمریکایی و SPORTFIVE شرکت ایتالیایی که برنامه افتتاحیه بازی های المپیک زمستانی ۲۰۰۶ را نیز به عهده داشت کار می کند. گفتنی است که این شرکت در آلمان نیز نام گذاری ورزشگاه های مخصوص دو باشگاه هامبورگ و دورتموند را نیز در اختیار دارد. گفته میشد که این شرکت ها نام گذاری ورزشگاه جدید را تا ۱۲ سال آینده نیز برعهده خواهد داشت که به احتمال فراوان نام این ورزشگاه فوق مدرن در رقابت های اروپایی “Juventus Arena” خواهد بود.

در هفته های پایانی شایعه شد نام Alitalia بر روی ورزشگاه یوونتوس گذاشته خواهد شد. این شرکت هواپیمایی با شرکت SPORTFIVE در حال توافق برای نام جدید ورزشگاه یووه است و رنگ لوگوی این شرکت همخوانی زیادی با پس زمینه بدنه خارجی استادیوم و دوستون شمالی و جنوبی دارد. به این ترتیب احتمال اینکه خانه یووه نیز مانند آرسنال اسمی اسپانسری برای ورزشگاه انتخاب کند بسیار زیاد است. “یوونتوس آرنا” نیز از دیگر نام های احتمالی استادیوم جدید بانوی پیر است.

سود دهی استادیوم جدید

فصل ۲۰۰۹-۲۰۱۰ یووه مجموعا ۱۹ هزار بلیط فروخت که ۷ میلیون یورو درامد کسب کرد. فصل ۲۰۱۰-۲۰۱۱ یووه مجموعا ۱۵ هزار بلیط فروخت که ۵٫۲ میلیون یورو از ان این باشگاه شد اما محاسبات غیر رسمی می گوید یووه در استادیوم جدید احتمالا تنها با فروش بلیط های فصل مبلغی حدود ۲۰ میلیون یورو درآمد کسب خواهد کرد! با وجود اینکه ظرفیت ورزشگاه خیلی زیاد نیست ولی محیط بسته ای دارد، این به این معناست که شیب سکوها زیاد و باعث میشود خیلی بیشتر از چیزی که هست ترسناک جلوه کند.

درآمد سالانه از ۳۰۰۰ صندلی جایگاه ویژه ۱۲٫۳۵ میلیون یورو خواهد بود. ۶۲ جایگاه نیز به شخصیت های مشهور اختصاص داده شده است که پیش بینی میشود درآمد حاصل از آن ۶٫۹۸ میلیون یورو خواهد بود. در مجموع درآمد سالانه یوونتوس از جایگاه ویژه و اختصاصی ۲۰٫۳۳ میلیون یورو خواهد بود. یوونتوس در حال حاضر از فروش تقریبی ۱۹۰۰۰ بلیط ۷ میلیون یورو بدست می آورد در حالی که پیش بینی می شود در ورزشگاه جدید که ۴۱۰۰۰ نفری است در آمد کلی باشگاه از فروش بلیط به ۳۷ میلیون یورو برسد البته طبق پیش بینی هایی که توسط مدیران و کارشناسان اقتصادی باشگاه صورت گرفته است این رقم می تواند به بیش از ۴۰ میلیون یورو نیز برسد. شایان ذکر است که یوونتوس اولین تیم ایتالیایی است که ورزشگاه اختصاصی احداث می کند.

سقف ورزشگاه

به سقف ورزشگاه جدید توجه کنید، سقفی که با استفاده از یک ماده سفید و پارچه مانند پوشانده شده، اما این ماده چیست؟

نام مختصر این ماده ETFE است.
– بسیار سبک، براى مثال : وزن ۱۰ متر مربع از این ماده با ۱ درصد از وزن ۱۰ متر مربع شیشه برابر است.
– در برابر باران عایق بسیار خوبیست.
– جلوگیرى از ورود نور آفتاب به گونه ایست که به رشد طبیعى چمن ورزشگاه ضرر نخواهد رساند.
– قابلیت تحمل ۴۰۰ برابر وزن خود را دارد.
– این ماده قابلیت بازیافت دارد و هیچگونه ضرری به محیط زیست وارد نمى کند.
– در جهان تنها سقف دو ورزشگاه با استفاده از این ماده پوشانده شده، آلیانس آرنا در مونیخ و ورزشگاه جدید یوونتوس.

بلیط قطار

بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس

وبلاگ بوکینگ پرشیا

جاذبه های تالین پایتخت استونی

بوکینگ

شهر سر سبز تالین، پایتخت کشور استونی، با جاذبه‌های بی‌نظیر طبیعی، فرهنگی، تاریخی

و صد البته غذاهای سنتی خوش طعم، یک مقصد بکر و عالی برای شما خواهد بود. 
استونی مقصدی است که هنوز خیلی در بین گردشگران شناخته شده نیست. هر چند در سال‌های اخیر شاهد موفقیت‌های روز افزونی بوده و جاذبه‌های آن در حال قد کشیدن در میان مقاصد گردشگری دیگر هستند. ما در ادامه فهرستی که از ۵ جاذبه‌ مهم و دیدنی تالین تهیه کرده‌ایم را برای شما شرح می‌دهیم. خواهید دید که در میان فرهنگ، طبیعت و غذای خوب، دلایل زیادی برای بازدید از پایتخت استونی خواهید یافت!
1. کاخ کادریورگ
در حومه شهر تالین که به وسیله تراموا می‌توانید به آنجا بروید، کاخ باشکوه و زیبای کادریورگ (KADRIORG) را خواهید یافت که در دل پارکی سبز و چشم‌نواز قرار گرفته است. نمایشگاه‌های فرهنگی هنری متعددی در ساختمان مرکزی برگزار می‌شوند و فضای سبز نیز مکانی محبوب برای گشت و گذاری آرام خواهد بود. در سال ۲۰۱۱ یک باغ دلپذیر ژاپنی نیز به مجموعه اضافه شد که کاری از «ماسائو سونه» (Masao Sone) نابغه می‌باشد.

2. برج تلویزیون
اگر هوا آفتابی و صاف بود در بازدید از برج تلویزیون تردید نکنید. این بنا یک آسانسور به ارتفاع ۱۷۰ متر دارد. اگر هوا مه گرفته نباشد می‌توانید نمایی ۳۶۰ درجه از کل پایتخت استونی را تماشا کرده و از سر سبزی آن حیرت زده شوید. همچنین این نما به شما تمام مسیر رسیدن به هلسینکی را هم نشان می‌دهد. یک بازی تعاملی برای کودکان نیز در نظر گرفته شده تا به وسیله آن برخی از قسمت‌های شهر را مشخص کنند. اگر می‌خواهید شجاعت خود را امتحان کنید، توصیه می‌کنیم روی لبه بیرونی سازه راه بروید! البته با یک طناب ایمنی کاملاً حمایت می‌شوید اما اگر سرگیجه دارید از این کار اجتناب کنید.

3. ساحل پیریتا
اگر به تالین فکر کنید شاید اولین چیزی که به ذهنتان برسد دریا نباشد، اما این شهر زیبا یک منطقه ساحلی زیبا نیز دارد که با اتوبوسی از مرکز شهر قابل دسترس است. در تابستان اهالی شهر به این قسمت سرازیر می‌شوند تا در آب‌های خنک آن شنا کنند، اما دقت داشته باشید که آب‌های دریای بالتیک حتی در تابستان هم سرد هستند! در زمستان ساحل تبدیل به منظره‌ای زیبا برای قدم زدن می‌شود. دریای یخی در یک سو و افق تالین در طرف دیگر آرامش بی‌بدیلی را رقم می‌زنند.

4. موزه ک. گ. ب
این موزه کوچک اما هیجان انگیز را از دست ندهید. در طبقه بیست و سوم هتل «ویرو»، نمایشگاه کوچکی برپا شده که بازدیدکنندگان را به دوران شوروی برده و تاریخ جالب ک. گ. ب. را به آن‌ها نشان می‌دهد. می‌توانید از تور انگلیسی موجود بهره گرفته تا بازدیدتان را کامل و غنی کنید.

5. غذاهای خوشمزه!
اگر عاشق امتحان کردن غذاهای جدید و مدرن هستید شاید استونی برای شما جای مناسبی نباشد؛ اما اگر شما نیز برای غذای سالمی که طعم غذاهای قدیمی محلی را می‌دهد ارزش قائلید، می‌توانید از نان‌های خوش عطر و طعم، شاه‌ماهی و سالمون دودی و برخی غذاهای محبوب دیگر لذت ببرید. سوپ‌های عالی و سالاد تهیه شده از ماهی سالمون را نیز از دست ندهید.
آشکار است که جاذبه‌های تالین در ۵ مورد نمی‌گنجد. محله قدیمی قرون وسطایی شگفت انگیز، دیوارهای شهر، کلیساهای ارتدوکسی باشکوه، موزه‌ها و پارک‌ها از جاذبه‌های متعدد این شهر هستند.

بلیط قطار

بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس

وبلاگ بوکینگ پرشیا

جاذبه های تانزانیا

بوکینگ

تانزانیا خانه بسیاری از پارک‌های ملی معروف آفریقا و کوه باشکوه «کلیمانجارو» است.

این کشور آفریقایی با دیدنی‌هایش شما را مسحور خواهد کرد.
بیشتر بازدیدکنندگان از دارالسلام سفر خود را شروع می‌کنند و با پیوستن به سافاری‌ها، از ماجراجویی‌های دنیای وحش لذت می‌برند. یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های تانزانیا، دنیای وحش بی‌نظیر آن است. با ما همراه باشید تا مهم‌ترین دیدنی های تانزانیا را به شما معرفی کنیم. 
1. کوهستان کلیمانجارو
یکی از معروف‌ترین جاذبه‌های تانزانیا، پارک ملی کوه‌ کلیمانجارو، بلند‌ترین کوه قاره آفریقا است. بر خلاف پارک‌های دیگر در شمال تانزانیا، حیوانات وحش علت اصلی بازدید از این پارک نیست، بلکه تماشای این کوه عظیم برفی و صعود به قله آن است که افراد زیادی را به سمت خود می‌کشد. کوه کلیمانجارو می‌تواند در هر زمانی برای صعود مناسب باشد، اما بهترین زمان برای اینکار از اواخر ژوئن تا اکتبر، در طول فصل خشک خواهد بود. این میراث جهانی، از زمین‌های کشاورزی در سطح پایین‌تر شروع می‌شود و به جنگل‌های بارانی و چمنزار‌های آلپی و سپس به چشم اندازی مهتابی در قله‌ها ختم می‌شود. دامنه‌های جنگل‌های بارانی زیستگاه بوفالوها، پلنگ‌ها، میمون‌ها و فیل‌ها هستند؛ ناحیه آلپی نیز مکانی مناسب برای عاشقان پرنده نگری است.

2. پارک ملی سرنگتی
پارک ملی «سِرنگِتی» (Serengeti)، دشتی است بی نظیر و وسیع، با هزاران یا حتی میلیون‌ها حیوان که در جست و خیز هستند. این پارک، به عنوان بزرگترین پارک ملی تانزانیا، هرساله هزاران گردشگر را به خود جذب می‌کند. در ماه می یا اوائل ژوئن، می‌توانید شاهد مهاجرت سالانه میلیون‌ها گورخر و حیوانات وحشی باشید. این مهاجرت، یکی از جذاب‌ترین رویدادهای طبیعی به حساب می‌آید. نزدیک به 500 گونه پرنده در سرنگتی ثبت شده‌اند.

3. سواحل زنگبار
مجمع‌الجزایر «زنگبار» (Zanzibar) از جزایر زنگبار و «پِمبا» (Pemba) تشکیل شده است. به جزیره زنگبار، «اونگویجا» (Unguja- در انگلیسی آنگیجا تلفظ می‌شود) نیز می‌گویند که به خاطر سواحل زیبای آن، یک مقصد پرطرفدار برای تعطیلات به حساب می‌آید. این جزیره صاحب برخی از زیباترین سواحل دنیا با شن و ماسه سفید نرم و آب کم عمق است. «شهر سنگ» در قلب زنگبار دارای خانه‌های عربی قدیمی، کوچه‌های باریک و یک بندر شلوغ شما را گشت‌ و گذار دعوت می‌کند.

4. پارک ملی دریاچه مینارا
پارک ملی «دریاچه مینارا» (Lake Manyara) که دو سوم آن را آب فراگرفته، شامل جنگل، چمنزار، بیشه و باتلاق می‌شود. دریاچه مینارا در زمان‌های خاصی از سال میزبان هزاران فلامینگو و پرندگان متنوع دیگری است. جمعیت بالای فیل‌ها، شیرهایی که از درخت بالا می‌روند و کرگدن‌هایی که از نزدیک‌ترین فاصله ممکن می‌توان به تماشای آنها نشست، از مهم‌ترین جاذبه‌های این پارک محسوب می شوند. البته وجود بابون‌های باهوش و بامزه، دلیل دیگری برای از دست ندادن این پارک است.

5. جزیره مافیا
جزیره «مافیا» (Mafia) با دنیای زیر آب شگفت‌انگیز خود، بهشت غواصان است. پارک دریایی مافیا باغ‌های مرجانی عالی، انواع فراوان ماهی، تعداد زیادی پرنده و بیش از 400 گونه ماهی را در خود جای داده است. این جزیره، مکانی برای پرورش سنتی لاک پشت سبز رو به انقراض است. مافیا همچنین یک مکان مطلوب برای ماهیگیری در اعماق دریا، به ویژه ماهی تن، مارلین، انواع شمشیرماهیان دندان دار و دیگر ماهی‌‌های بزرگ محسوب می‌شود. 

6. شهر سنگی
«شهر سنگی» (Stone Town) قلب فرهنگی زنگبار است و از 200 سال پیش تا به حال تغییرات بسیار اندکی در آن ایجاد شده است. خانه های قدیمی عربی که دارای خیابان‌های باریک و کوچه‌های پیچیده هستند، به شهر جذابیتی منحصر به فرد بخشیده‌اند. بیشتر خانه‌های این منطقه در قرن نوزدهم ساخته شده، یعنی زمانی که زنگبار یکی از مهم‌ترین شهرهای تجاری سواحیلی در اقیانوس هند بود. برخی از ساختمان‌های تاریخی اکنون تبدیل به موزه‌هایی شده‌اند که شما را به بازدید از خود دعوت می‌کنند. این شهر همچنین دارای چند کلیسای قدیمی و جالب تاریخی است. پیاده‌روی در امتداد جاده کریک، بازدیدکنندگان را به سمت بخش اصلی شهر سنگ و محل بازار مرکزی دارجانی (Central Darajani Market)، بیت الامانی، تالار شهرداری و کلیسای نگلیکان (Anglican Cathedral) می‌برد. از دیگر جاذبه‌های این بخش، می‌توان به درمانگاه قدیمی با بالکن‌های چوبی و حمام قدیمی ایرانی ساخته شده در سال 1888 اشاره کرد.

7. دریاچه ویکتوریا
دریاچه ویکتوریا بزرگترین دریاچه آب شیرین در آفریقا و هم‌مرز با کنیا، تانزانیا و اوگاندا است. این دریاچه درآمد میلیون‌ها نفر از ساکنان ساحلی آن را فراهم می‌آورد. بخش‌های تانزانیایی دریاچه، معمولاً در جذب گردشگر چندان موفق نیستند، اما شهرهای «بوکوبا» (Bukoba)، «موساما» (Musoma) و «مُوانزا» (Mwanza) دارای جاذبه‌های بیشتری هستند. تماشای پرنده‌ها و ماهیگیری و گشت و گذار با قایق در اطراف دریاچه ویکتوریا از جمله تفریحات این منطقه به حساب می‌آیند. پارک ملی روبوندو، که شامل چند جزیره کوچکتر است، در سواحل جنوب غربی دریاچه ویکتوریا قرار دارد.

8. پارک ملی روحا
پارک ملی «روحا» (Ruaha) مکانی بکر با چشم‌اندازی فوق‌العاده است. عاشقان پرنده نگری می‌توانند از تماشای بالای 400 گونه پرنده که در شمال تانزانیا دیده نمی‌شوند، لذت ببرند. روخانه، دره‌های دیدنی و درختان باشکوه این پارک ملی، سوژه‌های خوبی برای عکاسی هستند. روحا، به عنوان دومین پارک ملی بزرگ تانزانیا، زیستگاه بوفالوهای بزرگ، فیل‌ها و غزال‌های وحشی نیز هست و رودخانه بزرگ روحا که از جاذبه‌های اصلی این پارک ملی محسوب می‌شود، منظره زیبایی از حیوانات مختلف را برای بینندگان فراهم کرده است.

9. پارک ملی کاتاوی
یکی از ویژگی‌های خیره کننده پارک ملی «کاتاوی» (Katavi)، دشت‌های وسیع آن است که توسط روخانه‌های «کَتوما» (Katuma) و دریاچه‌های فصلی از هم جدا شده‌اند. یکی از جاذبه‌های به یاد ماندنی این پارک، هجوم کرگدن به دریاچه‌ها در پایان فصول خشک است، 200 کرگدن یکباره به سمت دریاچه حمله می‌برند تا خود را سیراب کنند. کرگدن‌ها نَر بر سر قلمرو و جفت‌گیری مبارزه می‌کنند.

10. جزیره پِمبا
جزیره پمبا (Pemba) شمالی‌ترین جزیره در مجمع‌الجزایر زنگبار است. جزایر بیابانی بی‌نظیر، باغ‌های سرسبز مرجانی و اسفنج‌های رنگارنگ از جمله جاذبه‌های این جزیره هستند. شهر «چاکه چاکه» (Chake Chake)، مرکز اصلی جمعیت در پمبا، پایگاهی محبوب برای غواصان محسوب می‌شود.

بلیط قطار

بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس

وبلاگ بوکینگ پرشیا

جاذبه های سورئال فرانسه

بوکینگ

فرانسه به‎عنوان یک مقصد گردشگری تنها محدود به موزه‎ها، کاخ‎ها، غذا و نوشیدنی نیست.

طبیعت به فرانسه چشم‎اندازهای غیرقابل باور و بدیعی بخشیده که تنها در مقابل چشم بیننده قابل باور می‎شوند. این مقاصد طبیعی بیشتر فراواقعی و سورئال به نظر می‎رسند. در ادامه، به معرفی 10 مقصد برتر گردشگری طبیعی در فرانسه پرداخته می‎شود.

1. بونیفیسیو | bonifacio
بونیفیسیو که در گوشه جنوبی جزیره «کورسیکا» قرار گرفته، به‎طور مستقیم با آب‎های مدیترانه در ارتباط است. این منطقه توسط تنگه بونیفیسو از «ساردینیا»ی ایتالیا جدا شده است. چشم‎انداز خیره کننده و ویلاهای ساخته شده بر روی تخته‎سنگ‎ها از دیدنی‎ترین مناطق بونیفیسو به‎ شمار می‎آیند.

2. سرزمین‎های مسطح نمکی کامارگو | Camargue Salt Flats
دیدن سرزمین‌های پوشیده شده از بلورهای نمک، در ابتدا ممکن است به صورت دریاچه‌ای از خون به نظر برسند. «کامارگو» یکی از مقصدهای گردشگری فرانسه به حساب می‌آید که این پدیده طبیعی شگفت‌انگیز را خلق کرده است. کامارگو در واقع دلتایی است که توسط رودخانه‌ای که به دریا می‌ریزد، ایجاد شده است. به باور مردم، بلورهای زیبا و درخشان نمک کامارگو طعم نسیم دریا را با خود دارند و مناسب‎ترین طعم‎دهنده برای استفاده در آشپزی، انواع سالادها و طعم‎دهنده‌ی ماهی به‌شمار می‌آیند.

3. صخره‎های اترتات | Etretat Cliffs
«اترِتات» یک شهرک ساحلی است که در «ساین ماریتایم» در نورماندی شمالی واقع شده است. این صخره‎ها به‎ واسطه‌ی دو طاق طبیعی که بر اثر فرسایش ایجاد شده و همچنین سنگ‎های سفید مشهور، به راحتی از ساحل اتِرتات قابل دیدن هستند. در این منطقه همچنین سنگ معروف 77 متری «آگله» را می‎توان دید.

4. آبشارهای ساوتادت | Sautadet
آبشارهای «ساوتادِت» مجموعه‎ای از آبشارهایی است که از رودخانه «چز» ایجاد می‎شود که در نزدیکی روستای «روکه» در جنوب فرانسه قرار دارد. این آبشارها به‎عنوان یک مقصد گردشگری طبیعی، محل مناسبی برای غواصی، شنا و پیاده‎روی روی تخته‎سنگ‎های اطراف آبشار است.

5. تلماسه‎های پیلات | Dune du Pilat
«پیلات» در میان اقیانوس اطلس، منطقه‌ای با جنگل‌های کاج وسیع و یک شبه‌جزیره است. تمامی این مجموعه بر روی بزرگ‌ترین سطح از تلماسه‌ها در اروپا قرار گرفته است. این منطقه تلماسه‎ای در ورودی خلیج آرکاچون واقع شده و مشرف به استان «گیرونده» است. منطقه‌ی پیلات چیزی در حدود 74/2 کیلومتر از شمال تا جنوب و 500 متر از شرق به غرب امتداد دارد که 60 میلیون متر مکعب ماسه را در خود جای داده است. این ماسه‎ها مکان مناسبی برای ورزش‎های ساحلی مثل پاراگلایدر سواری، پرواز هواپیماهای کنترلی و پیاده‎روی است.

6. ذخیره‎گاه طبیعی اسکاندولا | Scandola
ذخیره‌گاه طبیعی «اسکاندولا» چشمان هر بیننده را به تماشای سنگ‌های گرانیت قرمز که قدمتی 250 میلیون ساله دارند، دعوت می‎کند. وجود پدیده‎های فرسایشی بر روی این سنگ‌ها، غارها و شکاف‌های زیبایی را ایجاد کرده است. این ذخیره‌گاه که در پارک منطقه‎ای «کورسیکا» قرار دارد، به‌عنوان نمونه‌ای از میراث جهانی فرانسه در یونسکو به ثبت رسیده است.

7. پل طاق‎دار | Pont d’Arc
بازدیدکنندگانی که در رودخانه «آردچه» قایق‌رانی می‌کنند، پلی طبیعی که به پل طاق‌دار معروف است، به آنها خوش آمد می‌گوید؛ مانند یک دروازه که گردشگران را به دره‌های عمیق و باریک آردچه راهنمایی می‎کند. این پل طبیعی دارای 60 متر پهنا و 54 متر ارتفاع است. طاق کنده‎کاری شده‌ی آن برای گردشگرانی که با قایق پارویی از زیر آن عبور می‎کنند بسیار جذاب و دیدنی است. این جاذبه‌ی طبیعی در 5 کیلومتری روستای «والون» در جنوب فرانسه قرار دارد.

8. قله میدی اوسائو | Midi d’Ossau
قله «میدی» از آنجا که مشرف به روستای «اوسائو» در رشته‎کوه‎های «پیرنه» است، به‌خاطر شکل خاص و متمایز خود به‎راحتی قابل تشخیص است. این قله در میان تپه‌های بلندی که از غرب به شرق کشیده شده‎اند، خودنمایی می‎کند.

9. مون بلان | Mont Blanc
بلندترین قله در رشته‎کوه آلپ و قاره اروپا، خارج از محدوده قفقاز، کوهستان سپید یا مون بلان (Mont Blanc) است که در ارتفاع 4810 متری از سطح دریا قرار دارد. این منطقه بخشی از آلپ است که به «گرارین» مشهور است و از تپه‎های «آئوستا» در ایتالیا تا فرانسه امتداد دارد. کوهستان سپید مناسب‎ترین منطقه برای کوهنوردی، پیاده‎روی و اسکی است.

10. مجموعه‎ تپه‎های آتشفشانی | Chaîne des Puys
این مجموعه آتشفشانی که از آتشفشان‎های «مونوژن» تشکیل شده است، مساحتی 40 کیلومتری را زیر پوشش قرار می‎دهد که شامل 48 مخروط خاکستر، 8 گنبد گدازه‎ای و 15 چاله انفجاری است. این منطقه در مرکز فرانسه واقع شده است و قدمتی در حدود 95000 تا 8400 ساله دارد. بلندترین قله این مجموعه قله «لاوا» نام دارد.

بلیط قطار

بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس

وبلاگ بوکینگ پرشیا